Γράφει ο Αρίστος
Συχνή «κατακλείδα» ανεκδοτολογίας είναι το περίφημο «λέμε και καμιά … να περάσει η ώρα»! Από τα ανέκδοτα η συγκεκριμένη φράση τείνει να αποτελέσει βάση πολιτικολογούντων, οι οποίοι με στόμφο και ύφος ενίοτε εξαιρετικά «αρρενωπό» αμολούν την πομφόλυγα και άντε να τη μαζέψουν οι υπόλοιποι…
Ορισμένοι δε, ειδικεύονται σε αυτό ιδιαίτερα εκείνοι που ενδεχομένως λόγω συμπλεγματικού υπόβαθρου προσωπικότητας πρέπει να αισθανθούν «κάποιοι», να δηλώσουν με τον τρόπο τους «παρόντες» και να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σε κάποιους ρόλους που τους αναθέτουν τα κόμματά τους.
Ωστόσο ένας απλός πολίτης μπορεί να διερωτηθεί πως ένα κόμμα εξουσίας εμπιστεύεται την εκπροσώπησή του σε άτομα με εμφανή ελλείμματα εκπεμπόμενου ύφους και ήθους που εκπέμπουν την κενότητά τους μέσω βερμπαλισμού και συνθηματολογίας που το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι η έκθεση των ίδιων και αυτών που εκπροσωπούν.
Πόσο εύκολο είναι να εκτοξεύεις για παράδειγμα την λεκτική ριπή περί «πληροφοριών για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος», όταν εκπροσωπείς ένα μεγάλο κόμμα σε μια ευρωπαϊκή χώρα και να μη γίνεσαι καταγέλαστος από εχθρούς και φίλους. Είναι κατανοητό να υπεραμύνεσαι της 7ήμερης εργασίας εβδομαδιαίως, της αγοράς υπηρεσιών του Δημοσίου από Ιδιώτες, της κατάργησης κάθε επιδόματος, γιατί αυτά αποτελούν «πρόγραμμά» σου! Αλλά όχι και να είσαι σε «ετοιμότητα» για ενδεχόμενη αλλοίωση εκλογικού αποτελέσματος! Εδώ βρισκόμαστε ακριβώς στην «κατακλείδα» της ανεκδοτολογίας που αναφέραμε παραπάνω!
Η πολιτική αντιπαράθεση έχει εκπέσει σε ένα εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια και γι αυτό ευθύνονται οι επιλογές εκείνων που στην προσπάθειά τους να συσπειρώσουν ένα συγκεκριμένο ακροατήριο «θυσιάζουν» στοιχειώδεις κανόνες ορθολογισμού και πολιτικής ευπρέπειας.
Τα πολιτικά «φάουλ» είναι τόσο πολλά τελευταία που δημιουργείται η εύλογη απορία «γιατί;»
Από τη υποτιθέμενη φωτογραφία των χουνταίων με τον πατέρα του πρωθυπουργού, ως τις ανοησίες για την ενδεχόμενη «καλπονοθεία», η αξιωματική αντιπολίτευση των «αρίστων» κάπου δυσλειτουργεί…
