Πάντα, στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπάρχουν οι οραματιστές· οι άνθρωποι που βλέπουν τις εξελίξεις, που δοκιμάζουν τα όρια των δυνατοτήτων της εποχής τους και κάνουν ένα βήμα μπροστά, ακόμη και αν αντιμετωπίζονται με δυσπιστία κα επιφυλακτικότητα.
Τέτοιος οραματιστής ήταν και ο επιστήμονας Αύγουστος Πικάρ, που ξεπέρασε το όριο των 10 μιλίων σε πτήση με αερόστατο και ο κατασκευαστής βαθυσκάφους, του πρώτου που έφτασε στα βάθη των ωκεανών (αν και μη επανδρωμένο).
Τα βήματα του ακολούθησε και ο γιος του, Ζακ, που εξερεύνησε τα πιο βαθιά σημεία των ωκεανών, φτάνοντας σε βάθη άνω των 10 χλμ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλάζοντας την οπτική μας τόσο για την γεωλογία όσο και τη βιολογία: Τα ενεργά ρήγματα, οι μεγάλες υποθαλάσσιες πεδιάδες και υψώματα φανέρωναν μια συνεχή δραστηριότητα στον φλοιό της Γης, ενώ εντελώς απροσδόκιτη ήταν η εμφάνιση έμβιων όντων σε αυτά τα βάθη, που αμφισβήτησαν τις μέχρι τότε γνώσεις των βιολόγων.
Το νήμα πήρε ο εγγονός, Μπερτράντ Πικάρ, ο οποίος είχε μια εξίσου απίστευτη και «προκλητική» ιδέα: Ήδη το 2003 ξεκίνησε τις μελέτες για την κατασκευή ενός αεροσκάφους που δεν θα κάνει χρήση ορυκτών ή υγρών καυσίμων, αλλά θα βασίζεται αποκλειστικά στην ηλιακή ενέργεια.
Μάλιστα, η φιλοδοξία του ήταν ένα πλήρως λειτουργικό, ικανό για μεγάλα ταξίδια αεροσκάφος που δεν θα είχε να ζηλέψει τίποτα από τα «συμβατικά» μοντέλα που βασίζονται σε καύσιμα· το αεροπλάνο του Πικάρ θα μπορούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου χωρίς να χρειαστεί να κάψει ένα λίτρ κιροζήνης.
Φυσικά το όλο project αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία από την πλειονότητα των επιστημόνων και τεχνικών, όμως και αυτός ο Πικάρ βρίσκεται από την «σωστή» πλευρά της ιστορίας.
Η δυνατότητα να προσαρτηθούν ηλιακές πλάκες σε ένα υπάρχον μοντέλο δεν υπήρχαν, οπότε η ομάδα επιστημόνων και τεχνικών του Solar Impulse 1 έπρεπε να ξεκινήσει την κατασκευή του μοντέλου από μηδενική βάση.
Οι πρώτες πτήσεις, με την ολοκλήρωση της κατασκευής ξεκίνησαν το 2011, με πιλότους τον Πικάρ και τον Αντρέ Μπόρσμπεργκ, ενώ το 2014 κατασκευάστηκε ένα νέο μοντέλο, που διέθετε περισσότερες πλάκες.
Μετά και τις πρώτες υπερατλαντικές πτήσεις, ήρθε η ώρα για την μεγάλη πρόκληση: Στις 9 Μαρτίου του 2015 το αεροπλάνο Solar Impulse 2 ξεκίνησε τις διαδοχικές πτήσεις από το Άμπου Ντάμπι και κινούμενο Ανατολικά με ενδιάμεσες στάσεις για αλλαγή πιλότων, επέστρεψε μετά από 16 μήνες (στις 26 Ιουλίου 2016) στο ίδιο σημείο.
Ενδεχομένως, στις επόμενες δεκαετίες, με την κλιματική αλλαγή και την έλειψη φυσικών πόρων στον πλανήτη να γίνονται ακόμη πιο έντονες, να έρθει και η στιγμή για ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Μπερτράντ Πικάρ και τις δυνατότητες που άνοιξε στην ανθρωπότητα.
