Του Νίκου Ε. Ηγουμενίδη
Τις τελευταίες ημέρες η επικαιρότητα σφραγίστηκε από τα τραγικά γεγονότα με τις πυρκαγιές στην Αττική. Πολλές ειδήσεις, σημαντικές για το μέλλον και την προοπτική της οικονομίας της πατρίδας μας, πέρασαν σε «δεύτερο» πλάνο. Δεν έπαψαν ωστόσο να διατηρούν τη βαρύτητα, τη σημασία τους.
Η είδηση: Η εκταμίευση της δόσης των 15 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα καθυστέρησε για λίγες ημέρες έπειτα από παρέμβαση της Γερμανίας προκειμένου να παρουσιαστούν τα ισοδύναμα μέτρα για τα 28 εκατ. ευρώ που αντιστοιχούν στον μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά που σηκώνουν το βάρος της υποδοχής των προσφύγων.
Σε τούτη την είδηση και όσα τη συνοδεύουν θα μπορούσαμε να πούμε ότι βλέπουμε συμπυκνωμένα όσα ζήσαμε την τελευταία τριετία, αλλά και σκηνές από ταινία προσεχώς.
Κατ’ αρχάς, γι’ αυτά που ζήσαμε. Είναι τουλάχιστον γελοίο να σταθεί κάποιος στο οικονομικό σκέλος του θέματος (πες μας για τα 28 εκατ. ευρώ, για να σου δώσουμε 15 δισ. ευρώ). Η παρέμβαση της Γερμανίας ήταν πολιτική. Μέσω των Γερμανών οι δανειστές μας στέλνουν σαφές μήνυμα, με αποδέκτη πρώτα απ’ όλα την ελληνική κοινωνία, σχετικά με το «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο». Η εξέλιξη αυτή κατ’ αρχήν επιβεβαιώνει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Η έξοδος από τα Μνημόνια δεν ήταν αυτονόητη. Ήταν αποτέλεσμα σχεδίου που υπηρετήσαμε με συνέπεια. Αποτέλεσμα συγκρούσεων εντός και εκτός της χώρας. Αποτέλεσμα μιας πορείας που είχε τη σύμφωνη γνώμη (από μαχητική στήριξη έως ανοχή) της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Στην πορεία για την έξοδο από τα Μνημόνια είχαμε τον αντιπολιτευτικό λόγο που ουδέποτε, τουλάχιστον φραστικά, δεν αντιστάθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών. Η απόλυτη υπόκλιση στον λαϊκισμό, λόγω των σκληρών μέτρων, στοιχείων της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που αναγκαστήκαμε πολλές φορές να εφαρμόσουμε. Μοναδικός στόχος, η καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.
Γι’ αυτά που έρχονται. Σε άρθρο μου με τίτλο «Μετά τα μνημόνια…» στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 9.7.2018, σημείωνα μεταξύ άλλων: «… Και το κυριότερο. Ζήσαμε την εμπειρία της προσπάθειας εξόδου από τα Μνημόνια. Μεγάλο σχολείο για την Αριστερά, για τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις. Η εμπειρία αυτής της προσπάθειας αναδεικνύεται πολύτιμη για τη συνέχεια. Θα έχουμε συγκρούσεις, ίσως και σφοδρότερες από αυτές που έχουμε ζήσει. Θα υπάρξουν θέματα που ίσως θα χρειαστεί να ‘κάνουμε ένα βήμα πίσω’. Στην πορεία μας δεν θα έχουμε μόνο νίκες. Θα έχουμε και μικρότερες ή μεγαλύτερες ήττες. Ωστόσο, η μέχρι σήμερα εμπειρία αποτελεί στέρεα βάση για την επιτυχία στις επερχόμενες, δυσκολότερες μάχες για την οικοδόμηση της μεταμνημονιακής Ελλάδας…».
Δεν πέρασε ούτε εβδομάδα. Ειλικρινά, δεν περίμενα να επιβεβαιωθώ τόσο γρήγορα. Δεν με ξενίζουν οι απαιτήσεις και οι πολιτικές πιέσεις των νεοσυντηρητικών κύκλων προς την Αριστερά.
Με προβληματίζουν το επίπεδο και η ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα. Είναι δείγμα γραφής για το τι θα ακολουθήσει όσο πλησιάζουμε στον Σεπτέμβριο του 2019. Διερωτώμαι αν υπάρχει όριο στην «χαιρέκακη» αντιπολιτευτική χυδαιότητα της Ν.Δ. και των νοσταλγών των κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου. Δεν κατάλαβα, κύριοι του ΚΙΝ.ΑΛΛ., από ποια κοινωνική ομάδα προτείνετε να αφαιρεθούν τα 28 εκατ. ευρώ.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που γεννά η στάση όλων εκείνων των πολιτικών χώρων που αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ερωτήματα για τα οποία περιμένουν απάντηση οι κοινωνικές δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετέχουν στην προσπάθεια οικοδόμησης της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Στις ανακοινώσεις τους, δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για την απαράδεκτη πολιτική παρέμβαση της Γερμανίας. Ούτε λέξη. Ούτε από αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται στην κομμουνιστική Αριστερά. Μην υποτιμάτε τον λαό μας. Παρακολουθεί και μας κρίνει όλους.
Θέλουμε στην πατρίδα μας να κυριαρχεί η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, η δημοκρατία. Η θέση μας να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια σφράγισε την έξοδο από τα Μνημόνια. Σφραγίζει και την οικοδόμηση της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο υπάρχουν και άμεσα θέματα για τα οποία θα δώσουμε, πρέπει να δώσουμε τη μάχη.
Συντάξεις: Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος δεν εξαρτάται, δεν καθορίζεται, δεν χρειάζεται άλλες περικοπές των συντάξεων. Σε μέτρα στήριξης της εργασίας βρίσκεται η αναγκαία ενίσχυση και προοπτική του ασφαλιστικού συστήματος.
Πλειστηριασμοί: Να αποκαλυφθούν οι συστημικοί κακοπληρωτές. Όλοι εκείνοι που συστηματικά κρύβονται πίσω από μέτρα γι’ αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Ωστόσο, όπως μέχρι σήμερα, πρέπει να προστατευτεί η λαϊκή κατοικία με τη θεσμοθέτηση μέτρων που θα αποσύρουν από τα κεφάλια των φτωχών και των αδύναμων τον φόβο απώλειας της κατοικίας τους.
Διαφθορά: Είναι δηλωμένη η πολιτική βούληση της κυβέρνησης. Όλες οι περιπτώσεις – πρόκληση διασπάθισης δημόσιου χρήματος πρέπει να παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη. Παράλληλα, να θεσμοθετήσουμε μέτρα θωράκισης του συστήματος.
Υγεία: Να διεκδικήσουμε 6,5% του ΑΕΠ για την Υγεία. Για την κάλυψη κενών σε ανθρώπινο δυναμικό. Για τη μισθολογική βελτίωση των εργαζομένων που στήριξαν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Για την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στον αστικό ιστό της Ελλάδας.
Παιδεία: Ξεχωρίζουν οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και η μαραζωμένη Τεχνική – Τεχνολογική Εκπαίδευση.
Εργασιακό περιβάλλον: Να επαναφέρουμε στις εργασιακές σχέσεις το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Να καταργήσουμε τις διακρίσεις μεταξύ «νέων» και «παλαιών» εργαζομένων.
Όπως δεν ήταν αυτονόητη η έξοδος από τα Μνημόνιαμ έτσι δεν είναι αυτονόητο και το αύριο της πατρίδας. Για να επιτύχουμεμ πρέπει να παλέψουμε. Και να συσπειρώσουμε ευρύτερες δυνάμεις σ’ αυτό τον αγώνα. Όπως σημειώνει και ο ποιητής, «το μέλλον δεν θα ‘ρθει από μόνο του…». Να η μεγάλη πρόκληση για την Αριστερά.
* Ο Νίκος Ε. Ηγουμενίδης είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο
