Στη λογική της καταστολής, την οποία όπως δηλώνει θα συνεχίσει αταλάντευτα, εμμένει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη σε συνέντευξη που επέλεξε να δημοσιευτεί στις 17 Νοεμβρίου, μετά την επιστροφή της αστυνομοκρατίας και τις επιχειρήσεις της αστυνομίας σε πανεπιστήμια και καταλήψεις.
«Τελειώσαμε με την ανοχή της ανομίας και την παρακμή της βίας» είπε στο «Βήμα της Κυριακής» ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ισχυριζόμενος ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται για να μην χρειάζονται τα ΜΑΤ αλλά θα συνεχίσει αταλάντευτα.
Ο ίδιος είπε ότι «σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει Αστυνομία στα πανεπιστήμια», καταδικάζει «τη λαγνεία των κλομπ», αλλά συνέχισε να ταυτίζει τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με γιάφκες λέγοντας ότι «ούτε η παρανομία έχει δουλειά στα πανεπιστήμια. Οι γιάφκες, τα στειλιάρια, τα μάρμαρα, η τρομοκράτηση διδασκόντων και διδασκομένων είναι παρανομία. Δεν είναι δικαιώματα».Advertisement
Ο υπουργός σημείωσε πως «ο νόμος δεν διαπραγματεύεται, η προστασία των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτη και υποστήριξε πως «βγαίνουμε από την κρίση, δεν μας χρειάζεται το μίσος των λίγων».
Για την απόφαση της Συγκλήτου της ΑΣΟΕΕ να κλείσει τη σχολή για μία εβδομάδα μετά από αστυνομική επιχείρηση, ο κ. Χρυσοχοΐδης είπε πως «είναι αφύσικο, είναι θλίψη το κλειστό πανεπιστήμιο», όμως σημείωσε ότι «το έκλεισαν γιατί φοβούνται να λειτουργήσουν. Φοβούνται τους τραμπούκους που ελεύθεροι σουλατσάρουν εκεί μέσα. Δεν είναι κατάντια αυτό; Δεν είναι ο φόβος χτύπημα της ελευθερίας; Της δημοκρατίας μας; Δεν είναι κοινή, όλων μας ντροπή να φτάνουμε σε τέτοιο σημείο;»
Παράλληλα, ο υπουργός επέρριψε ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση για το ότι με τον Ποινικό Κώδικα που ψήφισε «άδειασαν οι φυλακές από τους τρομοκράτες, τους οποίους τώρα με μεγάλο κόπο συλλαμβάνουμε. Έτοιμους να μας κάνουν να θρηνήσουμε νέα θύματα, πολλά θύματα απ’ ό,τι φαίνεται».
Τέλος, απέδισε το κλίμα έντασης στον «εσωκομματικό ανταγωνισμό» του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως «προσπαθούν να τον κάνουν πρόβλημα της κοινωνίας σιγοντάροντας τη βία» και επιρρίπτει ευθύνες στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος «φέρεται δημόσια όχι σαν πρώην πρωθυπουργός αλλά σαν αδέξιος ισορροπιστής μιας βαρετής θυμικής γλώσσας».
