Πέταξε η ψυχή της σοφής Ελληνίδας,
ανάμεσα στις λαλιές των πλασμάτων και τα αρώματα
των λουλουδιών, την στιγμή που έδενε το άρμα του
ο ήλιος στην γή των εσπερίδων, κι’ έσβηνε τον πυρσό του
ο λαμπαδηφόρος φώσφορος.
Κι’ ήρθα μέσα στην θλίψη μου να δώ το ματωμένο
σώμα της Αφροδίτης, που μέσα του στεγάστηκε
η σκέψη του Πλάτωνα η υπέρλαμπρη και ανθισμένη.
Βλέπω άσπρες βάρκες – όμοιες με κύκνους –
να λάμνουν στην χρυσαφί θάλασσα
μέσα σε μια απουσία φορτισμένη με ενθυμήσεις,
και στον Ναό της Γνώσης, αισθάνομαι την ηχώ
από την ομιλία της σοφής Ελληνίδας πάνω στις
‘’Κωνικές τομές του Απολλώνιου’’.
Φεύγω, φεύγω με κομμένα τα πόδια, με το μυαλό
να καταρρέει, αφήνοντας ένα πάλευκο κρίνο
στον ναό όπου άνθισε η σοφία και η ομορφιά.
Από την συλλογή: ‘’Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς’’
Αριστομένης Λαγουβάρδος*
*Γεννήθηκε στην Έμπαρο Ηρακλείου Κρήτης.
Διπλωματούχος ΜΗΧ/ ΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΟΣ του Πολυτεχνείου Νεαπόλεως Ιταλίας.
Ζεί στο Ηράκλειο Κρήτης.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ (ποίηση)
1) Το τέλος της αθωότητας (Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)
2) Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι. ” ” ”
3) Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς ( υπό έκδοση )
