Αθώους τους 12 από τους 14 κατηγορουμένους για το σκάνδαλο της «Ασπίς Πρόνοια» έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας.
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα κατά το χρονικό διάστημα από 2000 – 2010 είχαν συστήσει εγκληματική οργάνωση στο πλαίσιο της οποίας τέλεσαν αξιόποινες πράξεις, όπως απάτες, υπεξαιρέσεις και πλαστογραφίες. Συγκεκριμένα, κατά το βούλευμα, οι κατηγορούμενοι εξαπάτησαν 37.014 πολίτες οι οποίοι πείσθηκαν να επενδύσουν από ψευδείς παραστάσεις και κατέβαλαν συνολικά 248.322.729,3 εκατομμύρια ευρώ σε ασφαλιστήρια συμβόλαια.
Ανάμεσα στους αθωωθέντες είναι και η σύζυγος και τα δύο παιδιά του εκλιπόντος του επικεφαλής του Ομίλου, Παύλου Ψωμιάδη, οι οποίοι μετά τις απολογίες τους είχαν κριθεί προσωρινά κρατούμενοι και είχαν παραμείνει για αρκετούς μήνες στη φυλακή.
Το δικαστήριο έκρινε ενόχους μόνο δύο υπεύθυνους επενδύσεων της «Ααπίς» επιβάλλοντας στον έναν ποινή κάθειρξης 12 ετών κατά συγχώνευση για απιστία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, και στον άλλον ποινή κάθειρξης κάθειρξη 7 ετών για συνδρομή στις πράξεις του πρώτου καταδικασθέντα.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Θανάσης Βαρλάμης δήλωσε: «Ήταν μία διαδικασία που εξέτασε όλα τα περιστατικά με αντικειμενικότητα , νηφαλιότητα και σε βάθος. Προς τούτο ήταν σημαντική και η συμβολή του εισαγγελέα της έδρας Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου ώστε να τεθεί η υπόθεση στα πραγματικά της όρια.».
Για δικαίωση της οικογένειας μίλησε ο επίσης συνήγορος υπεράσπισης, Γιάννης Αλετράς: «Με την εν λόγω απόφαση, η οποία θα αποτελέσει σαφώς νομικό δεδικασμένο, τόσο για την νομική της αντιμετώπιση, όσο και για την πληρότητά της, ετέθησαν οι βάσεις για την «διαφορετική» νομική αντιμετώπιση, της ποινικής ευθύνης της οικογένειας, με την ευρεία έννοια, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τις πράξεις, ποινικές ή μη, του πατέρα και υπευθύνου δραστηριοτήτων. Είναι εμφανές ότι η εν λόγω απόφαση, δικαίωσε την οικογένεια του θανόντος, τα τέκνα και τη σύζυγο αυτού, καθώς τα προηγούμενα έτη, η «τιμωρία» τους, για το συγγενικό δεσμό τους με το θανόντα Π. Ψωμιάδη, ήταν συνολική, προσωπική, ηθική, ψυχολογική, περιουσιακή, διαμόρφωσε προσωπικές και κοινωνικές καταστάσεις, δημιουργώντας ένα αναπόδεικτο, μέχρι τότε επιβαρυντικό κλίμα, όπου μετρήθηκαν μόνο απουσίες και όχι παρουσίες».
