Η Διοικούσα Επιτροπή του παραρτήματος Ηρακλείου της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) οργανώνει εκδήλωση για την 79η επέτειο της 28ης Οκτώβρη στην Στοά Μακάσι (απέναντι από το Πολιτιστικό Κέντρο), το Σάββατο 26 Οκτώβρη στις 10 πμ. Θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον Χιώτη Τάσο, πρόεδρο της ΔΕ του παραρτήματος και θα πραγματοποιηθεί κατάθεση στεφάνων.
Το ΟΧΙ του λαού το 1940, που εξελίχθηκε σε παλλαϊκή και ένοπλη αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ κατά της τριπλής Κατοχής, με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ, αποδεικνύει ότι όταν ο λαός οργανωθεί και συνειδητά παλέψει για το δίκιο του, γίνεται πανίσχυρος και ικανός να αντιμετωπίσει κάθε εχθρό του. Απέδειξε ότι ο κάθε φορά αρνητικός συσχετισμός δεν είναι αμετάβλητος κι ότι οι λαοί μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές της ιστορικής εξέλιξης.
Αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων, ιδιαίτερα σήμερα, που η ιστορία ξαναγράφεται με προμετωπίδα τον αντικομμουνισμό, που οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων.
Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο φασισμό, το ναζισμό και τους ντόπιους συνεργάτες του, η ηρωική του αντίσταση, αποδείχνει ότι όταν ο λαός εμπιστευτεί τη δύναμή του και οργανωθεί, γίνεται πανίσχυρος.
Η προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιεί και την πλήρη ευθυγράμμισή της με το ελληνικό κεφάλαιο και με ΝΑΤΟ – ΕΕ, συνιστά ασέλγεια κι αμαύρωση των ηρωικών αγώνων του λαού μας. Οι κάθε λογής εκδηλώσεις τιμής που διοργανώνονται αποτελούν πρόκληση για κάθε αγωνιστή, προοδευτικό άνθρωπο. Το παρελθόν τιμά πραγματικά μόνο εκείνος που βρίσκεται στο πλευρό του λαού και όχι ενάντιά του.
Το στοιχείο της «εθνικής ενότητας», που με αφορμή την 28η Οκτώβρη, τονίζουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, στοχεύει στην εξαπάτηση του λαού, για να τον κρατούν δεμένο στους κάθε φορά «εθνικούς στόχους» της αστικής τάξης, που είναι στον αντίποδα των λαϊκών συμφερόντων. Η ιστορία διδάσκει ότι ούτε το 1940 ούτε και τα μετέπειτα χρόνια υπήρξε «εθνική ενότητα». Γιατί τέτοια ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική κοινωνία, είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό του πολέμου.
Θυσίες απαιτούνται και στον δρόμο του αγώνα. Οι θυσίες όμως στην πάλη, ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός θα φέρουν αποτέλεσμα: ο λαός να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει, χωρίς μονοπώλια και εκμεταλλευτές, με την δική του εξουσία.
