Το όνομα του Ρος Ντέιλι, προστέθηκε στη λίστα των υποψήφιων ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει των ευρωεκλογών και ο ίδιος μιλώντας για πρώτη φορά μετά την ανακοίνωση του ονόματός του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναφέρθηκε στους λόγους που ενίσχυσαν την απόφασή του να συμμετέχει ενεργά στην πολιτική, λέγοντας πάντως ότι η τέχνη ίσως να είναι μια από τις πράξεις με το πλέον πολιτικό περιεχόμενο.
Ο Ρος Ντέιλι γεννήθηκε στο Νόρφολκ της Αγγλίας από Ιρλανδούς γονείς και η αγάπη του για τη μουσική, στάθηκε η αφορμή, να γυρίσει όλον τον κόσμο. Ταξιδεύοντας από τα 18 του σε χώρες της ανατολικής Μεσογείου μέχρι και χώρες της ‘Απω Ανατολής, βρήκε τη δεκαετία του ’70 το «λιμάνι» του, όταν πάτησε τα πόδια του στην Κρήτη. Το 1982 ίδρυσε το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος, που στεγάζεται στο Χουδέτσι Ηρακλείου και είδε το στόχο του, που ήταν η συλλογή, διάσωση και προβολή παραδοσιακών μουσικών οργάνων από όλο τον κόσμο, να γίνεται πραγματικότητα. Το 2014, ήταν ένας από τους διανοούμενους που υπέγραψαν την ”Ώρα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς”, στηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα, οπότε η επιλογή του να συμμετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο ως υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτόν, μπορεί να ήταν μια σοβαρή και δύσκολη, δεν ήταν όμως έκπληξη, αλλά επιλογή.
«Κλήθηκα να συστρατευτώ με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια ανοίγματος στην κοινωνία γενικότερα, πέρα από τα κομματικά όρια» απαντά γιατί είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζοντας ότι «η ανασύσταση του προοδευτικού χώρου, είναι μια αναγκαιότητα σε αυτή τη φάση».
Ακολουθεί η συνέντευξη του Ρος Ντέιλι στο Αθηναϊκό -Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στην Ράνια Μωραϊτη:
– Πώς πήρατε την απόφαση να είστε υποψήφιος;
Δεν ήταν πολύ εύκολη απόφαση για μένα, καθώς σε όλη μου τη ζωή εργάζομαι στο χώρο κυρίως της τέχνης και του πολιτισμού. Μου έγινε όμως η πρόταση, το σκέφτηκα πολύ σοβαρά και κατέληξα στο ότι η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί σε πολιτιστικές και πολιτισμικές αξίες που δεν έχουν ακόμη, κατά την άποψη μου, τη θέση που τους αρμόζει στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα του σήμερα.
– Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Στην παρούσα πραγματικότητα στην Ελλάδα, αν έπρεπε να αποφασίσω και να κρίνω ποιοι θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν τη σημερινή πραγματικότητα και να ανταποκριθούν σε αυτή , με δεδομένα τα προβλήματα που υπάρχουν, η επιλογή μου θα ήταν αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή. Πολιτική θέση ανέκαθεν είχα, δεν είχα ποτέ κομματική ταυτότητα. Παραμένω ένας ελεύθερος πολίτης που κάνω τις δικές μου επιλογές σύμφωνα με τη δίκη μου τη συνείδηση. Κλήθηκα να συστρατευτώ με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια ανοίγματος στην κοινωνία γενικότερα, πέρα από τα κομματικά όρια.
– Σας επηρέασε και κατά πόσο, αυτή η προσπάθεια που γίνεται για ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου, συνολικά στην Ευρώπη;
Πιστεύω ότι η ανασύσταση του προοδευτικού χώρου, είναι μια αναγκαιότητα σε αυτή τη φάση, και νομίζω ότι είναι μια σοβαρή πρόκληση και πρόταση να συνεισφέρουμε ο καθένας όπως μπορεί από το δικό του μετερίζι.
– Όσον αφορά την άνοδο της ακροδεξιάς που φαίνεται ότι είναι μια τάση στην Ευρώπη, ποια είναι η άποψή σας;
Είναι ανησυχητικό και αρνητικό φαινόμενο αλλά πιστεύω ότι είναι προϊόν σύγχυσης. Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν κάποια πράγματα που συμβαίνουν. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν περίεργα φαινόμενα και δυσκολίες και ίσως κάποια μερίδα κόσμου να μπερδεύεται με όλα αυτά. Προσωπικά δεν ξέρω κατά πόσο όλοι αυτοί που υποστηρίζουν τέτοιες φωνές, το κάνουν ενσυνείδητα ή έχουν παρασυρθεί. Θα ήθελα να είναι το δεύτερο, δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι έχουν φασιστική νοοτροπία.
– Είναι η τέχνη πολιτική πράξη;
Η τέχνη ανήκει σαφέστατα στον ευρύτερο πολιτικό χώρο και όχι τόσο πολύ στο στενό εντοπισμένο κομματικό χώρο που συχνά λένε ότι είναι η πολιτική. Το βλέπω περισσότερο ως μια πράξη που έχει να κάνει ευρύτερα με την έννοια της πολιτικής.
– Σας γνωρίσαμε και σας συνηθίσαμε να φτιάχνετε μουσική και να παίζετε μουσική. Τι απαντάτε σε κάποιον που θα σας ρωτήσει, τι μπορεί να περιμένει ένας ευρωπαίος πολίτης από έναν καλλιτέχνη, στην πολιτική και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Πρέπει να δει κάνεις ότι και εμείς οι καλλιτέχνες δεν ζούμε σε μια γυάλα, ζούμε στην κοινωνία όπως όλοι και ότι υποστηρίζουμε αξίες. Στη δική μου περίπτωση, αν κοιτάξει κανείς τι κάνω όλα αυτά τα χρόνια, η κύρια ενασχόληση μου στον ελλαδικό χώρο, έχει να κάνει με το Μουσικό Εργαστήριο «Λαβύρινθος» που είναι ένα κέντρο εκπαίδευσης μουσικής, όπου ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να είναι τη μια εβδομάδα δάσκαλος και την άλλη μαθητής. Είναι ένα πολυπολιτισμικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουν άνθρωποι από 40 χώρες. Είναι ένα παράδειγμα που βοηθάει να καταλάβουμε ότι δεν έχει σημασία από που κατάγεται κάποιος και ποιες είναι οι καταβολές του. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι παράγεται το μήνυμα ότι μπορούμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά αλλά μπορούμε και να λειτουργήσουμε μαζί, θετικά και αποτελεσματικά.
– Ποιο είναι το όραμά σας για την Ευρώπη;
Ταξίδεψα πολύ και αγαπώ κάθε τόπο που επισκέφθηκα και έζησα. Θέλω όμως να πω ότι σε κάποιες χώρες του κόσμου συμβαίνουν πολύ άσχημα πράγματα και νομίζω ότι μέσα σε όλο αυτό η Ευρώπη οφείλει να αποτελέσει το φάρο της ελπίδας. Ίσως δεν το καταφέρνει τόσο καλά μέχρι στιγμής γιατί έχει και η Ευρώπη τα προβλήματά της, όμως έχει τις πιο πολλές ελπίδες για να το καταφέρει και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει όλοι να δουλέψουμε.
