Ελάχιστοι, υποθέτουμε, εκπλήσσονται από τη σταθερή άρνηση του Κ. Μητσοτάκη να προσέλθει σε δημόσιο διάλογο και απευθείας αντιπαράθεση με τον Αλ. Τσίπρα. Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. και οι επιτελείς του εκτιμούν πως ένας τέτοιος διάλογος θα οδηγήσει σε πανωλεθρία.
Και μάλλον σωστά εκτιμούν, καθώς σε όλες τις μέχρι τώρα απευθείας αναμετρήσεις ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδειχτεί ανεπαρκής, επιβαρύνοντας μάλιστα τη θέση του με διάφορες αχρείαστες γραφικότητες, πότε για τον εξωγήινο, πότε για τον πολιτικό κρατούμενο και πότε για το πανεπιστήμιο Κολάμπια.
Αυτή όμως είναι μια εύκολη ερμηνεία. Γιατί, σε μια δημόσια συζήτηση, ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα κληθεί απλώς να μην κάνει χοντράδες. Θα πρέπει να δώσει απαντήσεις για την πολιτική και το πρόγραμμά του. Να εξηγήσει τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει στα εργασιακά και το συνταξιοδοτικό, πώς θα εξισορροπήσει τα ελλείμματα από τις φοροαπαλλαγές που έχει υποσχεθεί στους πλούσιους, πώς θα βάλει το κοινωνικό κράτος σε λειτουργία κρατώντας την αναλογία μία πρόσληψη προς πέντε αποχωρήσεις, τι θα κάνει με το κοινωνικό μέρισμα, πως θα διαχειριστεί τις υποθέσεις της Novartis και των κομματικών θαλασσοδανείων.
Και εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος πολιτικής καταστροφής, όχι μόνο γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα τα πει καλά, αλλά γιατί η ουσία αυτών των ζητημάτων πρέπει να κρατηθεί μακριά από το ενδιαφέρον των πολιτών, μέχρι τις κάλπες.
Μέχρι τότε, ο Κ. Μητσοτάκης κινείται σε σκηνοθετημένο περιβάλλον, προστατεύεται από μια ασπίδα φιλικών του ΜΜΕ και εκτοξεύει ατάκες για τον Μαδούρο και τον Πολάκη. Με αυτή την ατζέντα θέλει να κάνει εκλογές.
Γιατί γελάτε, κύριοι;
Αυγή
