“Ως θεό που θεωρείτε τον εαυτό σας, θεωρείτε και αυτονόητο δικαίωμα σας να δοκιμάζετε τους απλούς ανθρώπους, τους κατ’ εσάς ασήμαντους”
Αποκλεισμένος στο σπίτι του, στη Ροδιά, βρίσκεται για 9η ημέρα ο συγγραφέας και δημοσιογράφος, Μιχάλης Στρατάκης, καθώς ο δήμος Μαλεβιζίου δεν έχει φροντίσει να διαμορφώσει καν ένα στοιχειώδες πέρασμα που θα τον φέρνει σε επαφή με τον έξω κόσμο!
Ο ίδιος με ένα γλαφυρό “ανοιχτό γράμμα”, όπως το τιτλοφορεί, περιγράφει το πρόβλημα και φέρνει τον δήμαρχο της περιοχής, Κώστα Μαμουλάκη, μπροστά στις ευθύνες που έχουν στους πολίτες.
“…αμέτρητες φορές, προφορικά και γραπτά, σας έχω γνωστοποιήσει το πρόβλημα που επί μια δεκαετία με βασανίζει, ιδιαίτερα όταν βρέχει, όταν χιονίζει, όταν έχει ζέστη, όταν κάνει κρύο, όταν περνά κάποιο βαρύ όχημα από τον χωματόδρομο ή όταν φυσήξει δυνατός αέρας και εξαφανίσει όλο το χώμα.
Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι η συμπεριφορά σας συνάδει προς την αδιαμφισβήτητη θεϊκή ιδιότητα σας.
Καθότι, ως θεό που θεωρείτε τον εαυτό σας, θεωρείτε και αυτονόητο δικαίωμα σας να δοκιμάζετε τους απλούς ανθρώπους, τους κατ’ εσάς ασήμαντους.
Κυρίως αυτούς που δεν διαθέτουν ”κουκιά”, μήτε και συνηθίζουν να μετατρέπουν τη γλώσσα τους σε δεύτερη γραβάτα.
Υπ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να πεθάνω αποκλεισμένος στο σπίτι μου, πλην όμως γνωρίζω ότι μου έχετε εξασφαλίσει μια περίοπτη θέση στον ιδιόκτητο παράδεισο σας”, αναφέρει με καυστικό τρόπο ο κ. Στρατάκης, που παραθέτει και σχετικές φωτογραφίες από τις… “θεϊκές αβλεψίες”!
Διαβάστε το “ανοιχτό γράμμα”
Κύριε Δήμαρχε Μαλεβιζίου, κύριε Μαμουλάκη.
Από τα βάθη της καρδιάς μου, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω, για τις όντως φιλότιμες προσπάθειες σας να εξακολουθώ να βρίσκομαι αποκλεισμένος-φυλακισμένος στο σπίτι μου, για όγδοη μέρα.
Με το να κρατά η αξιοεντιμότητα σας εντελώς αδιάβατο τον δρόμο που με ενώνει με τον έξω κόσμο, μου παρέχει την πολυτιμότατη δυνατότητα να βιώσω, να μετρήσω και να ζυγίσω τις αντοχές μου, κάτι που μόνο η αδιαμφισβήτητη αξιοσύνη σας μπορούσε να μου εξασφαλίσει.
Μα πάνω απ’ όλα, με βοηθάτε να περιφρουρήσω την αξιοπρέπεια μου και να μη συρθώ ικέτης στα πόδια σας, επαιτώντας το αυτονόητο δικαίωμα μου στην ελευθεροεπικοινωνία μου με τους συνανθρώπους μου.
Μήτε, βεβαίως, και θα αυτοϊσοπεδωθώ, αναζητώντας τους καθ’ ύλην αρμόδιους συνεργάτες σας, όχι στα γραφεία τους, αλλά στις επιχειρήσεις τους, όπως με συμβούλεψαν να πράξω κάποιοι κομματάρχες σας.
Άλλωστε, αμέτρητες φορές, προφορικά και γραπτά, σας έχω γνωστοποιήσει το πρόβλημα που επί μια δεκαετία με βασανίζει, ιδιαίτερα όταν βρέχει, όταν χιονίζει, όταν έχει ζέστη, όταν κάνει κρύο, όταν περνά κάποιο βαρύ όχημα από τον χωματόδρομο ή όταν φυσήξει δυνατός αέρας και εξαφανίσει όλο το χώμα.
Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι η συμπεριφορά σας συνάδει προς την αδιαμφισβήτητη θεϊκή ιδιότητα σας.
Καθότι, ως θεός που θεωρείτε τον εαυτό σας, θεωρείτε και αυτονόητο δικαίωμα σας να δοκιμάζετε τους απλούς ανθρώπους, τους κατ’ εσάς ασήμαντους.
Κυρίως αυτούς που δεν διαθέτουν ”κουκιά”, μήτε και συνηθίζουν να μετατρέπουν τη γλώσσα τους σε δεύτερη γραβάτα.
Υπ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να πεθάνω αποκλεισμένος στο σπίτι μου, πλην όμως γνωρίζω ότι μου έχετε εξασφαλίσει μια περίοπτη θέση στον ιδιόκτητο παράδεισο σας.
Κύριε Μαμουλάκη, αφού σας ευχαριστήσω και πάλι, σας διαβεβαιώνω πως δεν μου καίγεται καρφί αν με απελευθερώσετε ή όχι.
Δεν αναμένω ευαισθησία, καθότι πιστεύω στου ”ουκ αν λάβοις…”.
Υπάρχουν άλλοι που θα το κάμουν.
Διερωτώμαι, όμως, εσάς ποιός θα σας απελευθερώσει από τους δήμιους που διορίσατε να καταστρέφουν την όποια υστεροφημία σας.
Αύριο, δίπλα στις ναρκισιστικές αυτοφωτογραφίσεις σας, για το γιγαντοτεράστιο έργο σας, εκτός από ετούτες τις αποψινές φωτογραφίες, θα δημοσιεύσω και άλλες, για να καταλάβει ο κόσμος αυτά που πρέπει να καταλάβει.
Και μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα τα λέμε συχνά.
Δηλαδή, εγώ θα τα λέω κι εσείς, ως συνήθως, θα σωπαίνετε.
Διότι οι θεοί, δεν μιλάνε.
Δείτε επίσης: “Αγαπώ σε, Ξένε, Άνθρωπε, κι ας μην έχουμε ντακάρει”- Η ανθρώπινη ιστορία με έναν μετανάστη στο Οροπέδιο Λασιθίου
