Της Αναστασίας Γιάμαλη
Παραπολιτική στα όρια της σαπουνόπερας, από τον Δρομέα που έχει αναχθεί σε κάποιου είδους σύμβολο πατριωτισμού στο φαντασιακό των γαλάζιων στελεχών που είτε αφήνουν λουλούδια είτε φωτογραφίζονται μπροστά του μέχρι το υποτιθέμενο μυστικό ταξίδι Τσίπρα στις Μαλδίβες και την διάσωση του από τα ΟΥΚ και από το δήθεν ταξίδι στη Ντίσνεϊλαντ μέχρι το κυβερνητικό κτίριο της Βολιβίας το οποίο παρουσίασαν σε επίσημη ανακοίνωση του κόμματος ως την προσωπική κατοικία του Έβο Μοράλες όταν ξέμειναν από ρεπορτάζ και ειδήσεις για τη Βενεζουέλα, η πολιτική ζωή του τόπου θυμίζει σαπουνόπερα, ίσως λατινοαμερικάνικη.
Τη Δευτέρα, δημοσιογράφος που ευτυχώς κέρδισε μια θέση στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο της Β’ Αθηνών ανάρτησε στα social media φωτογραφία του Σωτήρη Καλυβάτση από τις πάλαι ποτέ εκπομπές των ΑΜΑΝ ισχυριζόμενος ότι είναι ο φιλόσοφος Σερζ Λατούς του οποίου τη θεωρία για την «ολιγαρκή αφθονία» επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός τις προηγούμενες ημέρες, η ανάρτηση του «δημοσιογράφου» αποσύρθηκε αρκετές ώρες αργότερα μετά την κατακραυγή.
Σε όλη αυτή τη συζήτηση, το Σαββατοκύριακο είχαμε και μια αντιπαράθεση για το αν το «συστήνω» που χρησιμοποίησε σε τουίτ του ο πρωθυπουργός είναι πιο σωστό από το «συνιστώ», την ώρα που ο εθνικός μας γλωσσολόγος, κύριος Μπαμπινιώτης υποστήριζε ότι «Δεν είναι δυνατόν να διδαχθεί μια γλώσσα που ψευδώνυμα ονομάστηκε Μακεδονική… Η γλώσσα που μιλάνε στα Σκόπια είναι Βουλγαροσέρβικη που γράφεται με το κυριλλικό αλφάβητο» και δεν βγήκε ένας άνθρωπος, να ζητήσει να απαγορευθεί και η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας, μιας και ούτε αυτούς τους συμπαθούμε…
Και ξανά μανά, ο Λατούς και τι έλεγε το 2011 και αν ήταν υπέρ του grexit και αν οι προβλέψεις του επαληθεύθηκαν. Και μια ακόμη συζήτηση χωρίς νόημα καθώς οι προβλέψεις του Λατούς όπως και οι προβλέψεις σχεδόν του συνόλου των φιλελεύθερων οικονομολόγων που εισηγούνταν την διάλυση του ευρώ για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα των χωρών του Νότου δεν επαληθεύτηκαν.
Αντί να συζητάμε για αυτά που αφορούν την κοινωνία, η δημόσια σφαίρα έχει κατακλειστεί από μια σαχλή ατζέντα –συχνά ψευδών – ειδήσεων. Το αν αυτή η ατζέντα την οποία «σηκώνει» η ΝΔ είναι ενδεικτική στρατηγικού αδιεξόδου ή αποτελεί την «γραμμή», την επικοινωνιακή στρατηγική δηλαδή με την οποία θα πορευτεί μέχρι τις κάλπες , μένει να φανεί. Το σίγουρο είναι ότι δεν περιποιεί τιμή σε ένα κόμμα που στο παρελθόν ήταν εγγυητής των δημοκρατικών θεσμών να διολισθαίνει σε επίπεδα «μακελειού».