Μια αγκαλιά, τ’ αγριεμένα κύματα και ο Κούλες, ο αιώνιος φρουρός του Ηρακλείου. Δεν είναι η αντιπαλότητα που τα ομορφαίνει. Ίσα ίσα, η θάλασσα θυμώνει όταν θέλει να χαϊδέψει το φρούριό της.
Από τότε, τα παλιά χρόνια, του μετέφερε τα πολύτιμα μυστικά. Ποιοι ήταν εκείνοι οι εχθροί που από μακριά τη διέσχιζαν για να φτάσουν στον τόπο του Κούλε. Λες και συμμαχούσαν για να προστατεύσουν τη λευτεριά, την πολύτιμη.
Εκεί αν σταθείς και τώρα, αυτή την αίσθηση σου δίνουν. Και μόνο η εικόνα, είναι η Λευτεριά. Έτσι όπως η γλώσσα των κυμάτων γλύφει πάνω στο φρούριο. Σα να του ψιθυρίζει, σα να ξαποσταίνει, σα να του κάνει το ερωτικό κάλεσμα.
Μια αίσθηση ελευθερίας, ούτως ή άλλως…
Οι φωτογραφίες είναι του Μανώλη Αφραθιανάκη και αναρτήθηκαν στους Μετεωκρήτες.
