Του Γιώργου Χαλκιαδάκη
Θεμιτό είναι να χαίρεται κάποιος για τη νίκη του. Η εξουσιοδότηση από πλευράς κοινωνίας σε ένα άνθρωπο και σε μια ομάδα να έχει τον πρώτο λόγο στη διακυβέρνηση του τόπου και στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων έχει μεγάλη αξία. Δικαιολογημένοι είναι λοιπόν οι πανηγυρισμοί των νικητών!
Τα αποτελέσματα όμως δεν προσμετρώνται μόνο ως συναίσθημα ούτε σε συνθήκες πολιτικού και θεσμικού κενού. Γιατί ρυθμίστηκαν συν τοις άλλοις από συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο με τη σειρά του αντικατοπτρίζει μια συγκεκριμένη πολιτική οπτική και φιλοσοφία.
Η οποιαδήποτε λοιπόν αξιολόγηση τους οφείλει να κρίνει και την αποτελεσματικότητα της νέας θεσμικής πραγματικότητας στην κατεύθυνση της επίτευξης των στόχων του αποκεντρωτικού οράματος στο μετεκλογικό τοπίο.
Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως αφετηρία μιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας των αυτοδιοικητικών θεσμών στοχεύει στην εμβάθυνση της δημοκρατίας και στη διεύρυνση της συμμετοχής των πολιτών. Είναι συστατικό στοιχείο μιας αποκεντρωτικής φιλοσοφίας που αποδέχεται τον «Καλλικράτη» ως μια προσπάθεια για ισχυρές και διευρυμένες τοπικές αυτοδιοικητικές μονάδες, ικανές να αντεπεξέλθουν στην υποδοχή αρμοδιοτήτων από το συγκεντρωτικό κράτος, αλλά ισχυρίζεται από την άλλη, ότι τούτο θα καταστεί ανενεργό στο βαθμό που το νέο μοντέλο οργάνωσης δε συνοδευτεί από την ενίσχυση της αντιπροσωπευτικότητας στην έκφραση του εκλογικού σώματος, τη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών και την ενδοδημοτική αποκέντρωση για την υπέρβαση του συγκεντρωτισμού της κεντρικής διοίκησης.
Στο νωπό μετεκλογικό κλίμα ως φαίνεται δεν έχει ακόμα κατανοηθεί η νέα πραγματικότητα. Οι πανηγυρισμοί των επιτυχόντων, Δημάρχων, συνδυασμών ή και μεμονωμένων υποψηφίων καλά κρατούν. Αν και δειλά αχνοφαίνεται ο σκεπτικισμός πολλών από αυτούς για το πως θα μπορέσουν να διοικήσουν το Δήμο τους με το δεδομένο ότι η απλή αναλογική, στις περισσότερες περιπτώσεις, τους παρέχει μειοψηφική δυναμική σε επίπεδο Δημοτικών Συμβουλίων.
Με δεδομένα πλέον τα εκλογικά αποτελέσματα έχει αρχίσει να προσμετράται η ικανότητα και η διάθεση των επιλεγέντων Δημάρχων για συναινέσεις και συγκλίσεις. Προσμετράται όμως και η επιδεξιότητα της αυτοδιοικητικής αριστεράς να οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν από πολλούς αναζητείται ήδη η επιστροφή στο συγκεντρωτισμό και η αξιωματική αντιπολίτευση του κ. Μητσοτάκη διαλαλεί ότι θα επαναφέρει τον προϋπάρχοντα εκλογικό νόμο της αλλοίωσης της λαϊκής βούλησης.
Στα πλαίσια αυτά ένα είναι το καθήκον του προοδευτικού χώρου. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για τη διαμόρφωση ευρύτερων πλειοψηφιών στα νέα δημοτικά συμβούλια. Με προγραμματικές βέβαια συγκλίσεις και γνώμονα το καλό των τοπικών κοινωνιών. Για να μπει φραγμός στην κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, τις καθυστερήσεις και τη στρεβλή ανάπτυξη
