Της Νικόλ Λειβαδάρη
Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε σε μια εξαιρετικά γόνιμη πολιτική βραδιά την Πέμπτη στην Βουλή. Αποδόμησε συγκροτημένα τις γκρίζες ζώνες και τις παγίδες του νομοσχεδίου για το άσυλο, ανέδειξε τον μετεκλογικό εγκλωβισμό της ΝΔ στην προεκλογική, σαλβινική ρητορική των στελεχών της για το προσφυγικό – πολιτευτών, νυν βουλευτών και κατ’ επάγγελμα «υπερπατριωτών», – ανάγκασε τον πρωθυπουργό να διαχωρίσει την θέση του από τους ακραίους του κόμματός του, και είπε δυο μεγάλες αλήθειες: Ότι η όποια απόπειρα για πολιτική κατευνασμού του Ερντογάν και συμψηφισμού προσφυγικού και τουρκικής επιθετικότητας δεν θα αποδώσει και ότι, ακόμη, η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με όρους επικοινωνιακής διαχείρισης – είτε πρόκειται για τα ελληνοτουρκικά και το προσφυγικό, είτε για τις Πρέσπες.
«Το προσφυγικό, η εσωτερική ασφάλεια, οι ευρωπαϊκές και διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν είναι ζήτημα απλής επικοινωνιακής διαχείρισης» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για να προσθέσει εύγλωττα πως «όλα εδώ πληρώνονται».
Ήταν και το σημείο το οποίο προκάλεσε απώλεια ψυχραιμίας στην κυβέρνηση – πιο πολύ ίσως και από την κόντρα για την επίμαχη δήλωση Πέτσα για το λιμενικό. Προκάλεσε απώλεια ψυχραιμίας και εκνευρισμό όχι γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέδειξε «πολιτική χαιρεκακία» όπως κάποιοι από την ΝΔ έσπευσαν να του χρεώσουν, αλλά διότι στο Μαξίμου γνωρίζουν πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο.
Η δήλωση Χρυσοχοϊδη ότι «ο χρόνος μας κυνηγά, γιατί οι βάρκες στο Αιγαίο δεν σταματούν να έρχονται» είναι η ομολογία πως το προσφυγικό δεν γεννήθηκε από την ανοχή του Τσίπρα και της… κυρίας Τασίας, αλλά είναι μια βαθιά γεωπολιτική κρίση που ήρθε για να μείνει.
Το μήνυμα της Ντόρας Μπακογιάννη ότι «το ρολόι δεν γυρίζει πίσω» στο Μακεδονικό ήταν η προειδοποίηση προς όλους όσοι, εντός ΝΔ, φτιάχνουν ήδη κλίμα αμφισβήτησης, έως και ακύρωσης, της συμφωνίας των Πρεσπών παίζοντας ρώσικη ρουλέτα στο ναρκοπέδιο των Βαλκανίων.
Η δήλωση του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ευρω-αραβική σύνοδο ότι η αντιμετώπιση του προσφυγικού προϋποθέτει διεθνή «συντονισμό για ειρήνευση στις εστίες της κρίσης» αποτελεί αναγνώριση των δομικών αιτίων του ζητήματος. Και δεν απέχει πολύ από την θέση του ΣΥΡΙΖΑ που συνοψίζεται στην ανάγκη διεθνοποίησης του προβλήματος, σεβασμού στο διεθνές δίκαιο, και συνολικού σχεδίου υποδοχής και εγκατάστασης των προσφύγων.
Το πρόβλημα όμως για την κυβέρνηση είναι πως, ακόμη κι εάν η ίδια βλέπει πλέον καθαρά τις δύο αλήθειες του Αλέξη Τσίπρα, δεν διαθέτει τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για να τις διαχειριστεί. Και δεν διαθέτει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, είτε την αποφασιστικότητα, είτε την δυνατότητα να απεγκλωβιστεί από τους σκληροπυρηνικούς του κόμματος και να υπερασπιστεί την μετεκλογική στροφή στην «εξωτερική πολιτική του εθνικού ρεαλισμού», όπως την χαρακτηρίζει στέλεχος του μετριοπαθούς μπλοκ της ΝΔ.
Κοινώς, όταν δήμαρχοι, βουλευτές και στελέχη της ΝΔ βαφτίζουν τους πρόσφυγες «εισβολείς», ζητούν αποπομπή των Ρομά από παρελάσεις και εθνικές επετείους και στήνουν ανένδοτους για να υπερασπιστούν την… φυλετική καθαρότητα της κάθε Πεντέλης, αντί ενεργητικής διπλωματίας στην Ευρώπη, έρχονται νομοθετήματα επιδείνωσης του προβλήματος όπως αυτό του ασύλου.
Κι όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης κλείνει – από τηλεοράσεως – το μάτι στην ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών «με ευθύνη της πλευράς των Σκοπίων», η προειδοποίηση της Ντόρας Μπακογιάννη μπορεί να έρχεται και ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία: «Θέλω να πω», είπε η κ. Μπακογιάννη αναφερόμενη σε όσους ποντάρουν σε κατάρρευση της συμφωνίας των Πρεσπών, «και να με ακούει ο ελληνικός λαός, ότι ο λαϊκισμός στην εξωτερική πολιτική είναι εύκολη ιστορία. Όταν γίνεται όμως κατά τρόπο ανεύθυνο, ενέχει και κινδύνους, δεν είναι μόνο μια λαϊκίστικη προσέγγιση».
Οι πληροφορίες θέλουν το Μαξίμου να ταυτίζεται με την συγκεκριμένη θέση. Παραμένει αμφίβολο όμως εάν, και εναντίον ποίων – πλην του «χαιρέκακου Τσίπρα» – προτίθεται να δώσει μάχες για να την υπηρετήσει…
tvxs.gr