Ένας νέος δρόμος ανοίγεται μπροστά τους ύστερα από χρόνια εγκλωβισμού στον φαύλο κύκλο της τοξικοεξάρτησης και της παραβατικότητας
«Όταν βγήκα “καθαρός” είχα την προσμονή για κάτι καλύτερο. Ο κάθε άνθρωπος έχει μια τέτοια προσδοκία κι εγώ, όταν βγήκα από τη χρήση, ήθελα να κάνω κάτι στη ζωή μου». Στα 43 του χρόνια, ο Κίμων είδε ένα νέο δρόμο να ανοίγεται μπροστά του ύστερα από χρόνια εγκλωβισμού στον φαύλο κύκλο της τοξικοεξάρτησης και της παραβατικότητας, με την επιτυχή εισαγωγή του στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις.
Ο 43χρονος αποφάσισε να διεκδικήσει μια νέα ευκαιρία στη ζωή και για τον λόγο αυτό κάθισε στα θρανία των τμημάτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, στο «Σχολείο 18 Άνω», η λειτουργία του οποίου εποπτεύεται και από υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας. Στα τμήματα αυτά φοιτούν θεραπευόμενοι ή άνθρωποι που έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα απεξάρτησης και οι οποίοι επιθυμούν να δώσουν εξετάσεις προκειμένου να αποκτήσουν απολυτήριο Γυμνασίου ή Λυκείου ή να προετοιμαστούν για τις Πανελλήνιες, όπως επίσης να μάθουν κάποια ξένη γλώσσα (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά) και χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών. Προσφέρονται επίσης μαθήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για ανθρώπους από άλλες χώρες, που συμμετέχουν στα προγράμματα απεξάρτησης, ή για λειτουργικά αναλφάβητους Έλληνες μαθητές.
«Ο αγώνας κάθε ανθρώπου για κάτι καλύτερο είναι σημαντικός. Ο καθένας κουβαλάει τον “σταυρό” του. Εμένα μου πήρε πάρα πολλά χρόνια κι έκανα πάρα πολλές προσπάθειες σε διάφορα προγράμματα. Προσπαθούσα από το 2008 αλλά μόλις το 2017 μπήκα στην κλειστή δομή για την απεξάρτηση. Από τότε τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά και χαίρομαι», λέει στο ΑθηναΪκό Πρακτορείο ο Κίμων, ο οποίος μπήκε στο σχολικό περιβάλλον μετά την επανένταξη.
«Έχω ξεκινήσει τη χρήση από μικρός κι έχω χάσει πολλά χρόνια με τη χρήση και την παραβατικότητα. Περίπου μια 15ετία την έχω βγάλει στη φυλακή. Ήθελα να αφήσω πίσω μου όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μου, που πήγαν χαμένα και δημιούργησαν “πληγές” και σε μένα και στους ανθρώπους γύρω μου», εξομολογείται ο 43χρονος, ο οποίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο λύκειο στα 22 του, ενώ βρισκόταν σε μια από τις πολλές προσπάθειες που έκανε να απεξαρτηθεί από τις ουσίες, μετέχοντας σε πρόγραμμα για εφήβους του ΚΕΘΕΑ.
Επέλεξε τη Σχολή Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας επειδή, όπως λέει, θέλει να προσφέρει σε όλους όσοι τυχόν αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με τον ίδιο. «Έχω την ανάγκη κάπως αυτό το πράγμα να το δώσω πίσω και να βοηθήσω τα παιδιά που βρίσκονται σε παρόμοια θέση», εξηγεί και δηλώνει αποφασισμένος να το «κυνηγήσει» μέχρι τέλους.
Ο 43χρονος δεν ξεχνάει να αναφερθεί στους ανθρώπους που τον βοήθησαν να κάνει αυτή τη «στροφή» στη ζωή του και να μπορεί πλέον να διεκδικεί με αξιώσεις ένα καλύτερο μέλλον. Όταν μιλά για τους καθηγητές του, η φωνή του αποκτά μια ξεχωριστή χροιά. «Για μένα σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι καθηγητές και το κλίμα που υπάρχει στο σχολείο. Υπήρχε αλληλοστήριξη, σεβασμός αλλά και μεγάλη διάθεση στους καθηγητές να διδάξουν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί στις δύσκολες στιγμές που απογοητευόμαστε και που λέμε να σταματήσουμε να προσπαθούμε, πολλές φορές από αυτούς τους ανθρώπους παίρνουμε στήριξη και κουράγιο», υπογραμμίζει.
«Όσα παιδιά έχουν αυτή την ανάγκη, να κάνουν κάτι παραπάνω και να προχωρήσουν στη ζωή τους, να το προσπαθήσουν. Εδώ τουλάχιστον δίνεται μια ευκαιρία», λέει προτρέποντας και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
