Το non Paper της ΝΔ που εκδηλώνει την απέχθειά της για τους μισθούς των εργαζομένων, η καυστική απάντηση του Ευκλ. Τσακαλώτου (εμπνευσμένη από την βρετανική κωμική σειρά «Μαύρη Οχιά») και το δηκτικό σχόλιο της Έφης Αχτσιόγλου.
Με ένα ειρωνικό non paper της ΝΔ, το απόγευμα της Δευτέρας 16/9, εκδηλώθηκε η απέχθεια του κυβερνώντος κόμματος για τους μισθούς των εργαζομένων αλλά και η άγνοια (βλέπε ιδεολογική εμμονή στο νεοφιλελευθερισμό) περί της ευεργετικής για την πραγματική οικονομία αύξησης των μισθών.
Μάλιστα, η απαξίωση της αύξησης του εισοδήματος των εργαζόμενων, εκδηλώνεται μέσω… Ζιμπάμπουε (!), αφού γίνεται αναφορά στην εκτίναξη του πληθωρισμού το 2008.
Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, πηγές της Πειραιώς ανέφεραν: «Αυτό που δεν κατάφεραν να λύσουν οι μεγάλοι δάσκαλοι της οικονομικής θεωρίας, όσοι έσπαγαν (ματαίως και επί αιώνες) το κεφάλι τους για να βρουν ένα τρόπο να ανακουφίσουν τον πλανήτη από τη φτώχεια, το έλυσε με μια απλή σκέψη ο Αλέξης Τσίπρας. Πρώτα αυξάνεις τους μισθούς και μετά έρχεται η ανάπτυξη. Η ακριβής διατύπωση είναι η εξής: ‘Στο δικό μας μοντέλο δεν είναι η ανάπτυξη προϋπόθεση για την αύξηση των μισθών αλλά η αύξηση των μισθών προϋπόθεση για την ανάπτυξη’».
Οι ίδιες πηγές της ΝΔ σημειώνουν ότι «η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν χώρες που δοκιμάστηκε το μοντέλο του πρώην πρωθυπουργού». «Τι συνέβη; Ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε σε τέτοιο βαθμό, που εξαφανίστηκαν από τα καταστήματα οι βαλίτσες, καθώς οι κάτοικοι ήταν αναγκασμένοι να κουβαλούν με αυτές τα χαρτονομίσματα που χρειάζονταν για να αγοράσουν π.χ. ένα κουτί γάλα. Για παράδειγμα, στη Ζιμπάμπουε ο πληθωρισμός έφτασε το 2008 στο 79.600.000.000% και οι τιμές διπλασιάζονταν με την πάροδο μόλις 24 ωρών. Δισεκατομμύρια, όμως, κρατούσαν στα χέρια τους οι Έλληνες και κατά την περίοδο της κατοχής. Αρκεί να επισκεφθεί κανείς το Νομισματικό Μουσείο για να δει τα χαρτονομίσματα. Το μεγαλύτερο σε ονομαστική, αλλά με μηδενική πραγματική αξία, ανερχόταν λίγο μετά την κατοχή σε 100 δισεκατομμύρια δραχμές. Ήταν πλούσιοι τότε οι Έλληνες και ‘κάλπαζε’ η ανάπτυξη;», προσθέτουν.
Στη συνέχεια, οι ίδιες πηγές επιμένουν στους ισχυρισμούς ότι δεν ήταν εφαρμόσιμο το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση μείωση του πλεονάσματος στο 2,5% μέσω του καταπιστευτικού λογαριασμού, σχέδιο το οποίο, όπως τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, δεν παραβίαζε την συμφωνία με τους θεσμούς και, ως εκ τούτου, «δεν υπήρχε λόγος να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης».
Δεν άργησε να έρθει η απάντηση στη ΝΔ, μέσω social media, από τον Ευ. Τσακαλώτο ο οποίος πρότεινε και τη σχετική βιβλιογραφία στους κυβερνώντες:
Non Paper της ΝΔ που εκδηλώνει την απέχθειά τους για τους μισθούς των εργαζομένων.
The eyes are open, the mouth moves, but Mr Brain has long since departed, hasn’t he Percy? (Rowan Atkinson – Μαύρη Οχιά).
Όπως έλεγε η γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη η κακία παλεύεται, η βλακεία όχι. Θα πρόσθετα το ίδιο ισχύει και για την άγνοια. Απο την δεκαετία του 1980 που ο George Akerlof και ο Joseph Stiglitz (και οι 2 νομπελίστες) γράφανε για τα efficiency wages ξέρουμε για ποιο λόγο μπορούν να λειτουργήσουν θετικά οι υψηλότεροι μισθοί στην πραγματική οικονομία.
Όχι μόνο μακροοικονομικά αλλά κυρίως μικροοικονομικά, ως κίνητρο για τους εργαζόμενους και για τους εργοδότες να αυξήσουν την παραγωγικότητα με επενδύσεις.
Συστήνω στους οικονομολόγους της ΝΔ να διαβάσουν τη σχετική βιβλιογραφία που μπορούν να τη δουν στο τελευταίο βιβλίο του David Blanchflower
(Not Working: Where Have All The Good Jobs Gone? , Princeton University Press, 2019) το οποίο αναλύει τη θεωρία και σύγχρονη εμπειρία στις οικονομίες του ΟΟΣΑ με στάσιμους μισθούς και άθλιες θέσεις εργασίας.
Μάλλον δεν πρόλαβαν να το διαβάσουν ούτε στη Ζιμπάμπουε (στην οποία αναφέρεται η ΝΔ) ούτε στο Μοσχατο.
It’s never too late.
Ανάλογο ήταν και το σχόλιο της Έφης Αχτσιόγλου:
Διαβάζω ότι η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα ενοχλήθηκαν από τη θέση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι η αύξηση των μισθών είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη.
Φαντάζομαι ότι οι ίδιοι την περίοδο 2010-2014 θα έβγαζαν non paper για το πώς η μείωση μισθών δεν σχετίζεται με την ύφεση και την ανεργία του 28%. Επίσης, προφανως κατά τους ίδιους, για την κρίση έφταιγαν οι εργαζόμενοι που ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους, ο υποκατώτατος μισθός τους ήταν σωτηρία και η αύξηση του κατώτατου μισθού επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν τρικλοποδιά στην οικονομία και παράγοντας ανεργίας.
Α! Και για τη νέα υφεσιακή κρίση που μαίνεται πάνω από την Ευρώπη, προφανώς φταίνε οι παχυλοί μισθοί των Γερμανών μισθωτών.
Υ.Γ.: Πάντως η μακρά συζήτηση των οικονομολόγων για το wage led growth δεν πρέπει να έχει απασχολήσει τους σημερινούς ενοίκους του Μαξίμου.
«Με μία λέξη: μίσος»
Τη θέση της ΝΔ σχολίασε και ο Νάσος Ηλιόπουλος ως εξής:
Με μία λέξη: μίσος. Μίσος για τα εργασιακά δικαιώματα, μίσος για κάθε φράση ή επιχείρημα που αναδεικνύει ένα διαφορετικό δρόμο για την ανάπτυξη. Θα μπορούσε να επιστρατέψουμε ξανά τα στοιχεία και την εμπειρία της περιόδου 2010-2014. Τι έγινε με την ανάπτυξη όταν μειώθηκε σε ένα βράδυ ο κατώτατος μισθός κατά 23%, θεσπίστηκε υποκατώτατος και καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις. Δεν θα έχει αποτέλεσμα όμως. Γιατί απέναντι δεν υπάρχει συνομιλητής. Υπάρχει μια δύναμη αποφασισμένη να στηρίξει με κάθε μέσο του ισχυρούς. Αυτή η πολιτική αντικειμενικά θα γεννάει ακόμα περισσότερες ανισότητες και η μόνη απάντηση που θα έχουν σε αυτή την εξέλιξη θα είναι ο αυταρχισμός και η καταστολή. Η κυβέρνηση έχει πάρει τα μέτρα της, ας πάρουμε και εμείς τα δικά μας …
