Η εικονική πραγματικότητα που περιγράφει ο κ. Τσίπρας καταρρέει μπροστά στην καθημερινότητα του λαού, στη φτώχεια που παραμένει, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που αυξάνουν τις απειλές των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, στην εργασιακή ζούγκλα, σε όλα αυτά δηλαδή που διαμόρφωσαν οι μνημονιακοί νόμοι του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη μόνιμη ευρωενωσιακή εποπτεία. Απόδειξη ότι η ανάπτυξη όχι μόνο δεν είναι δίκαιη, αλλά αντίθετα είναι βαθιά ταξική, αντιλαϊκή και αβέβαιη” αναφέρει ανακοίνωση του ΚΚΕ για την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.
“Όσες ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές κι αν επινοήσει ο κ. Τσίπρας, η πολιτική του, που από τη μια στηρίζει μια άδικη ανάπτυξη κι απ’ την άλλη υπηρετεί πιστά τα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια, τον κατατάσσει στο ίδιο αντιδραστικό μπλοκ δυνάμεων μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό άλλωστε και οι συμμαχίες που επιλέγει, μπροστά στις τοπικές εκλογές, είναι με πρόσωπα και δυνάμεις που ανήκουν σε αυτό το μπλοκ και έχουν διακριθεί στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής” προσθέτει το ΚΚΕ, καταλήγοντας στην Ανακοίνωση του “όσο δε για τον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά, αυτός δε γίνεται ούτε με την υπόκλιση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που στηρίζουν τέτοιες δυνάμεις, ούτε με τα κολλητιλίκια με ακροδεξιούς τύπου Τραμπ”.
Ανακοίνωση εξέδωσε και ο Δημήτρης Τσιόδρας,εκπροσώπος Τύπου του Ποταμιού:
“Αντί να τα ακούσει ο Καμμένος, τα άκουσε ο Στουρνάρας. Δύο μέρες μετά τις αλλοπρόσαλλες προτάσεις του Υπουργού Άμυνας, ο κ.Τσίπρας αδύναμος απέναντι στον κυβερνητικό του εταίρο κάνει πώς δεν είδε, δεν άκουσε. Δεν βρήκε να πει μια λέξη για τις θέσεις του υπουργού του που εκθέτουν διεθνώς τη χώρα και γελοιοποιούν την κυβέρνησή του. Για τις ανάγκες του κομματικού ακροατηρίου του ο κ.Τσίπρας, κατασκεύασε έναν εικονικό κόσμο όπου η οικονομία πάει καλά, οι επενδυτές κάνουν ουρές, η χώρα διεθνώς πάει από αναβάθμιση σε αναβάθμιση και η κυβέρνηση συνεχίζει ανέφελα προς την εξάντληση της τετραετίας. Αυτό που μένει σταθερό είναι η καθεστωτική αντίληψή του. Ομολογεί ανοιχτά ότι βλέπει και το χώρο της αυτοδιοίκησης, όχι ως ένα θεσμό κοντά στον πολίτη και τις ανάγκες του, αλλά ως πεδίο μάχης για την πολιτική κυριαρχία. Είναι το μόνο που πραγματικά τον ενδιαφέρει”.
