Η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατήθηκαν στις φυλακές της Ανδριανούπολης επί 167 μέρες, μετά από απόφαση τουρκικού δικαστηρίου, μόνο τυχαία δεν είναι και μόνο προϊόν κράτους δικαίου δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Εν μέσω μιας διεθνούς απομόνωσης και οικονομικής συρρίκνωσης, ο Ερντογάν αναγκάζεται να κλείσει τα μέτωπα που έχει ανοίξει, σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει το κλίμα.
Μόλις μια μέρα πριν, ο Καθηγητής Thomas Meyer σε άρθρο του στη FAZ περιέγραφε τη δυσμενή θέση του Ερντογάν και θεωρούσε αρκετά πιθανό να αρχίσει μια “επίθεση γοητείας” προκειμένου να ξαναβρεί υποστήριξη, τουλάχιστον από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς η ένταση με τις ΗΠΑ αυξάνεται και η Τουρκία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Σε αυτό το πλαίσιο η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών μοιάζει με κίνηση καλής θέλησης ενώ απέδειξε ότι ήταν μια “ομηρία” που δεν απέδωσε και πλέον φθείρει περισσότερο την Τουρκία.
Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης στην Τουρκία. Κανένα νέο δικονομικό στοιχείο δεν έχει προκύψει σε σχέση με τις προηγούμενες αιτήσεις αποφυλάκισης που να δικαιολογεί την αλλαγή στάσης των δικαστών. Υπήρξαν τέτοιες αφορμές όπως όταν η ελληνική κυβέρνηση μετέθεσε τους στρατιωτικούς σε διπλωματική αποστολή για να θεωρούνται μόνιμοι κάτοικοι της γείτονος. Όμως αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους σε ανύποπτο χρόνο και μάλιστα ενώ τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, λίγα 24ωρα νωρίτερα, έκαναν λόγο για ενδεχόμενο φυλάκισης ως και δύο ετών!
Όλα αποδεικνύουν ότι τόσο η σύλληψη και η κράτηση, όσο και η απελευθέρωση υπήρξαν προϊόν πολιτικών αποφάσεων και ότι καμία αυτονομία δεν διαθέτει η τουρκική δικαιοσύνη για να κρίνει αμιγώς νομικά μια υπόθεση, έτσι κι αλλιώς, εξαρχής ανυπόστατη. Για την ελληνική πλευρά, αποδεικνύεται σοβαρή διπλωματική επιλογή η άρνηση να μπει σε “παζάρια” αλλά να αναδείξει το θέμα στο υψηλότερο επίπεδο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν, συζήτησαν το θέμα και πάλι Τσίπρας και Ερντογάν.
Ο Τούρκος Πρόεδρος απελευθέρωσε Έλληνες αλλά το βλέμμα είναι στο Βερολίνο και δεν αποκλείεται να είναι η πρώτη μιας σειράς απελευθερώσεων κρατουμένων, ειδικά Ευρωπαίων, καθώς τα περιθώρια για τον “Σουλτάνο” έχουν στενέψει επικίνδυνα. Στην αντιστροφή των ρόλων, η Ελλάδα επανέρχεται ως σταθερή δύναμη στην περιοχή και η Τουρκία ως παράγων αστάθειας, πολιτικής και οικονομικής.
tvxs.gr
