Ο Χούστο Σάντσες μισούσε τη Ράμπλα, αλλά υποσχέθηκε στον… ουρανό, ότι δεν θα άφηνε ποτέ κενή τη θέση του χαμένου γιου του στο γήπεδο της, υπενθυμίζοντας σε όλους, ότι: «Ο Νίκο είναι πάντα εδώ».
Η Βίβα ντελ Σέρο είναι από τις πιο φτωχές γειτονιές του Μοντεβιδέο. Εκεί, στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, δύο ομάδες κοντράρονται για πάνω από 90 χρόνια, διεκδικώντας τα πρωτεία στην περιοχή. «Παραδοσιακά, απ’ όσα μου είχε διηγηθεί ο παππούς μου, εμείς ήμασταν πάντα με τη Σέρο», εξηγεί ο Χούστο Σάντσες με θλίψη στα μάτια, αλλά προσθέτει με ένα στενάχωρο χαμόγελο: «Η καρδιά μου θα ανήκει πάντα εκεί, αλλά τώρα και για όσο ζω, η ψυχή μου παραδόθηκε στη Ράμπλα».
Οι ακόλουθοι της Σέρο και της Ράμπλα μαθαίνουν να μισούνται από τη μέρα που γεννιούνται. Μόνο που δεν συνέβη το ίδιο στην οικογένεια Σάντσες, όπου υπήρξε “προδότης”. Ηταν 29 Δεκεμβρίου του 1986 όταν η γυναίκα του Χούστο έφερε στον κόσμο ένα δυνατό αγόρι. Δύο μέρες αργότερα, ο πατέρας βγήκε στη βροχή και έτρεξε μέχρι τα γραφεία της Σέρο, για να βγάλει στον γιόκα του ταυτότητα οπαδού.
Αρχικά τον έπαιρνε πάντα μαζί του. Σε κάθε ματς πήγαιναν παρέα. Ωσπου ο Νίκο μεγάλωσε, πήγε σχολείο, έκανε φίλους και αποφάσισε να αλλαξοπιστήσει. «”Πατέρα, από τώρα και για πάντα θα είμαι με τη Ράμπλα”, μου είπε και θυμάμαι ότι ήθελα να τον δείρω. Να του πω ότι σε αυτό το σπίτι δεν γίνεται να μένει οπαδός της Ράμπλα και να τον διώξω, αλλά ηρέμησα και σταδιακά το αποδέχτηκα, μα πάντα με λύπη», θυμάται ο Χούστο.
Μόνο που τον Μάρτιο του 2016 αυτή η λύπη θα εξελισσόταν στη θλίψη που δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει. Το τηλέφωνο χτύπησε στο σπίτι και τους ανακοινώθηκε ότι ο Νίκο δεν θα γυρνούσε σπίτι ποτέ ξανά. Καθώς επέστρεφε από εκδρομή για εκτός έδρας αγώνα της Ράμπλα, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. «Μπήκα με κλάματα στο δωμάτιό του. Το πρώτο πράγμα που είδα μπροστά μου ήταν η τεράστια σημαία της Ράμπλα και θέλησα να την κάψω, να μισήσω την ομάδα που τον πήρε μακριά μου». Ωστόσο, ο Χούστο θα ηρεμούσε και θα έπαιρνε λίγο καιρό αργότερα την πιο γλυκιά απόφαση της ζωής του, χτίζοντας μέσα από τη στεναχώρια του μία από τις πιο γλυκόπικρες ποδοσφαιρικές ιστορίες του κόσμου.
«Πλέον ήξερα ότι έπρεπε να βρίσκομαι εκεί που θα ήθελε να είναι εκείνος. Από εκείνη τη μέρα και για όσο θα αναπνέω, θα πηγαίνω να βλέπω στο γήπεδο τη δική του ομάδα. Του έχω υποσχεθεί εκεί στους ουρανούς, ότι θα φωνάζω πάντα για την αγαπημένη του Ράμπλα και θα είναι σα να μην έχει λείψει ποτέ από κοντά της», λέει και δακρύζει ξανά ο πιο δυνατός μπαμπάς της μπάλας. Από κοντά και οι φίλοι του γιου του, που πιστοποιούν την παρουσία του παντού, πάντα, υπό κάθε συνθήκη:
«Δεν τον νοιάζει η βροχή, το κρύο, ο αντίπαλος, η διοργάνωση, το πόσο μακριά πρέπει να ταξιδέψει εκτός έδρας. Σε κάθε αγώνα της Ράμπλα είναι εκεί. Φωνάζει σε όλο το ματς για τη νίκη και βάζει το πανό που υπενθυμίζει σε όλους ότι “Ο Νίκο είναι πάντα εδώ”»!
* Ο Χούστο Σάντσες είναι ο ένας εκ των τριών υποψηφίων της FIFA για το βραβείο του κορυφαίου οπαδού στον κόσμο!
gazzetta,gr
