Ο Τζον Σεμπλ ήταν εξαγριωμένος. Ήταν ένας από τους διοργανωτές του μαραθώνιου της Βοστώνης και είχε μόλις εντοπίσει μία γυναίκα να διαγωνίζεται ανάμεσα στους άντρες. Φορούσε τον αριθμό 261, που σήμαινε ότι είχε κάνει κανονική εγγραφή όπως οι υπόλοιποι αθλητές. Μέχρι τότε, καμία γυναίκα δεν είχε τολμήσει να διαγωνιστεί επισήμως. Έτρεχαν μόνο ανεπίσημα, παράλληλα με τους αθλητές. Επικρατούσε η άποψη ότι ο μαραθώνιος ήταν υπερβολικά κουραστικός για τον ευαίσθητο γυναικείο οργανισμό και η προπόνηση που απαιτούνταν, θα έκανε τα σώματά τους «μυώδη» και «αντρικά».
Το 1963, η Μαίρη Λέπερ και η Λιν Κάρμαν κρύφτηκαν στους θάμνους κατά την εκκίνηση και άρχισαν να τρέχουν μέσα στον όχλο, τερματίζοντας σε τρεις ώρες και 37 λεπτά. Το 1966, η Μπόμπι Γκιμπ τερμάτισε σε 3 ώρες και 21 λεπτά. Καμία όμως δεν φορούσε αριθμό στο μπλουζάκι της και επισήμως δεν έτρεξαν ποτέ.
Η «μακρυπόδαρη» κυρία
Η Κάθριν Σουάιτζερ προπονούνταν για ένα χρόνο πριν να δηλώσει συμμετοχή στον μαραθώνιο, μαζί με τον προπονητή της, Άρνι Μπριγκς και τον φίλο της, Τομ Μίλερ. Έγραψε το όνομά της ως «Κ. Β. Σουάιτζερ», κρύβοντας το γυναικείο όνομά της και στη γραμμή της εκκίνησης, φορούσε φαρδιά φόρμα και φούτερ, που έκρυβαν το σώμα της. Είχαν καλύψει δύο μίλια, όταν οι θεατές που παρακολουθούσαν τον αγώνα εντόπισαν τη γυναίκα ανάμεσα στους άντρες. Ένας από αυτούς φώναξε στον Μίλερ: «Μπρατσαρά, έχεις και γκόμενα μαζί σου!»
Η κραυγή τράβηξε την προσοχή των διοργανωτών που έσπευσαν να απομακρύνουν την ανεπιθύμητη παρουσία. Πρώτος προσπάθησε να τη διώξει ο Γουίλ Κλόνι, αλλά η Σουάιτζερ τον είδε και τον απέφυγε. Μετά κατέφτασε ο μεγαλόσωμος Τζον Σέμπλ. Την άρπαξε απ’ την μπλούζα και φώναζε: «Εξαφανίσου! Φύγε απ’ τον αγώνα μου και δώσε μου τον αριθμό σου!» Αμέσως μπήκε ανάμεσά τους ο Μίλερ και τους χώρισε.
Η Σουάιτζερ, αν και ταραγμένη, συνέχισε τον αγώνα. Σε ένα βίντεο της εποχής, ο σχολιαστής την περιέγραψε ως μία «μακρυπόδαρη κυρία». Το στιγμιότυπο απαθανάτισε ο φωτογράφος Χάρι Τρασκ, που έτρεξε προς το μέρος τους και πρόλαβε να τους φωτογραφίσει.
Η Σουάιτζερ τερμάτισε σε τέσσερις ώρες και 20 λεπτά, ενώ η Μπόμπι Γκιμπ που έτρεχε ανεπίσημα, διένυσε την απόσταση σε μόλις 3 ώρες και 27 λεπτά.
Οι βραδινές εφημερίδες αγνόησαν τους νικητές του μαραθωνίου και εστίασαν μόνο στο σκάνδαλο της Σουάιτζερ, η οποία εκτός από τα παράπονα των διοργανωτών, είχε να αντιμετωπίσει και τη γκρίνια του φίλου της και επαγγελματία αθλητή, Τομ Μίλερ, που φοβόταν ότι η σύγκρουση με τον Σεμπλ θα έκανε κακό στην καριέρα του. Η Σουάιτζερ όμως ήξερε ότι ο αγώνας θα άλλαζε για πάντα τη ζωή της.
Έγινε σύμβολο για τις φεμινίστριες και έφερε στο προσκήνιο τη διάκριση στον αθλητισμό εναντίον των γυναικών. Σταδιακά, η δράση της Σουάιτζερ και άλλων γυναικών έφεραν αποτελέσματα. Το 1970 διοργανώθηκε ο πρώτος μαραθώνιος γυναικών, το 1971 οι γυναίκες αγωνίστηκαν μαζί με τους άντρες στον μαραθώνιο της Καλιφόρνιας και τον επόμενο χρόνο, πήραν μέρος και στον μαραθώνιο της Βοστώνης.
Η Σουάιτζερ ασχολήθηκε με την αθλητική δημοσιογραφία και έγραψε βιβλίο για τις εμπειρίες της. Τρέχει ακόμα στον μαραθώνιο της Βοστώνης και στόχος της είναι το 2017, 50 χρόνια μετά το συμβάν και όταν η ίδια θα είναι 70 ετών, να τερματίσει με καλύτερο χρόνο από το 1967.
