Όσο κι αν γράφονται ψέματα, όσο κι αν η διαπλοκή εμφανίζεται μέσα από τα κείμενα εκδοτών και δημοσιογράφων, όσο κι αν τα πολιτικά πρόσωπα θεωρούν ότι συκοφαντούνται, όσο κι αν είναι διαπλεκόμενος ο Τύπος, δεν οδηγείται στη φυλακή για όσα γράφει.
Ο Τύπος και οι λειτουργοί του φυσικά και είναι υπό τον δημόσιο έλεγχο αλλά και τον έλεγχο των θεσμών, αλλά δεν μπορεί να συλλαμβάνονται μόνο με την καταγγελία όποιου θεωρεί ότι θίγεται.
Σε διαφορετική περίπτωση, ο μπαμπούλας της αυτόφωρης σύλληψης θα είναι πάνω την κεφαλή κάθε δημοσιογράφου, που απειλείται δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα.
Όπως ο δημοσιογράφος κρίνεται δημόσια αλλά και θεσμικά για όσα γράφει, έτσι και τα πολιτικά πρόσωπα κρίνονται δημόσια και υπάρχει επίσης η θεσμική διαδικασία. Οφείλουν να δίνουν απαντήσεις δημόσια για να κριθεί το δίκαιο που υποστηρίζουν ότι παραβιάζεται.
Η κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει σήμερα τον τυποκτόνο νόμο που επέβαλαν άλλοι σε άλλες εποχές. Να προστατεύσει τον δημοσιογράφο από αυτόφωρες ή άλλες εξοντωτικές διαδικασίες.
Να επιβάλλει τις διαδικασίες που θα ξεκαθαρίζουν το τοπίο και θα αντιμετωπίζουν την διαπλοκή των μέσων.
Όσο ανάγκη είναι να αντιμετωπιστεί η διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να προστατευθεί η δημοσιογραφική λειτουργία.
Μπορεί οι λειτουργοί του Τύπου να μπουν φυλακή για όσα πράξουν, εφόσον όμως κριθούν ένοχοι από τα δικαστήρια κι όχι απλά από την καταγγελία όποιου Πάνου Καμμένου ή όποιου Λευτέρη Αυγενάκη.
Candiot
