Η φιλοσοφία του σκληρού ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού διαπερνά όλες τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης
Παρά τις αστοχίες που προκλήθηκαν από τη βιασύνη της κυβέρνησης να περάσει όπως όπως τα πρώτα νομοσχέδιά της και παρά τα εξόφθαλμα δείγματα προχειρότητας στη διατύπωση των επίμαχων ρυθμίσεων, τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης δεν έχουν σταματήσει να εξαίρουν την ετοιμότητα του νέου πρωθυπουργού και του επιτελείου του.
Η αλήθεια είναι ότι σε ελάχιστες μέρες η Βουλή καλείται να αποφασίσει για πολλά και διαφορετικά πράγματα, κάτι που βέβαια δεν είναι πάντοτε προς έπαινο, όπως μας έχει διδάξει η οδυνηρή εμπειρία των μνημονιακών ρυθμίσεων, που ψηφίζονταν σωρηδόν με αστραπιαίους ρυθμούς. Ομως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Και ούτε έχει βάση η προσπάθεια των κολάκων του σημερινού πρωθυπουργού να τον εμφανίσουν ως ικανό και προετοιμασμένο.
Αυτό που επιχειρεί σήμερα να συγκροτήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης που συζητιέται στους κύκλους της ελληνικής Δεξιάς εδώ και δέκα χρόνια. Ηταν αρχές του 2009, όταν η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, με σχετικά νωπή ακόμα τη λαϊκή εντολή, αναζητούσε τρόπους αντιμετώπισης της επικείμενης κρίσης. Και τότε είχε προσφερθεί ως αυτόκλητος σωτήρας της «παρατάξεως» ο Γ. Καρατζαφέρης με τους συνεργάτες του (Πλεύρη, Γεωργιάδη, Βορίδη).
Το πρόγραμμα που πρότεινε ο Καρατζαφέρης στη Ν.Δ. είχε όλα τα στοιχεία που επανεισάγει ως πρωτότυπα και ριζοσπαστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης: «νόμος και τάξη», κατάργηση του ασύλου, σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα, μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, εύνοια στους φοροφυγάδες, απελευθέρωση των «νόμων της αγοράς». Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ είχε από τότε εισηγηθεί κυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο, μια πρόταση που έγινε πράξη δυόμισι χρόνια αργότερα.
Το «άρωμα» Καρατζαφέρη δεν περιορίζεται δηλαδή στους στενούς συνεργάτες του που κληροδότησε σε Σαμαρά και Μητσοτάκη, ούτε στους θαυμαστές της χούντας και συκοφάντες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η φιλοσοφία του σκληρού ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού διαπερνά όλες τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης.
Από την παρωδία του «επιτελικού κράτους» που μας επιστρέφει στην ενός ανδρός αρχή μέχρι την υπονόμευση ακόμα και των ελάχιστων δικλίδων ασφαλείας που παρέχει η Ε.Ε., με πρώτο θύμα τη Γενική Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης και δεύτερο την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Επιβεβαιώνεται έτσι η «Εφ.Συν.» που τις παραμονές των εκλογών είχε προβλέψει: «Η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ στην εξουσία».
Πηγή: Εφημερίδα Συντακτών
