Του Γιώργου Λακόπουλου
Πριν από πολλά χρόνια ισχυρός παράγων της εποχής ρωτήθηκε αν φοβάται το ενδεχόμενο να τον καταγγείλει ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου -και απάντησε: «Και ποιος θα το μάθει;».
Το εκδοτικό σύστημα ήλεγχε τις μεγάλες εφημερίδες και οι άνθρωποί του στην ΕΣΗΕΑ θα κατέβαζαν τους διακόπτες στην ΕΡΤ.
Αυτή η κατάσταση άλλαξε με την απελευθέρωση της ραδιοτηλεόρασης και το Διαδίκτυο. Αλλά εσχάτως επιστρέφουμε στα παλιά. Η χώρα βρίσκεται σε μερική συσκότιση ενημέρωσης σε ό,τι αφορά το δημόσιο βίο της. Την απόλυτη μιντιακή κυριαρχία σε βάρος του δευτέρου μεγάλου κόμματος, που ως χθες ήταν πρώτο, την διαπιστώνουν και οι γάτες- Ιμαλαϊων και μη.
Το σύστημα ενημέρωσης έχασε την φυσική ισορροπία του. Η αρχή έγινε από τη στιγμή ο ΔΟΛ αλώθηκε και συνέβη το – αδιανόητο την εποχή του Λαμπράκη: άλλαξε και πολιτική κατεύθυνση. Από πυλώνας της δημοκρατικής παράταξης μετατράπηκε σε στυλοβάτη τη Δεξιάς και του Νεομητσοτακισμού, αλλά και διώκτη της Αριστεράς με την οποία είχε πάντα ωσμώσεις.
Τηρουμένων των αναλογιών -παραλίγο να συμβεί το ίδιο στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘80 και στο χώρο της Δεξιάς. Όταν ο Κοσκωτάς αλλοτρίωσε την Καθημερινή, που ήταν παραδοσιακά ο εκδοτικός στυλοβάτης της συντηρητικής παράταξης. Ευτυχώς αργότερα η εφημερίδα επανήλθε στη φυσική κοίτη της.
Το εκκρεμές της διακίνησης πληροφοριών πολιτικού χαρακτήρα κόλλησε στη μια πλευρά τα τελευταία χρόνια Από αυτή την άποψη η πολιτική ζωή μοιάζει με το φεγγάρι: η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση καταδικάσθηκε στη σκοτεινή πλευρά του. Η ΝΔ βρίσκεται στο κέντρο μιας μόνιμης πανσελήνου.
Υπό την επίδραση της μονομερούς ενημέρωσης ένας μεγάλος αριθμός πολιτών διαμόρφωσε την εντύπωση ότι ο Τσίπρας ήταν το απόλυτο κακό: Κατέστρεψε την οικονομία, «έστειλε τη χώρα στα βράχια», έκοψε μισθούς και συντάξεις, έβαλε τους φόρους, έφερε τους μετανάστες, πρόδωσε τη χώρα, είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα και διέλυσε τη μεσαία τάξη.
Η διθυραμβική αντιμετώπισή του, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015, από ξένες κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμούς και μεγάλα ΜΜΕ δεν έφτανε στην ελληνική κοινή γνώμη.
Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική. Η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία -αλλά και στη διαφθορά, τη σήψη και την υστέρηση, την υπερφορολόγηση, τον διεθνή διασυρμό και τον κίνδυνο εξόδου από τη Ευρωζώνη. από τις εναλλασσόμενες κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Το «the game is over» του Γιούνκερ δεν αφορούσε τον Τσίπρα. Και το ΔΝΤ ήλθε με την υπογραφή του Γ. Παπανδρεου. Τα ίδια κόμματα συνέπραξαν στα Μνημόνια, αφαίρεσαν το 25% του ΑΕΠ, φτωχοποίησαν μεγάλες ομάδες πληθυσμού, οδήγησαν σε διεθνή οικονομικό έλεγχο που πετσόκοψε έκοψαν μισθούς και συντάξεις, κατέλυσαν το κράτος προνοίας, υποδούλωσαν την πολιτική στην οικονομική εξουσία.
Όσο για την περίφημη μεσαία τάξη υπέκυψε στις μνημονιακές προσαρμογές, αλλά και στις σαθρές βάσεις της. Την άναρχη και άνομη υπερδιόγκωσή της, που δεν της επέτρεπε να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό και στις εξελίξεις.
Ότι πλήρωσε τον κανόνα «δημοσιονομική ΄διόρθωση χωρίς φόρους δεν γίνεται» ήταν μάλλον αναμενόμενο και ίσως δίκαιο: υπήρξε πρωταθλήτρια στη φοροδιαφυγή- από την οποία προέκυπτε συχνά και η ακίνητη περιουσία.
Ο Τσίπρας παρέλαβε τη χώρα σ’ αυτή την κατασταση , υποχρεωμένος να ακολουθήσει δεσμεύσεις που δεν δημιούργησε ο ίδιος. Ήταν καραμπινάτη εξαπάτηση ότι του φόρτωσαν τα δεινά και αμαρτίες που βαρύνουν τους προκατόχους του και τους σπόνσορές τους.
Δεν έλυσε τα προβλήματα, αλλά προσπάθησε και κάτι κατάφερε. Κύλισε μπροστά τον τροχό σε πολλά πεδία.
Έκανε λάθη αλλά δεν είχε εγκαταστήσει καθεστώς κλεπτοκρατίας. Οι Συριζαίοι ήταν σε πολλά άσχετοι, αλλά δεν έκλεβαν. Δεν αλλάξαν τον τρόπο ζωής τους με το δημόσιο χρήμα, δεν συγχρονίζονταν στις αυλές ισχυρών του χρήματος για να έχουν την εύνοιά τους.
Ωστόσο ένα μέρος της κοινής γνώμης άλλη εντύπωση είχε, επειδή μετά το 2016 εγκαταστάθηκε πάνω από τη χώρα ένα νέφος παραπληροφόρησης που έκανε το άσπρο μαύρο ανάμεσα στην Μητσοτάκη και τον Τσίπρα.
Οι κυβερνήσεις Τσίπρα κέρδισαν το παιχνίδι της πολιτικής και έχασαν το παιχνίδι της ενημέρωσης. Εκτός από την στρεβλή αντίληψη τους για την ΕΡΤ, ευνόησαν την ελεύθερη διακίνηση πληροφόρησης και έβαλαν κανόνες. Αλλά ηττήθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να τους τηρήσουν οι ίδιοι οι Συριζαίοι και ορισμένοι προσπάθησαν να κατασκευάσουν «ποσοστώσεις επιρροής», στηρίζοντας αναξιόπιστα πρόσωπα την εποχή της τηλεοπτικής σταθεροποίησης…
Ο συσχετισμός δυνάμεων εκτός από τις εφημερίδες και τη ραδιοτηλεόραση διαμορφώθηκε σε βάρος τους και στο Διαδίκτυο, με ιστότοπους που διογκώθηκαν με τη συνδρομή οικονομικών παραγόντων που συνδέονται με τη ΝΔ. Ετσι η διατεταγμένη δημοσιογραφία και η κατασκευασμένη ενημέρωση γνώρισε μέρες δόξας ενταφιάζοντας αθέμιτα ό,τι αφορούσε τον Τσίπρα.
Το παιχνίδι της εξουσίας -και φυσικά και οι εκλογές- κρίθηκε δυσανάλογα και ανορθόδοξα: όχι στο πεδίο της πολιτικής, αλλά στο πεδίο της ενημέρωσης. Με τη συνδρομή του χρήματος που διατέθηκε για να διαμορφώνουν -σε ό,τι αφορά την πληροφόρηση- ανισότητες σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Συμπεριλαμβανομένων και των δημοσκοπήσεων οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Η καλλιέργεια απατηλής εικόνας για το κόμμα που κυβερνάει σήμερα συνδυάσθηκε με το διαρκές μπούλινγκ σε πρόσωπα και δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ- που προσφερόταν συχνά ως πρόβατο επί σφαγή. Και απέδωσε.
Μετεκλογικά η συσκότιση συνεχίζεται. Π.χ. στη Νοβάρτις οι ελεγχόμενοι παρουσιάζονται ως θύματα και τα όργανα της Πολιτείας ως σκευωροί. Οι ανοιχτοί εκβιασμοί του Πομπέο αποκρύπτονται.
Η επέλαση του Νεοητσοτακισμού στο κράτος παρουσιάζεται σαν «βέλτιστη διακυβέρνηση» και η υπερμεγέθης κυβέρνηση -ανεμομαζώματα που σχημάτισε βαφτίζεται «τεχνοκρατική» και «πανέτοιμη». Ακραίο δείγμα παραπληροφόρησης είναι και ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού της προηγουμένης κυβέρνησης από τη σημερινή ,παρουσιάζεται ως… συνέπεια του Μητσοτάκη.
Αποκρύπτεται συστηματικά ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός παραπλανούσε προεκλογικά και σήμερα αναγκάζεται να ακολουθεί την πολιτική του προκατόχου του στην Οικονομία, στο Μεταναστευτικό, στο Μακεδονικό, στο Μάτι.
Αποσιωπάται ότι η «καταστροφική» περίοδος ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε διαχειρίσιμη οικονομία, διεθνή αξιοπιστία, λυμένα κρίσιμα πρόβλημα της χώρας και κανένα οικονομικό σκάνδαλο.
Το κυρίαρχο σύστημα ενημέρωσης παρουσιάζει το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου θέρους, ως «μεγάλη αλλαγή». Είναι έργο των χειρών τους άλλωστε για να πάρουν τον έλεγχο της πολιτικής στη χώρα και να εξασφαλίσουν συνδιαχείριση και ατιμωρησία.
Αλλά στην ουσία αυτό το αποτέλεσμα ήταν το «μεγάλο κόλπο» των ΜΜΕ και με αυτό έθεσαν εκ νέου υπό έλεγχο κόμματα, πολιτικές και εξελίξεις.
Ήδη μιντιάρχες και οικονομικοί παράγοντες επιβάλλουν στην κυβέρνηση ατζέντα νομοθετικών πρωτοβουλιών -ακόμη και με την φυσική εκπροσώπηήη τους στο υπουργικό συμβούλιο. Σήμερα υπάρχουν υπουργοί καθ’ υπόδειξη, όπως παλιά.
Η επιστροφή στην αδιαφάνεια, ώστε να μην είναι γνωστό ποιος κρύβεται πίσω από κάθε μέσο ενημέρωσης, είναι το φυσικό πλαίσιο της νέας χειραγώγηση της πολιτικής από την μιντιακή εξουσία, οικονομικών παραγόντων.
Η «μεγάλη απάτη» στο πεδίο της ενημέρωσης διαμόρφωσε ψευδείς εντυπώσεις στο συλλογικό υποσυνείδητο και παραπλάνησε το εκλογικό σώμα. Προφανώς γι’ αυτό το κουβάρι της αποκάλυψής της άρχισε να ξετυλίγεται τόσο γρήγορα.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
