Την αποκάλυψη ότι η Ουρανία Μιχαλολιάκου εργάζεται ως ψυχολόγος στην «Κλινική Ψυχικής Υγείας Σινούρη», κάνει το omniatv, φέρνοντας στο φως στοιχεία και σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Ένας άνθρωπος που νοσηλεύτηκε στην «Κλινική Ψυχικής Υγείας Σινούρη» επικοινώνησε με το omniatv και κατήγγειλε ότι κατά την διάρκεια της νοσηλείας του διαπίστωσε ότι η Ουρανία Μιχαλολιάκου εργάζεται στην κλινική ως ψυχολόγος. Επίσης στη διάθεσή μας τέθηκε φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει το γεγονός.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε πρόβλημα στη νοσηλεία του καταγγέλλοντος αφού, όπως είναι φυσικό, ένας άνθρωπος που γνωρίζει τη δράση και τις ιδέες της, δε θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μαζί της μια συνεδρία, μιλώντας για ζητήματα που αποτελούν κόκκινο πανί για τους ναζί.
Όπως πληροφορηθήκαμε, η Ουρανία Μιχαλολιάκου, στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης, δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα με την «Ελληνική Αυγή» (τη δημοτική παράταξη της Χρυσής Αυγής) και, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής του «Μετώπου Νεολαίας» της Χ.Α., εργάζεται στην κλινική Σινούρη εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που τεχνηέντως αποκρύπτεται, αφού η ίδια ουδέποτε αποκάλυψε ότι εργάζεται εκεί, ενώ συστήνεται αποκλειστικά με το μικρό της όνομα αποφεύγοντας να δημιουργήσει συνειρμούς με το επώνυμό της.
Θα μπορούσε άραγε κάποιος νοσηλευόμενος να αντιδράσει αντί να καταγγείλει κάτι ανώνυμα; Η απάντηση είναι πως μάλλον όχι. Ένας άνθρωπος καταλήγει σε νοσηλεία συνήθως όταν βρίσκεται σε κίνδυνο ή σε έξαρση της συμπτωματολογίας του. Η σκέψη «μην πω κάτι λάθος και με φορτώσουν με φάρμακα» ή «μη με αντιπαθήσουν και δεν ενδιαφερθούν για εμένα», είναι πάντοτε εκεί και προκαλεί ανοχή απέναντι στην κάθε συμπεριφορά των επαγγελματιών ψυχικής υγείας.
Η Ουρανία Μιχαλολιάκου δεν είναι απλώς η κόρη του αρχηγού της Ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Μια σειρά γεγονότων και αποκαλύψεων καταδεικνύουν πως και η ίδια όχι μόνο ενστερνίζεται τη ναζιστική ιδεολογία, αλλά έπαιξε και παίζει ενεργό ρόλο στην οργάνωση.
Η ίδια άλλωστε φρόντισε να επισημάνει σε συνέντευξη της το 2014 πως
Έχουμε ιεραρχία, έχουμε αρχηγό και είμαστε πιστοί στην ιδέα […] Εγώ άρχισα να ασχολούμαι ενεργά κατά τα 20 μου χρόνια. Στην εφηβεία δεν ήμουν και πολύ ενεργή στη Χρυσή Αυγή γιατί πέρασα κι εγώ τις φάσεις μου. Ήμουν παιδί, πέρασα μια εφηβεία, αμφισβήτησα τα πάντα και κατ’ επιλογή δική μου και μόνο κατέληξα στη Χρυσή Αυγή. Δεν μου το επέβαλε κανείς, δεν μου έκανε κανένας πλύση εγκεφάλου, οι γονείς μου ήταν πολύ πιο ελαστικοί απ’ όσο θα νομίζουν αρκετοί, και εν τέλει κατέληξα να είμαι κι εγώ σ’ αυτή την παράταξη
Και είναι πραγματικότητα. Η εμπλοκή της με τoν ναζισμό είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή, η οποία φάνηκε όχι μόνο από τη δημόσια υποστήριξη της προς τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τη Χρυσή Αυγή, αλλά και με την άμεση και ενεργή εμπλοκή της. Πίσω στο 2013, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όταν οι ποινικές διώξεις χτύπησαν την πόρτα του Νίκου Μιχαλολιάκου, όταν από το σπίτι τους κατασχέθηκαν έγγραφα και σκληροί δίσκοι, το υλικό που ανήκε στην Ουρανία Μιχαλολιάκου αποδείχθηκε χρυσωρυχείο για την οργανωτική δομή της οργάνωσης, αλλά και για τα πιστεύω της.
Μεταξύ άλλων, ξεχωρίζει 15σέλιδο έγγραφο με τίτλο: Κανονισμός Λειτουργίας Τοπικών Οργανώσεων. Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα, στα οποία περιγράφονται επακριβώς όσα έχουμε δει στο οπτικοακουστικό υλικό (εκπαιδεύσεις στη φύση, πειθαρχία μελών κ.ο.κ.) αλλά και όσα έχουν καταθέσει οι μάρτυρες – πρώην μέλη όπως ο Σταύρου και οι προστατευόμενοι.
Εκτέλεση πολιτικών ενεργειών: Κάθε πολιτική ενέργεια απαιτεί ξεχωριστό και προσεκτικό σχεδιασμό. Οι πολιτικές ενέργειες πρέπει να είναι συχνές και να γίνονται κατά τακτά διαστήματα και όχι πολλές μαζί ακολουθούμενες από μακρά σιωπή. Καταιγισμός πολιτικών ενεργειών λαμβάνει χώρα μόνο όταν αποβλέπει σε σίγουρο πολιτικός όφελος κι εφόσον δεν αναστέλλει το τακτό πρόγραμμα κρούσεων.Σημεία που ενδείκνυνται για στόχοι είναι τα σχολεία, σχολές, πανεπιστήμια, φροντιστήρια, γήπεδα, γυμνάσια κλπ. Απαιτείται λεπτομερειακή γνώση του στόχου και του πέριξ αυτού χώρου (ύπαρξη αστυνομικών τμημάτων, γραφείων πολικών κομμάτων) η δε σχεδίαση της ενέργειας συνδέεται άμεσα με τα παραπάνω. Κάθε πολιτική ενέργεια εκτελείται από μικρό, αυστηρά προκαθορισμένο αριθμό ατόμων και σε μικρή χρονική διάρκεια, ώστε να αποφεύγεται πιθανή προστριβή με αντιφρονούντες ή την αστυνομία. Η ταυτόχρονη δράση ομάδων εκ δυο-τριών ατόμων, είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Τα μέλη της Συντονιστείας Πολιτικής Δράσεως οφείλουν να εκτελούν πιστά τις οδηγίες που έχουν λάβει από τον Συντονιστή, να μην αυτενεργούν και γενικά να μη θέτουν σε κίνδυνο την επιτυχία της πολιτικής ενέργειας. Τέλος, εις περίπτωση αναπόφευκτης εμπλοκής, οφείλουν να επιδείξουν ηρωισμό και αυταπάρνηση.
Στα περιεχόμενα του δίσκου της Ουρ. Μιχαλολιάκου υπάρχει και άρθρο για την επίθεση τάγματος εφόδου στην Πάρο, στο οποίο όχι μόνο παραδέχεται την επίθεση αλλά και καμαρώνει γι’ αυτήν:
Ομάδες αναρχοαριστεριστών με αστυνομική κάλυψη επιχείρησαν προχθές να επιτεθούν στην οργανωτική συνδιάσκεψη της Χρυσής Αυγής Πάρου. Η αστυνομία ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ τους έφερε συνοδεία μέχρι την αίθουσα της εκδήλωσης κι έτσι οι γνωστές… λιράτες κότες πήραν θάρρος. Η απόπειρά τους να διαλύσουν την συνδιάσκεψη της Χρυσής Αυγής όμως απέτυχε παταγωδώς. Και μόνο στη θέα των Συναγωνιστών, οι παρακρατικοί διαλύθηκαν ‘πετώντας’ και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τρέχουν ακόμα με κατεύθυνση προς τη θάλασσα. Η συγκέντρωση συνεχίστηκε κανονικά. Αυτά κάνουν έρχονται προκαλούν τις τρώνε και μετά κλαίγονται και λένε οι φασίστες οι ναζί μας βαράνε. Ε καλά σας κάνουμε πως θα το κάνουμε δηλαδή τώρα. Και δεν πάτε να μας λέτε όπως θέλετε.
Σημαντικό είναι ακόμα το κείμενο με τίτλο «Ιεραρχία-Δομή» που επαναλαμβάνει την «Αρχή του Αρχηγού» σε χρόνο που η Χρυσή Αυγή είναι ήδη κοινοβουλευτικό κόμμα:
Στην κορυφή αυτής της Ιεραρχικής πυραμίδας βρίσκεται ο Άνθρωπος που όλοι σεβόμαστε και όλοι ακολουθούμε. Ο γνήσιος εκφραστής της Ιδεολογίας μας, ο Αρχηγός μας ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Η έννοια του Αρχηγού – Καθοδηγητή στην Ιδεολογία μας προσλαμβάνει μεταφυσικό περιεχόμενο. Ως μεταφυσικό περιεχόμενο ορίζουμε την ακράδαντη πίστη όλων των Χρυσαυγιτών πως ο Αρχηγός μας είναι ο Άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ιδεολογία μας στην Τελική Νίκη εναντίον των δυνάμεων του σκότους που απεργάζονται τον θάνατο του Ελληνισμού και θα οδηγήσει ολόκληρη την Χώρα στην δημιουργία του Γ’ Ελληνικού Πολισμού που όλοι μας ονειρευόμαστε. Ο κάθε Άνθρωπος έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία, είτε μιλάμε για τον Αγώνα, είτε μιλάμε γενικότερα. Το ίδιο ισχύει και για τους Χρυσαυγίτες της όποιας ιεραρχικής βαθμίδας μιλάμε. Ο Αρχηγός μας συγκεντρώνει τα θετικά στοιχεία όλων των αγωνιστών της Χρυσής Αυγής όντας πρώτος μεταξύ ομοίων στην αδιάσπαστη φάλαγγα των Εθνικιστών που παρατίθεται εναντίον του αμαρτωλού καθεστώτος που μολύνει την Πατρίδα μας με την ύπαρξη του. Είναι ο Άνδρας ο Ερχόμενος, ο οποίος θα σαρώσει με την παρουσία του, το οτιδήποτε σάπιο ταλανίζει και βασανίζει το Ελληνικό Έθνος.
Στο ντοκιμαντέρ «Οι γυναίκες της Χρυσής Αυγής», η Ουρανία Μιχαλολιάκου καλείται να σχολιάσει τη φωτογραφία του πατέρα της. Στην εικόνα εμφανίζεται ο Φύρερ σε νεαρή ηλικία να χαιρετά ναζιστικά μπροστά από μια τεράστια σβάστικα. Το ίδιο σύμβολο φέρει και στο περιβραχιόνιο του. Η Ουρανία Μιχαλολιάκου σχολιάζει: «είναι αξιολάτρευτος. Πιστεύω ότι του αρέσει αυτή η ιστορική περίοδος, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ναζί τώρα στα εξήντα του». Όταν της δείχνουν κι άλλες φωτογραφίες παρόμοιου περιεχομένου τη ρωτούν «Όταν λες ότι ο πατέρας σου δεν είναι ναζί το πιστεύεις πραγματικά ή κοροϊδεύεις τον εαυτό σου;». Εκείνη επιμένει, όμως όταν ρωτούν την ίδια για τη δική της ιδεολογία λέει «δεν θα απαντήσω σε αυτή την ερώτηση». Όταν ξαναρωτούν «γιατί», απαντά «διότι είναι δικαίωμα μου».
Η ρητορική μίσους για συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες, όπως άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, χρήστες, μετανάστες, πρόσφυγες, αναρχικούς και αριστερούς, δεν έχει λείψει όλα αυτά τα χρόνια από τις δημόσιες τοποθετήσεις της, αλλά ούτε και ο ενεργός ρόλος που είχε στην οργάνωση ήταν ποτέ κρυφός. Όταν άλλωστε ο αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης προφυλακίστηκε, η Ουρανία Μιχαλολιάκου, κληρονόμησε για εκείνο το διάστημα τα ηνία της οργάνωσης, ενώ έχει αναλάβει τα ηνία της Νεολαίας της Χρυσής Αυγής εδώ και χρόνια. Συνεπώς είναι ηλίου φαεινότερον ότι με τη Ναζιστική οργάνωση δεν τη συνδέει μόνο η οικογενειακή σχέση με τον πατέρα της, αλλά οι ίδιες οι ναζιστικές απόψεις της.
Η εμπλοκή με τα ιδρύματα Ψυχικής Υγείας
«Πέρασα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τελείωσα Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία με κατεύθυνση την ψυχολογία και αφού αποφοίτησα κάνω ένα μεταπτυχιακό σεμινάριο πάνω στην ψυχοπαθολογία, στο Καποδιστριακό», είχε δηλώσει σε συνέντευξη της το 2014, θέλοντας να επισημάνει πως δεν είναι «ουγκ», όπως είπε τότε. Και παρά τα όσα έχουν γίνει γνωστά για τη φιλοσοφία της ζωής της και για την πλήρη υποταγή στον εθνικοσοσιαλισμό, βρέθηκε ψυχιατρικό ίδρυμα που την προσέλαβε και της επέτρεψε να έχει επαφή με ασθενείς που εκτός από το οποιοσδήποτε ψυχικό νόσημα, μπορεί να είναι άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, μετανάστες ή και πολιτικά αντίθετοι της. Να κουβαλούν με λίγα λόγια όλες εκείνες τις ταυτότητες που η ίδια σαν μέλος της Ναζιστικής οργάνωσης θα ήθελε να εξοντώσει.
Πιθανότατα η κλινική ψυχικής υγείας που την προσέλαβε δεν έχει ιστορικές γνώσεις για τις πρακτικές που ακολούθησαν οι Ναζί και οι εκφραστές του εθνικοσοσιαλισμού στο παρελθόν. Δεν είναι φυσικά προυπόθεση το να δηλώνει κάποιος τα πολιτικά του φρονήματα σε μια δουλειά. Στην περίπτωση της Ουρανίας Μιχαλολιάκου όμως, τα φρονήματα αφενός ουδέποτε ήταν κρυφά, αφετέρου είναι επικίνδυνα για τους νοσηλευόμενους που υποτίθεται πως καλείται να θεραπεύσει.
Το πώς συμπεριφέρθηκε η Ναζιστική Γερμανία στους ψυχικά ασθενείς και τους ανάπηρους δεν είναι απλά γνωστό. Υπάρχουν ημέρες μνήμης και εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στη μνήμη εκείνων που δολοφονήθηκαν πολύ πριν βρεθούν οι Εβραίοι, οι Ρομά και οι αντιφρονούντες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. «Εκείνοι που δεν εργάζονται δεν πρέπει και να τρώνε». Αυτό ήταν μόνο ένα από τα αρχικά προπαγανδιστικά μηνύματα της Ναζιστικής Γερμανίας που προσπαθούσε να στρώσει το δρόμο για τις μαζικές δολοφονίες των ψυχικά ασθενών και των ανάπηρων που θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια. Ήδη από το 1933 άρχισε να εφαρμόζεται ο «Νόμος για την πρόληψη των κληρονομικών νόσων» [Law for the Prevention of Hereditarily Diseased Offspring]. Υγειονομικές υπηρεσίες, δημοτικές αρχές, ψυχίατροι και Αστυνομικά τμήματα ξεκίνησαν να συνεργάζονται για την καταγραφή, τη στείρωση ή τον εγκλεισμό των ατόμων με αναπηρία και των ψυχικά ασθενών, καθώς είχαν ήδη θεωρηθεί σαν ανεπιθύμητες και άχρηστες κοινωνικές ομάδες.
Τον Οκτώβριο του 1939, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε τις μαζικές δολοφονίες αυτών των ομάδων, με το γνωστό πρόγραμμα ευθανασίας, το οποίο παρουσιαζόταν σαν δολοφονία στην οποία έδειχναν κάποιο έλεος και συμπόνια. Ο όρος «ευθανασία» ήταν ακόμη άγνωστος τότε, και η Ναζιστική Γερμανία επεδίωκε να δημιουργήσει την εντύπωση πως βοηθούσε αυτούς τους ανθρώπους να ξεφύγουν από τη δυστυχία τους. Φυσικά όπως αποδείχθηκε και αργότερα από τα έγγραφα που δημοσιεύτηκαν, ο μοναδικός συνειδητός τους στόχος, ήταν να απαλλάξουν την καθαρή κοινωνία από όσους δεν μπορούσαν να εργαστούν κανονικά και από ανθρώπους που τους αποκαλούσαν «άχρηστους».
Το «πρόγραμμα Τ-4»
Στο Ράιχ και στην προσαρτημένη Αυστρία, αρμόδια γι’ αυτά τα θέματα ήταν μια ημικρατική οργάνωση, στην καγκελαρία του Χίτλερ (KdF), που έδρευε στο Βερολίνο, στον αριθμό 4 της Τιεργκαρτενστράσε [Tiergartenstrabe]- εξ ου και η συντομογραφία της «Επιχείρησης Τ4». Η επιχείρηση αυτή, απαιτούσε την «κάθαρση» του ανθρώπινου είδους από καθετί επιβαρυντικό, τον αφανισμό της «ανάξιας βίου ζωής», για μία ανόθευτη εξέλιξη της «Αρίας Φυλής». Υπολογίζεται πως ο αριθμός των ανθρώπων που θεωρήθηκαν ως «άχρηστοι» εξαιτίας της ψυχικής τους ασθένειας ή της αναπηρίας τους, και εν τέλει εξοντώθηκαν αρχικά μόνο στην επιχείρηση Τ4, φτάνει τους 70.000.
Φυσικά οι χρονικές στιγμές που επιλέχθηκαν τα προγράμματα ευθανασίας των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων δεν είναι τυχαίες. Όταν δόθηκε η πρώτη εντολή για τις μαζικές δολοφονίες τον Οκτώβριο του 1939, αυτό έγινε διότι ετοιμαζόταν η εισβολή στην Πολωνία. Είχε αποφασιστεί να απελευθερωθεί χώρος από τα κτίρια που είτε λειτουργούσαν ήδη σαν νοσοκομεία, είτε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως τέτοια, έτσι ώστε να φιλοξενήσουν αν χρειαστεί, τους στρατιώτες που έπαιρναν μέρος στον πόλεμο.
Έτσι, τον Οκτώβρη του 1939, στάλθηκαν σε όλα τα ιδρύματα της χώρας τα πρώτα έντυπα ερωτηματολόγια, με την εντολή να καταγραφούν τα ονόματα εκείνων που έπασχαν από χρόνιες ή ανίατες ασθένειες ή έμεναν πάνω από πέντε χρόνια σε κάποιο ίδρυμα, εκείνων που ήταν ανίκανοι για εργασία, των ψυχικά ασθενών με εγκληματική συμπεριφορά και φυσικά όσων δεν ανήκαν στη γερμανική φυλή ή δεν είχαν γερμανική υπηκοότητα. Δίπλα από το όνομα των ασθενών και τις γνωματεύσεις τους, υπήρχε είτε ένας κόκκινος σταυρός που σήμαινε το θάνατο τους, είτε μια παύλα που σήμαινε την επιβίωση τους.
Οι πρώτοι θάλαμοι αερίων, πριν δημιουργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φτιάχτηκαν μέσα σε ψυχιατρικά ιδρύματα και νοσοκομεία. Έτσι οι ψυχικά ασθενείς και οι ανάπηροι έγιναν τα «πειραματόζωα» του τρίτου Ράιχ που αργότερα θα επέκτεινε φυσικά τις δολοφονίες και προς άλλους πληθυσμούς. Οι ασθενείς με τον κόκκινο σταυρό δίπλα στο όνομα τους έμπαιναν σε λεωφορεία και οδηγούνταν σε μια από τις 6 εγκαταστάσεις με θαλάμους αερίων που είχαν δημιουργηθεί εντός των νοσοκομείων. Οι νοσηλευτές τους έγδυναν και τους οδηγούσαν στους γιατρούς οι οποίοι με τη σειρά τους συνέτασσαν πλαστή αιτία θανάτου. Στη συνέχεια οδηγούνταν σε μικρές ομάδες στους θαλάμους αερίων, η πόρτα έκλεινε και ο γιατρός άνοιγε τη βαλβίδα για να διοχευτετεί το μονοξείδιο του άνθρακα. Οι ασθενείς πέθαιναν από ασφυξία.
Το Γραφείο Φυλετικής Πολιτικής διέδιδε την ναζιστική «φυλετική διδασκαλία» με διάφορους τρόπους. Σε αφίσες και εκδόσεις, έφερνε σε αντίθεση το ιδεώδες του υγιούς, ικανού και φυλετικά καθαρού Γερμανού με την γλαφυρά παραμορφωμένη, βιολογιστική και κοινωνικά ρατσιστική εικόνα του αντιπαραγωγικού ασθενούς και ανάπηρου, ο οποίος βάραινε την «παραγωγική Λαϊκή Κοινότητα» σαν «ζωή – σαβούρα».
Το κείμενο της αφίσας γράφει: «Αυτός ο κληρονομικά ασθενής κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα 60.000 Reichsmark όσο ζει / Γερμανέ συναγωνιστή αυτά είναι δικά σου λεφτά / Διαβάστε το Neues Volk…»
Διαμαρτυρίες των οικογενειών των πρώτων θυμάτων, αλλά και της εκκλησίας, ανάγκασαν τον Χίτλερ να αναστείλει την επιχείρηση Τ4 το 1941. Όχι φυσικά για να σταματήσει τις δολοφονίες, αλλά για να το κάνει πιο συγκαλυμμένα. Με μεγάλη προσοχή και μυστικότητα η εξόντωση τους συνεχίστηκε και φυσικά αργότερα επεκτάθηκε και σε άλλους πληθυσμούς [Εβραίους, ρομά, ομοφυλόφιλους, πολιτικούς κρατούμενους]. Οι τρόποι δολοφονίας τους πλέον, πέρα από τους θαλάμους αερίων συμπεριλάμβαναν θανατηφόρες δόσεις φαρμάκων και υποσιτισμό, ενώ οι ίδιοι ειδικοί που συμμετείχαν στην επιχείρηση Τ4, συμμετείχαν αργότερα στις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων στο πλαίσιο της επιχείρησης Reinhardt στα στρατόπεδα εξόντωσης των SS. Υπολογίζεται πως οι ψυχικά ασθενείς, οι ανάπηροι, οι νοσούντες από ανίατες ασθένειες που δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, φτάνουν τους 260.000-300.000.
Οι θηριωδίες των Ναζί είναι πασίγνωστες στους ψυχιατρικούς κύκλους αφού αποτελούν τη μαζικότερη και πιο θλιβερή διάκριση και εξόντωση των ψυχικά ασθενών. Οι εκφραστές του Ναζισμού στην Ελλάδα σήμερα, εκείνοι που ακολουθούν το Mein Kampf κατά γράμμα, καλούνται να θεραπεύσουν ποιους; Εκείνους που θα ήθελαν να περιθωριοποιήσουν και στη συνέχεια να εξοντώσουν για να δημιουργήσουν μια «καθαρή φυλή» σαν κι εκείνη που ονειρευόταν ο Αδόλφος Χίτλερ; Και το θεραπευτικό πλαίσιο περιλαμβάνει τι ακριβώς; Πώς ένας άνθρωπος που λειτουργεί τόσο φανερά υπερ εγκληματικών δραστηριοτήτων και διακρίσεων θα καταφέρει να θεραπεύσει ανθρώπους που μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι ή μετανάστες, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι ή οτιδήποτε μισεί σε επικίνδυνο βαθμό; Kαι πώς ένας άνθρωπος που μπορεί να κουβαλάει κάποια απ’ αυτές τις ταυτότητες θα καταφέρει να θεραπευτεί όταν έχει μπροστά του κάποιον που προσπαθεί να κρύψει το πρόσωπο της αχρειότητας πίσω από τη μάσκα του ψυχοθεραπευτή;
