Στη μνήμη του αγαπημένου του φίλου και συντρόφου, Δημήτρη Καραμαλάκη, που κηδεύεται σήμερα, ο κ. Κώστας Καμπιτάκης εξέδωσε ανακοίνωση με έναν σύντομο χαιρετισμό.
Δείτε: “Έφυγε” ο Δημ. Καραμαλάκης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο
Αναλυτικά, στην ανακοίνωση αναφέρεται:
Τελικά φίλε και σύντροφε Δημήτρη δεν τα κατάφερες. Προσπάθησες, πάλεψες, αγωνίστηκες, πολέμησες. Είχες αισιοδοξία, είχες δύναμη, είχες αξιοπρέπεια.. Δεν σου λειψε το χαμόγελο, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της περιπέτειας με την υγεία σου. Δεν ήσουν μόνος. Είχες μαζί σου ένα πολύ γερό βράχο – τη γυνάικα σου, τα τρία σου παιδιά αλλά και το μικρό σου εγγονάκι. Μια γερή ομάδα πάλευε συλλογικά, την πιο απάνθρωπη ασθένεια αυτού του σκληρού κόσμου. Έτσι όπως έκανε πάντα σε όλα, ως μια οικογένεια πραγματικό πρότυπο. Μόνο που η αδυσώπητη ασθένεια ήταν τελικά πολύ πιο ισχυρή. Σε νίκησε. Σε στέρησε από την οικογένειά σου και σε πήρε από κοντά μας πολύ νωρίς. Στα 61 σου. Είναι άδικο αυτό. Δυστυχώς όμως συμβαίνει. Κάποια μοίρα ίσως να επιφυλλάσει αυτή την αδικία στους καλούς ανθρώπους, στους δημιουργικούς, στους φιλότιμους.
Γιατί τις είχες αυτές τις αρετές Δημήτρη. Ήσουν εργατικός, Ήσουν φιλότιμος. Η καλοσύνη, η εργατικότητα, η δημιουργικότητα, η φιλοτιμία, η αξιοπρέπεια είναι έννοιες που συνθέτουν τον άνθρωπο με το Α κεφαλαίο. Τον άνθρωπο που δεν ζει μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Μαζί με την κοινωνία, μέσα στην κοινωνία και για την κοινωνία. Είναι οι αρετές που κάνουν τον άνθρωπο αγωνιστή. Κι εσύ ήσουν αγωνιστής. Ήσουν πάντα μαζί με τους αγρότες, πολλές φορές μπροστάρης στους αγώνες τους. Υπερασπίστηκες τα δίκαιά τους και πάλεψες για την προκοπή τους. Υπηρέτησες την αμπελουργία, τη ρακή, τα καζάνια, τον τόπο σου. Εργάστηκες αγόγγυστα μέσα από τις γραμμές της αριστεράς για τα δίκαια των ανθρώπων του μόχθου. Υπήρξες υποψήφιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012. Μετέφερες τις αγωνίες των αγροτών του Ηρακλείου στο Κεντρικό Αγροτικό Τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ όπου μετείχες. Ως μέλος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ και Συντονιστής του Αγροτικού Τμήματος Ηρακλείου, μας καλούσες να συζητήσουμε τα προβλήματά των αγροτών και της υπαίθρου. Αναζητούσες και εύρισκες διεξόδους. Αντιμετώπιζες με στωικότητα τις δυσκολίες. Ήσουν μειλίχιος, μετριοπαθής και ευγενής. Δεν θα ξεχάσουμε τη χαρά σου στις επιτυχίες αλλά και την αγωνία σου στις αποτυχίες. Θα θυμόμαστε πάντα τη δημιουργική σου αισιοδοξία και θα μείνει ανεξίτηλο στη μνημη μας το συνεχές σου χαμόγελο.
Όλα τούτα τα ωραία, όμορφα αλλά και πάντα δύσκολα Δημήτρη δεν τα διέκοψες, ακόμα και όταν πληγώθηκες από την ασθένεια. Μη φοβάστε μας έλεγες. Θα το παλέψουμε και αυτό. Και συνέχισες με πείσμα, μέχρι τότε που δεν σου το επέτρεπαν πλέον οι σωματικές σου δυνάμεις. Είχες ακόμα να προσφέρεις πολλά. Στην οικογένειά σου, στην αριστερά, στο αγροτικό κίνημα στη κοινωνία. Θα μας λείψεις Δημήτρη και πονούμε. Κοιμήσου όμως ήσυχος. Σου υποσχόμαστε πως θα κρατήσουμε ολοζώντανη τη δική σου παρακαταθήκη. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας σύντροφε.
