Δήλωση του Ευρωβουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Προοδευτική Συμμαχία, Κώστα Αρβανίτη, μέλους των επιτροπών LIBE και EMPL, πρώην αντιπροέδρου του ΚΕΘΕΑ.
“Αυτή είναι η δεύτερη φορά που κάποιοι επιχειρούν να βάλουν χέρι στο ΚΕΘΕΑ: το μεγαλύτερο δίκτυο απεξάρτησης και επανένταξης στην Ελλάδα. Το Κέντρο που θεραπεύει χωρίς «ουσίες υποκατάστασης». Που παραδίδει «καθαρούς» πολίτες στην κοινωνία, που αυτοδιοικείται μέσα από ένα μοντέλο, τόσο διαφανές, ώστε να αποκλείει κάθε μορφής αυθαιρεσία, μεροληψία και νεποτισμό.
Το γνωρίζω καλά· γιατί είχα την τιμή να συμμετέχω για χρόνια στο διοικητικό συμβούλιο και να διατελέσω αντιπρόεδρος μέχρι το 2017.
Το ΚΕΘΕΑ δεν ήταν ποτέ «ένα πείραμα». Ξεκίνησε ως ένα επιτυχημένο υπόδειγμα που παρέχει, από τη δεκαετία του ’80, δωρεάν και χωρίς λίστες αναμονής, όλες τις υπηρεσίες του: στο δρόμο, στις φυλακές, σε μονάδες σε όλη την επικράτεια. Και συνδράμει όλους όσοι πάσχουν από οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης. Από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ μέχρι το τζόγο και το διαδίκτυο.
Το ΚΕΘΕΑ προεδρεύει σήμερα στην Παγκόσμια Οργάνωση Θεραπευτικών Κοινοτήτων. Ηγείται του αγώνα κατά των ουσιών. Δημιουργεί διαρκώς πρότυπα που άλλες οργανώσεις μιμούνται και υιοθετούν ανεπιφύλακτα. Αποφασίζει μέσα από γενικές συνελεύσεις, που συμμετέχουν όλοι: από τους θεραπευτές και το διοικητικό προσωπικό, μέχρι τους χρήστες και τις οικογένειές τους.
Και όλα αυτά τα πετυχαίνει, επειδή είναι αυτοδιοικούμενο. Οχι μόνο στη διαχείριση των πόρων του, αλλά και στις δομές της λειτουργίας του. Στη διαδικασία της λήψης αποφάσεων. Της επιλογής προσώπων. Της ανάθεσης αρμοδιοτήτων. Του διορισμού των επικεφαλής. Το ΚΕΘΕΑ λειτουργεί επειδή, ως τώρα, το άφηναν να λειτουργεί. Οχι χωρίς εμπόδια και δυσκολίες. Αλλά, τουλάχιστον, το άφηναν.
Τώρα, πρέπει να το μαντρώσουν! Εν μία νυκτί και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η κυβέρνηση επιχειρεί να άρει το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ. Με μια αντισυνταγματική πράξη νομοθετικού περιεχομένου, στοχεύει να παρέμβει στον τρόπο λειτουργίας ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, και να το ενσωματώσει στο Δημόσιο· ένα ακόμα πλαδαρό πλοκάμι του Επιτελικού Κράτους με Διοικητικό Συμβούλιο διορισμένων ημετέρων, κρατική γραφειοκρατία, μικροπολιτική εξάρτηση και ρόλο ουραγού στα διεθνή φόρα (με τη μετατροπή του σε κυβερνητικό παράρτημα, το ΚΕΘΕΑ αποκλείεται αυτοδικαίως από όλες τις διεθνείς ομοσπονδίες θεραπευτικών κοινοτήτων που είναι, παντού στον κόσμο, αυτοδιοικούμενες και αυτοκέφαλες).
Και με ποια δικαιολογία; Την «αποκατάσταση της χρηστής διοίκησης και δημοσιονομικής διαχείρισης». Το Επιτελικό Κράτος Μητσοτάκη θα κηδεμονεύει εφεξής το ΚΕΘΕΑ! Έναν οργανισμό που δεν δανείστηκε ποτέ, που δεν δημιούργησε μαύρες τρύπες στα οικονομικά του, που καθιέρωσε πρώτο τον ετήσιο, δημόσιο απολογισμό (από το 1995, αδιαλείπτως μέχρι και σήμερα), που ελέγχεται από ορκωτούς λογιστές, που υποβάλλει σχέδιο δράσης, προϋπολογισμό και απολογισμό στο υπουργείο υγείας – τον ήδη νόμιμο επόπτη του.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήνει στο απόσπασμα και εκτελεί με μια ομοβροντία, τη διαφάνεια ενός υποδειγματικού οργανισμού, τις προσωπικότητες από όλο το πολιτικό φάσμα που προσέφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, το δημόσιο συμφέρον στον αγώνα κατά της εξάρτησης, και όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που περιθάλπει.
Όπως είναι φανερό η αιφνίδια κατάργηση της αυτοδιοίκησης του θα έχει τις ακόλουθες συνέπειες:
α) Καταλυτική υπονόμευση του θεραπευτικού έργου, το οποίο στηρίζεται στη συμμετοχικότητα και την εθελοντική εγρήγορση.
β) Αναίτια επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με απολαβές μελών διοικητικού συμβουλίου.
γ) Αποθάρρυνση ιδιωτών οι οποίοι ήδη προσφέρουν τη χρήση ακινήτων τους στο ΚΕΘΕΑ ή άλλες παντοειδείς οικονομικές, έμπρακτες ή συμβολικές στηρίξεις, οι οποίοι μέχρι σήμερα ελκύονται από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του φορέα.
δ) Υπονόμευση της διεθνούς αναγνώρισης του φορέα, η οποία έχει στηριχθεί στα αυτοδιοικητικά και κοινοτικά του χαρακτηριστικά (θεραπευτική κοινότητα).
ε) Η βλάβη του θεραπευτικού έργου η οποία μετά βεβαιότητας θα προκύψει όταν θα καταργηθούν τα συμμετοχικά θεραπευτικά εργαλεία, θα έχει άμεσες συνέπειες στην υγεία και τη ζωή συνανθρώπων μας.
Τέτοια απροκάλυπτη υστεροβουλία, τέτοια απροσχημάτιστη ατιμία, θα έλεγε κανείς ότι δεν την περιμένεις ούτε από μια κυβέρνηση με μοναδική ατζέντα την πολιτική σκοπιμότητα.
Μόνο που εμείς την περιμέναμε. Την είχαμε προβλέψει. Και ξέρουμε πώς θα την αποσοβήσουμε. Όπως πάντα. Με τον κόσμο στους δρόμους. Και τους πολιτικούς, όλων των αποχρώσεων, προ των ευθυνών τους.
Αυτή η ιδεοληπτική εξάρτηση από την απόλυτη εξουσία χρήζει θεραπείας, κύριε πρωθυπουργέ. Και χωρίς το ΚΕΘΕΑ, δε θα έχετε πλέον πού να αποταθείτε…”
