Του Χρήστου Γιαννίμπα*
Είδηση 1. Σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης, θεσπίζεται ο υπηρεσιακός γενικός γραμματέας. Τα κριτήρια με τα οποία θα επιλεγούν οι υπηρεσιακοί γραμματείς, κατανέμονται σε τρεις κατηγορίες: α) τυπικά εκπαιδευτικά προσόντα με συντελεστή 20%, β) εμπειρία με συντελεστή 30%, γ) συνέντευξη με συντελεστή 50%.
Είδηση 2. Καταργείται ο ρόλος του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Μια θέση την οποία κατέχει κ. Μ. Παπασπύρου (είχε αντικαταστήσει τον Λ. Ρακιντζή), έχοντας καθοριστική συμβολή στα πορίσματα-φωτιά για την υπόθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Πριν επτά (7) χρόνια στο βιβλίο μου «ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ Ε.Π.Ε.» (πρόλογος Αλέξης Τσίπρας) έγραφα:
Σελίδα 241 «[…] Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης λέγαμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε την εξουσία να διορίσει πρωθυπουργό τον κηπουρό του, θέλοντας έτσι να δείξουμε πως είχε υπερεξουσίες. Και πράγματι είχε. Έτσι οδηγηθήκαμε στην περικοπή αυτών των υπερεξουσιών, για να έχουμε σήμερα ένα πολιτικό σύστημα που κάποιοι κακώς χαρακτηρίζουν ως πρωθυπουργοκεντρικό. Πιστεύω πως κάνουν λάθος. Είναι καθαρά πρωθυπουργικό. Κι ας μην εκλέγεται απ’ ευθείας ο πρωθυπουργός, κι ας ορίζει το Σύνταγμα αλλιώς το πολίτευμα. Υπερβολή; Στη συνέχεια αναφέρω λίγες περιπτώσεις (από τις εκατοντάδες) που αποδεικνύουν τον ευτελισμό του Συντάγματος.
Πρωθυπουργικό πολιτικό σύστημα
Τα ζητήματα που ενδεικτικά αναφέρω αφορούν τις εξουσίες του πρωθυπουργού. Ο αναγνώστης θα αντιληφθεί ότι κάποιες απ’ αυτές απορρέουν από τη θεσμική του θέση και άλλες από τη θέση του ως αρχηγού του κόμματός του. Αυτές αφορούν και τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και την αρχηγική τους δομή και οργάνωση. Γι’ αυτό και τα συμπτώματα είναι κοινά και φυσικά δεν φταίνε μόνο οι θεσμοί γι’ αυτό. Κάποιοι θα πουν πως για πολλά φταίει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός και ο τρόπος που ασκεί τις εξουσίες του. Θεωρώ αυτή την προσέγγιση λαθεμένη, γιατί προσωποποιεί το ζήτημα και το αναγάγει σε καλό ή κακό Πρωθυπουργό. Φυσικά ο κάθε πρωθυπουργός έχει στο ακέραιο την ευθύνη για τον τρόπο που ασκεί τις υπερεξουσίες του, κι αυτές ακριβώς είναι το ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί μαζί με άλλα που θα δούμε στη συνέχεια.
[…]
(5) Ο Πρωθυπουργός θέλει οι δικοί του να διορίσουν τους δικούς τους. Υπάρχει όμως το ΑΣΕΠ που είναι Ανεξάρτητη Αρχή. Ε και λοιπόν; Αλλάζει το νόμο, προσθέτει τη «συνέντευξη» και όλα μέλι γάλα. Αυτός που θα απαντήσει σωστά στη ερώτηση «πώς λένε τον πατέρα σου» περνάει. Αυτός που θα απαντήσει λάθος στην ερώτηση «ποια είναι η τετραγωνική ρίζα του 17 και ποιο το ημίτονο των 23 μοιρών» δεν περνάει. Τόσο απλά και «δίκαια». Άλλωστε η πρώτη ερώτηση είναι «δύσκολη», γιατί όπως είπε και ο προφήτης Ιεζεκιήλ «τις δύναται γιγνώσκει τον εαυτού γεννήτορα;»
(6) Μια Ανεξάρτητη Αρχή είναι ο Συνήγορος του Πολίτη (που προβλέπεται στο Σύνταγμα). Ο πρωθυπουργός όμως θέλει γι’ αυτήν και τον εκπρόσωπό της έναν ρόλο «γλάστρας». Μια έκθεση μια φορά το χρόνο, στην οποία εκθέτει το χάλι που όλοι γνωρίζουμε και… πάπαλα. Του χρόνου πάλι. Ο Συνήγορος του Πολίτη διερευνά οποιαδήποτε καταγγελία πολίτη που πιστεύει ότι αδικείται από το κράτος και όχι μόνο. Οποιαδήποτε καταγγελία για παραβίαση δικαιωμάτων, προσβολή νόμιμου συμφέροντος ή δικαιώματος, παράλειψη δημόσιας διοίκησης κ.λπ. Για όλα αυτά όμως διαθέτει μόνο συμβουλευτικό ή και γνωμοδοτικό χαρακτήρα και τίποτε πέραν αυτού. Δεν μπορεί να επιβάλει ποινές και βέβαια δεν μπορεί να απαιτήσει αποκατάσταση.
Αποτέλεσμα, γραφειοκρατία και διεφθαρμένη διοίκηση εγγυώνται την αναποτελεσματικότητα του Συνηγόρου του Πολίτη. Ο πρωθυπουργός διαβάζει(;) την ετήσια έκθεση, πιθανόν να πιστεύει ότι αφορά τη Ζιμπάμπουε, και κοιμάται ήσυχος. Μια φορά πετάχτηκε στον ύπνο του φωνάζοντας «επανίδρυση του κράτους», αλλά εφιάλτες βλέπουμε όλοι. Δείτε δύο παραδείγματα. Σε μια έκθεση για αυθαιρεσίες της αστυνομίας επιβλήθηκε τελικά πρόστιμο 20 ευρώ. Ολογράφως, είκοσι ευρώ!! Σε άλλη έκθεση καταγγέλθηκαν οι διακρίσεις εις βάρος γυναικών στις εξετάσεις για εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές. Αύξηση στο όριο του ύψους και επίδοση στη σφαιροβολία ίδια με των ανδρών και με την ίδια βαριά σφαίρα των ανδρών. Ποια ήταν η απάντηση που πήρε ο συνήγορος; Ότι «ο διαγωνισμός αφορούσε συγκεκριμένο σωματότυπο»!! Ο ΥΠΕΘΑ Μεϊμαράκης ζητούσε θηλυκούς… Σβαρτσενέγκερ. Κάτι σαν τη Ζήνα της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς.
(7) Το πολίτευμά θέλει Εκτελεστική (Κυβέρνηση) και Νομοθετική (Βουλή) εξουσία να είναι δύο διακριτές εξουσίες. Στη δική μας ελληνική ιδιαιτερότητα του πρωθυπουργικού μοντέλου, η πράξη τις πάντρεψε. Δύο σε μία (ούτε σαμπουάν να ήταν), αυτήν του πρωθυπουργού. Ο Πρωθυπουργός εγκρίνει τον όποιο νόμο, ο Πρωθυπουργός μέσω της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας τον καθιστά νόμο του κράτους. Κι άμα λάχει καταργεί και τη Βουλή νομοθετώντας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. […]»
Οι προαναφερθείσες ειδήσεις σας καλωσορίζουν, όχι βέβαια στις σελίδες του βιβλίου, αλλά στην πραγματικότητα του Μητσοτακικού κράτους. Το σενάριο, βγαλμένο από χούντες του παρελθόντος, προβλέπει αίμα, δάκρυα και πολύ πόνο. Αν το έργο δεν σας αρέσει, δυστυχώς δεν προβλέπεται η επιστροφή του εισιτηρίου. Αρκεστείτε στην ευχή του Φιλανδού Όλι Ρεν «Έλληνες, καλό κουράγιο» κι ας προσέχατε.
Τότε που βάφατε μπλε τους Δήμους και τις Κοινότητες, μπλε τις Περιφέρειες, μπλε τους ευρωβουλευτές, μπλε τη Βουλή και το προεδρείο της, μπλε την κυβέρνηση, μπλε το πράμα που συνηθίσατε να αποκαλείτε δικαιοσύνη, μπλε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μπλε-μαύρο τα ΜΜΕ για να ελέγχουν την εξουσία (αυτό κι αν είναι ανέκδοτο) και σκούρο μπλε έως σκούρο κατάμαυρο την εκκλησία που λέτε τον πόνο σας. Όσο γι αυτούς που προτίμησαν το μπλε της θάλασσας, να δω τώρα πως θα βγάλουν το αλάτι.
Λογικά Παπαδόπουλος, Πατακός κ.λπ. θα νιώθουν απ’ την μια ριγμένοι, αφού αυτοί είχαν λιγότερες υπερεξουσίες, απ’ την άλλη όμως δικαιωμένοι, αφού τα πνευματικά παιδιά τους (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Κωνσταντίνος Λούλης, Δόμνα Μιχαηλίδου κ.λπ.) είναι πρώτα τραπέζια πίστα.
(πηγή: tvxs.gr)
*Ο Χρήστος Γιαννίμπας γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Από τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια ζει στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος χημικός του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε στη δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς. Το ταραγμένο 1989 προσέφερε στο γραφείο τύπου του ΣΥΝ, ενώ ταυτόχρονα αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης. Δίδαξε το μάθημα της χημείας σχεδόν 25 χρόνια. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το χρηματιστήριο και έδωσε με επιτυχία τις εξετάσεις πιστοποίησης των στελεχών του ΧΑΑ, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Έχει γράψει τα βιβλία «ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ Ε.Π.Ε.» (πρόλογος Αλέξης Τσίπρας), HUDABANK,ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ (πρόλογος Γιάννη Δραγασάκη), αλλά και πολλές δεκάδες άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
