“Στα πόδια του Αί Γιώργη μπροστά, το τέρας του φασισμού,το αποτέλεσμα που δεν ήταν και δεν είναι άλλο πέρα από τα ολοκαυτώματα ψυχών και κοινωνιών..” αναφέρει χαρακτηριστικά ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης για την τοιχογραφία που ολοκληρώθηκε χθες στον εξωτερικό τοίχο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, σε μια ακόμα δημιουργία του Αγιογράφου Νίκου Καζινάκη, μετά από τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης που βρίσκονται εντός του Ναού. Η τοιχογραφία είναι μια δωρεά του Αντώνη και της Μαρίτας Καράτζη.
Κάτω από την τοιχογραφία θα στηθεί μια πέτρινη σκαλιστή πλάκα που θα περιλαμβάνει τους στίχους που έγραψε για την περίσταση ο δημοσιογράφος και καλός φίλος των Ανωγείων, Μιχάλης Λαμπαθάκης. Οι στίχοι είναι οι κάτωθι:
“Ανάμεσα στα χαλάσματα, στο θρήνο, στης σκοτεινιάς τη στάχτη, εμείς κρατήσαμε γερά του Άη Γιώργη το κερί, κοντάρι το στεριώσαμε, υψώσαμε σημαία ματωμένη και προσευχή κάναμε το λυγμό, μέχρι που στήσαμε ξανά καμπαναριό, στέγες, σχολειά, γυναικωνίτες, άμβωνες και με γυμνές πατούσες μπήκαμε μες την εκκλησιά… με τη φούχτα μας σφιχτά κλεισμένη κάμαμε το σταυρό πάνω στο μπέτι μας που άντεξε θεριά, σύννεφα και δαιμόνους μα τελικά αποδείξαμε πως είναι στην μπόρεση μας, στων ανθρώπων τα θυσιαστήρια, να ανταλλάσσουμε όσο κι αν μας καίνε οι ντροπές, αντίδωρο τον πόλεμο με ειρήνη..”
Ο ιερωμένος του Ναού π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης αναφέρει στην ανάρτηση του:
“Θέλησε και βγήκε έξω από την Εκκλησιά του, ο άγιος μας. Τροπαιοφόρος σε σχέση με τα όσα έχει καμωμένα για τα Ανώγεια και τους ανθρώπους του Ψηλορείτη. Στα Ολοκαυτώματα δεν επέτρεψε να χαθεί η δύναμη μας, το κουράγιο και η αλληλεγγύη μεταξύ μας. Στον πόνο, σκούπισε τα δάκρυα μας, έσπρωξε νέους και γερόντους, να δώσουν πάλι τη ζωή, τη χαρά, την ελπίδα. Ο άγιος μας δεν κάνει διακρίσεις. Δεν επιτρέπει το διαχωρισμό, νοιάζεται στο να είναι όλοι οι συντοπίτες ενωμένοι, αναγνωρίζει τους αγώνες μας, ευλογεί και συμπάσχει με τα όσα η πορεία μας η δύσκολη μας φέρνει μπρος τα πόδια μας. Εμείς τον ευχαριστούμε. Του εξομολογούμαστε. Τον τιμάμε και αναγνωρίζει έμπρακτα, πως συμπαθεί την ιδιαίτερη σχέση που έχουμε μαζί του, θεωρώντας τον, ως τον φίλο μας τον Αι Γιώργη. Στα πόδια του μπροστά το τέρας του φασισμού, το αποτέλεσμα που δεν ήταν και δεν είναι άλλο πέρα από τα ολοκαυτώματα ψυχών και κοινωνιών. Μπορεί και πολεμάει καθετί ολοκληρωτικό, κάθε ανορθόδοξο και ανθρωπίνως ανεπίτρεπτο. Βγήκε ο άγιος μας στη Βεράντα του μικρού σε χώρο, μα τόσο μεγάλου σε αλήθειες και αξία ναού μας. Όλοι μα όλοι μπορούν κι αντικρίζουν το βλέμμα του, την κορμοστασιά του, τη γαλήνη του. Προσευχή είναι η σχέση μας μαζί του. Λυτρωτική, αληθινή, μακραίωνη. Αναλογιζόμαστε πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια και με τι ταχύτητα οι στιγμές. Είναι λοιπόν ματαιότητα να πιστεύουμε πως μόνοι μας μπορούμε τα πάντα. Υποκρισία και πλάνη μία τέτοια σκέψη. Μπορούμε τα πάντα αν και μόνο εάν, αναγνωρίσουμε πως έχουμε προστασία θεού, επίβλεψη αγγέλων, συμπόρευση αγίων. Ένας εξ αυτών ο δικός μας Αι Γιώργης, του ολοκαυτώματος, του τώρα, του πάντα..”
