Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν

Του Σήφη Φανουράκη

Οι επιλογές της «τοπικής» ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν καθημερινά στα μέλη του, ένα επώδυνο και συνεχές συναίσθημα άρνησης της πραγματικότητας και της ορθολογικής αντίληψης των πραγμάτων. Τα απλά μέλη βρίσκονται σε ένα συνεχή φόβο ανατροπής των ψευδαισθήσεών τους· βιώνουν μία αντιφατική πραγματικότητα και κατανοούν το πολιτικό τους περιβάλλον και την πολιτική, ενεργοποιώντας έναν αμυντικό ψυχικό μηχανισμό : της ασυμφωνίας με την πραγματικότητα.
Το «ντόπιο πολιτικό προσωπικό» του κόμματος συγκροτεί σήμερα, μια περιφερόμενη «τάξη» αρμοδίων και αναρμόδιων, στελεχώνοντας διάφορες θέσεις εξουσίας. Μετακινείται χωρίς καμία δέσμευση στο πολιτικό και κοινωνικό σώμα από το οποίο προέρχεται και αποτελείται από επιμέρους μηχανισμούς και πρόσωπα που έχουν προσωπικές στρατηγικές και μικρές ή μεγάλες εξουσίες· εκλέγουν όργανα, τα οποία και ελέγχουν.
Άλλωστε, η «πολιτική διαπάλη» εντός του κόμματος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά, και νοοτροπίες κατάληψης καρεκλών και θέσεων, μετατρέποντας σταδιακά το κόμμα σε κόμμα κυβερνητικής εξουσίας, με γραφειοκρατική δομή και στελέχη μικροαστικής «ενόρασης»· αναλαμβάνουν την περιφρούρηση της κομματικής «τάξης», διευθετώντας το προσωπικό τους βόλεμα· ενεργούν χωρίς ιδέες, χωρίς πολιτικό πάθος, με χαμηλό επίπεδο κομματικής μόρφωσης και με τον απαραίτητο γραφειοκρατικό ναρκισσισμό, θεωρώντας ότι παράγουν πολιτική στο Νομό !
Για παράδειγμα, από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του ΄14 μέχρι σήμερα δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις υπάρχουσες αυτοδιοικητικές παρατάξεις, που είχαν στηρίξει και οι οποίες έχουν παράξει κάποιο έργο, που δεν αξιολόγησαν ποτέ· «διευθύνουν» ένα πολιτικό κόμμα που δεν έχει ριζώσει στην κοινωνία και δεν έχει ένα σχέδιο πολιτικής ηγεμονίας και με ασθενή κοινωνική απεύθυνση.
Άλλωστε, αυτό φάνηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του ΄14 που εισέπραξε ψήφο διαμαρτυρίας και όχι ψήφο «πολιτικής ταύτισης».
Όπως φαίνεται δε, η κατάσταση παραμένει η ίδια· το κόμμα δεν υπάρχει, παρά μόνο ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που «διευθετεί» τις κρατικές θέσεις· ταυτόχρονα καταστρέφει το πάλαι ποτέ αυτοδιοικητικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και το έχει μετατρέψει σε «έπος στήριξης» υποψηφίων Δημάρχων χωρίς παράταξη και πρόγραμμα, εγκαταλείποντας τις δικές του παρατάξεις.
Είναι φανερό ότι αυτό το κόμμα, που κυβερνά τη χώρα, βρίσκεται πλέον σε κρίση στρατηγικών στόχων η οποία δεν οφείλεται σε «κόπωση», αλλά περισσότερο στην κρίση της ιδεολογικοπολιτικής του στόχευσης.
Η ντόπια «ηγεσία» της Ν.Ε. τώρα και ένα χρόνο «τσαμπουκαλεύεται» στον πρόεδρο του κόμματος για την εικαζόμενη επιλογή στήριξης της υποψηφιότητας Αρναουτάκη. Τώρα όμως που η στήριξη μάλλον «επιβάλλεται», η πλειοψηφία της Ν.Ε. , με την ουρά στα σκέλια θα καταπιεί ότι έλεγε και θα υποταχθεί ως υπάκουη γραφειοκρατία, για το καλό του κόμματος «βεβαίως βεβαίως» !
Στο τελευταίο δελτίο τύπου της Ν.Ε. διαβάζουμε ότι, η κα Λιάνα Σταρίδα ανακοίνωσε τη δημιουργία της παράταξης «ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΕΝ-ΑΛΛΑΓΗ», και συνεχίζοντας πληροφορεί τα μέλη του κόμματος ότι : «…η υποψηφιότητά της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για προγραμματικές και προοδευτικές συγκλίσεις μέσα από ευρύτερες αριστερές (sic) και προοδευτικές συνεργασίες με προγραμματικό πλαίσιο […]
Στο πλαίσιο αυτό η Ν.Ε. αποφασίζει κατά πλειοψηφία να δηλώσει την στήριξή της στην αυτοδιοικητική προσπάθεια αυτή[…] Η αυτοδιοικητική παράταξη «Ηράκλειο εν-αλλαγή», το προσεχές διάστημα πρέπει να διερευνήσει και να συζητήσει με τους «Ενεργούς Πολίτες» την προοπτική μιας δημιουργικής και συνθετικής σύγκλισης, ώστε να ενταχθούν στην προσπάθεια αυτή, εγχείρημα στο οποίο η Ν.Ε. θα συνδράμει με στόχο την συγκρότηση ενός νικηφόρου προοδευτικού σχήματος με επικεφαλής τη Λιανα Σταρίδα».
Είναι προφανής η πολιτική «κουτοπονηριά» αυτής της απόφασης, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη της την εκφρασμένη (σε συνέντευξη) άποψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργού, Ότι : «…όπου έχουμε αυτοδιοικητικές παρατάξεις δοκιμασμένες και με έργο δεν τις εγκαταλείπουμε…».
Τώρα, η πλειοψηφία της Ν.Ε. με ένα απίστευτο ετσιθελισμό σβήνει την πορεία της υπάρχουσας παράταξης «Ενεργοί Πολίτες» και την καλεί να τεθεί υπό την Λιάνα Σταρίδα.
«Ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» λέει ο Αίσωπος στον μύθο του όπου : Η αλεπού, όσο και αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να φτάσει τα σταφύλια. Γι’ αυτό εφηύρε δικαιολογία στον ίδιο της τον εαυτό, ότι δεν της άρεσαν τα σταφύλια, γιατί ήταν ξινά.
Έτσι και η πλειοψηφία της Ν.Ε. αφού δεν μπορεί να ελέγξει την παράταξη των «Ενεργών Πολιτών», θυμήθηκε τις «ευρύτερες αριστερές και προοδευτικές συγκλίσεις», προσπαθώντας να προσεταιριστεί με πολιτική κουτοπονηριά τα μέλη του κόμματος, ότι τάχα εφαρμόζει τη γραμμή του κόμματος «περί συγκλίσεων». Και έτσι σαν την αλεπού του Αισώπου εφευρίσκει τη δικαιολογία αυτή καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις, λες και με την υπάρχουσα παράταξη δεν μπορούν να γίνουν οι συγκλίσεις.
Αυτή η «συγκυριακή» πλειοψηφία πάντως φαίνεται να αγνοεί ότι, κανείς στη ζωή δεν αντέχει για πολύ να ζει με ψευδαισθήσεις. Όσο κι αν η βάση του κόμματος, για την ώρα, δεν αντιδρά, πάντα υπάρχει μια «υγιής νησίδα» στον ψυχισμό της για να αντιληφθεί αυτή την «πολιτική κοροϊδία» της τοπικής ηγεσίας του κόμματος.
Αποδεικνύεται πάντως περίτρανα ότι : ο σημερινός τοπικός κομματικός μηχανισμός είναι ανίκανος, όχι μόνο να παράγει πολιτική στο Νομό, αλλά και να διαχειριστεί την κυβερνητική πολιτική. Επί πλέον δε, δεν αντιλαμβάνεται τη φθορά που θα υποστεί το κόμμα στις βουλευτικές εκλογές.
Είναι εμφανές ότι, δεν γνωρίζει καν τι σημαίνει «απόδοση» και πιστεύει ότι αποδίδει μόνο και μόνο επειδή ιδροκοπά, φωνασκεί και τρέχει από το πρωί ως το βράδυ φραξιονίζοντας, και εξαπατώντας τα μέλη ότι τάχα υλοποιεί τη γραμμή.
Τα απλά μέλη του κόμματος, αν αγαπούν ακόμα το κόμμα, δεν πρέπει να επιτρέπουν σε μία «επιζήμια φατρία» να επιβιώνει με την δική τους ανοχή.
Να μην τους ακολουθήσουν και να συσπειρωθούν στην παράταξη των «Ενεργών Πολιτών».