Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πολιτική εκδήλωση-συζήτηση της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ χθες Πέμπτη 12 Ιούλη με θέμα: «Νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Οι εξελίξεις στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου και οι θέσεις του ΚΚΕ».
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ Ηρακλείου:
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ανάδειξης της διαχείρισης του νερού από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών και τη στρατηγική αντίληψη του ΚΚΕ για τις παραγωγικές δυνατότητες του νησιού ενώ αφορμή αποτέλεσε και η εκστρατεία που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, δήμοι και περιφέρεια για να πειστούν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, συνολικά οι δημότες ότι οι ίδιοι έχουν «σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί» αξιοποιώντας το επιχείρημα για την «αντιμετώπιση της λειψυδρίας» και την «παρατεταμένη ανομβρία».
Την κεντρική εισήγηση πραγματοποίησε ο Στέλιος Ορφανός, μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τον Μιχάλη Κασαπάκη, στέλεχος του ΚΚΕ και δημοτικό σύμβουλο Ηρακλείου, τον Ζαρωνάκη Νίκο, πρόεδρο του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων στις ΔΕΥΑ νομού Ηρακλείου, τον Λιναρίτη Γιάννη, αντιπρόεδρο του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων στην ΔΕΥΑ δήμου Ηρακλείου και τον Δημήτρη Βρύσαλη, πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο ΠΑΓΝΗ.
Στην εισήγηση του ο Στέλιος Ορφανός μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Η σημερινή τραγική κατάσταση στο νερό, η λειψυδρία, που την πληρώνουν ακριβά και οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες νερού και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διαχρονικά των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών. Αυτή την πολιτική όχι μόνο δεν την αλλάζουνε, αλλά επιμένουν ότι πρέπει να την εφαρμόσουν με ακόμα πιο αποφασιστικά και σκληρά μέτρα.
(…) Ας το δούμε από την αρχή. Υπάρχει πραγματικά λειψυδρία; Είναι πραγματικά τόσο σπάνιο το νερό; Λένε ψέματα και θα το αποδείξουμε.
(…) Οι παράγοντες της κυβέρνησης και των Δήμων λένε πως φταίει η ανομβρία. Την ίδια στιγμή ονομάζουν «ακραίο καιρικό φαινόμενο» μια μέτρια βροχή που προκαλεί θανάτους και υλικές καταστροφές, όπως πέρυσι και φέτος στη Μάνδρα της Αττικής, όπως στο Γιόφυρο και άλλες περιοχές του νομού μας με τις πλημμύρες και τις ζημιές στην αγροτική παραγωγή και στις επιχειρήσεις, με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις στήριξης των πληγέντων.
Λένε ψέματα. Για τη λειψυδρία δε φταίει η ανομβρία, φταίνε οι ίδιοι για την κραυγαλέα έλλειψη υποδομών, γιατί κάνουν έργα με καθυστέρηση και με το σταγονόμετρο, με τρόπο που να κερδίζουν λίγοι και να πληρώνουν οι πολλοί, επειδή βλέπουν το νερό ως εμπόρευμα.
Το πρώτο ερώτημα που μπαίνει για την Κρήτη και το Ηράκλειο, είναι : φτάνει το νερό της βροχής για να καλύψει τις ανάγκες; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά: ΝΑΙ.
Περιοριζόμαστε μάλιστα στη διαχείριση του νερού της βροχής, χωρίς να μιλήσουμε για αφαλάτωση του θαλασσινού νερού που κι αυτή έχει εξελιχτεί, αλλά είναι ακόμα εξαιρετικά υψηλού κόστους.
Θα αναφερθούμε μόνο σε μια πρόσφατη μελέτη από το Πολυτεχνείο Κρήτης –που παρουσίασε ο καθηγητής κ.Νικολαϊδης σε ημερίδα της Περιφέρειας – που υπολογίζει τη σημερινή κατανάλωση νερού στην Κρήτη σε 485 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο.
Από αυτά το 85% πηγαίνει για άρδευση , δηλ., 415 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο και τα υπόλοιπα 70 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο χρησιμοποιείται ως πόσιμο.
Το διαθέσιμο νερό στην Κρήτη, σε μέσο όρο της τελευταίας 20ετίας, το βγάζει πολύ περισσότερο. Μαζί τα επιφανειακά νερά και τα νερά από πηγές φτάνουν τα 1.930 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο.
Ακόμα και αν πάρουμε μια ξερή χρονιά, με ανομβρία, όπως το 1989- 1990 το διαθέσιμο νερό ήταν στην Κρήτη 780 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, δηλ., υπερκάλυπτε την κατανάλωση ενός χρόνου.
(…) Το δεύτερο ερώτημα είναι: αφού υπάρχει διαθέσιμο νερό, γιατί ή δε φτάνει στο σπίτι και στο χωράφι η όταν φτάνει είναι πανάκριβο;
Ακριβώς επειδή η διαχείριση που κάνει το κεφάλαιο, το κράτος, οι δήμοι προκαλεί τεράστιες απώλειες και σπατάλες του νερού.
Ακριβώς επειδή διαχειρίζονται το νερό ως «εμπόρευμα», δε θέλουν να βάζουν οι ίδιοι δεκάρα τσακιστή – με διάφορες δικαιολογίες – και ρίχνουν όλο το κόστος στον καταναλωτή – εργαζόμενο. Ακριβώς επειδή ο καπιταλισμός που υπηρετούν βάζει τα κέρδη του κεφαλαίου πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων.
Είναι απαράδεκτη η έλλειψη σχεδιασμού, οι τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, η κακή ποιότητα και ο πολύ αργός ρυθμός κατασκευής τους, η καθυστέρηση οριοθέτησης και καθαρισμού των ρεμάτων.
Είναι απαράδεκτες οι σπατάλες και οι τεράστιες απώλειες νερού και χρημάτων που γίνεται με ευθύνη των αρμόδιων κρατικών οργάνων, αλλά και μεγάλων ιδιωτών καταναλωτών, εκείνων που κουνάνε το δάκτυλο και απειλούν τους πολίτες που έχει διαρροή το καζανάκι τους!
Ενώ υπάρχει και στην Κρήτη διαθέσιμο νερό, δε μας φτάνει, πραγματικά από τεχνική, αλλά κύρια πολιτική κακή διαχείριση που κάνει η εξουσία, κεντρική και τοπική, συνειδητά.
Αυτή ευθύνεται για την έλλειψη υποδομών, την ανεπάρκεια και την κακή κατάσταση των αχαρτογράφητων δικτύων με τις διαρροές και χωρίς πίεση, ιδιαίτερα στις περιοχές αυθαίρετης δόμησης που ακόμα μπήκαν στο σχέδιο με ευθύνη του κράτους –όπως στο Ηράκλειο -, την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων, την απίστευτη έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού και τη σπατάλη πόρων στις γεωτρήσεις και στην κατασκευή φραγμάτων χωρίς δίκτυα διανομής.
(…) Για το ΚΚΕ τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, με το νερό χαρακτηριστικό παράδειγμα, δείχνουν την ανάγκη άμεσης ανατροπής του, αναζήτησης ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, είναι επιβεβαίωση της επικαιρότητας του σοσιαλισμού.
(…) Το νερό, πόσιμο και αρδευτικό, με όλα τα έργα υποδομής και το κόστος τους, είναι αγαθό ζωής, που οφείλει ένα πολιτισμένο σοσιαλιστικό κράτος – για το οποίο αγωνιζόμαστε – να εξασφαλίζει δωρεάν, σε επάρκεια και σε καλή ποιότητα σε όλους τους ανθρώπους για τις προσωπικές τους ανάγκες και για τις ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής, χωρίς καμία διάκριση και χωρίς καμία χωριστή επιβάρυνση.
(…) Η εργατική, λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός με ένα Ενιαίο Κρατικό Φορέα Διαχείρισης του Νερού θα μετατρέψει και θα κατοχυρώσει για πρώτη φορά στην ιστορία το νερό ως κοινωνικό αγαθό.
Όμως έχει τεράστια σημασία η ταξική πάλη σήμερα.
(…) Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και το λαό να ξεσηκωθεί, να μπει στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Διεκδικούμε αποφασιστικά και άμεσα:
-Φτηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατάργηση του ειδικού τέλους 80%
-Καμία διακοπή νερού λόγω οφειλής σε άνεργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, φτωχούς αγρότες. Σ΄ αυτούς άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 50%. Καμία μεταφορά χρεών από τις ΔΕΥΑ στις εφορίες.
-Εξασφάλιση επάρκειας για τη λαϊκή κατανάλωση, ιδιαίτερα με ελεγμένο, ποιοτικό πόσιμο νερό, με σταθερή ροή και πίεση, με χρηματοδότηση και υλοποίηση των αναγκαίων έργων υποδομής από τον αρμόδιο κρατικό φορέα.
-Πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζόμενων στον κλάδο. Πρόσληψη του απαραίτητου επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά ώστε να καλύπτονται με ποιότητα και πληρότητα οι ανάγκες των λαϊκών οικογενειών σε νερό με την κατασκευή, επέκταση, συντήρηση και λειτουργία των υποδομών ύδρευσης, αποχέτευσης και άρδευσης, -κατά το δυνατόν- χωρίς την εμπλοκή ιδιωτικών – εργολαβικών εταιρειών.
-Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
-Αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των νερών που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τη διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα.
-Άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης, από τον αρμόδιο κρατικό φορέα.
Για το αρδευτικό νερό:
-Φτηνό, ελεγμένο νερό, με μείωση των χαρατσιών. Καμία διακοπή υδρομέτρου και καμία μεταφορά χρεών στην για μικρομεσαίους παραγωγούς.
-Κατασκευή αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών, αρδευτικών έργων με κρατική χρηματοδότηση.»
Ο Μ. Κασαπάκης επεσήμανε στην παρέμβαση του πως: «Η Δημοτική Αρχή Ηρακλείου αντί να απολογηθεί μαζί με τις κυβερνήσεις για την πολιτική που εφαρμόζουν από κοινού εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση ώστε να πετύχει αυτό που από την αρχή της θητείας της επεδίωκε: τη λεγόμενη εξυγίανση της ΔΕΥΑΗ δηλαδή την αύξηση των τιμολογίων για τις λαϊκές οικογένειες. Από θήτης μετατράπηκε σε θύμα και με τη λογική του «μαζί τα φάγαμε» εκπόνησε σχέδιο προστίμων και της μεταφοράς της ευθύνης στους δημότες ότι δηλαδή η λαϊκή κατανάλωση – που κορυφώθηκε τις μέρες του νοτιά- έφερε την τραγική κατάσταση να μην έχουμε νερό στο Ηράκλειο.
(…) Μέσα σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να δούμε και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για 15 εκ για το δίκτυο και τους διακανονισμούς στην αποπληρωμή των δανείων της ΔΕΥΑΗ. Πρόκειται πραγματικά για χρήματα που θα δαπανηθούν για μπαλώματα, θα χαθούν στην ουσία χωρίς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Αντίθετα πιθανότατα θα ανοίξουν το δρόμο για ΣΔΙΤ ή άλλες μορφές εργολαβιών ώστε να χαριστούν με έμμεσο τρόπο στο κεφάλαιο.
(…) Οι εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση, παλεύουν μαζί με το εργατικό λαϊκό κίνημα για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και για το νερό. Για να αποσπαστούν κατακτήσεις, υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις και τις δημοτικές αρχές, έστω και προσωρινά, να στρέψουν πόρους σε υποδομές για το νερό, που αφορούν στην ζωή της λαϊκής οικογένειας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να τις χρυσοπληρώνει και να μένει και ουσιαστικά απροστάτευτη, ειδικά όταν προκύπτουν ακραία καιρικά φαινόμενα.»
Ο Νίκος Ζαρωνάκης κατά την παρέμβασή του αναφέρθηκε «στην εντατικοποίηση της εργασίας των εργαζομένων στις ΔΕΥΑ σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες εξαιτίας της υποβάθμισης των υπηρεσιών που έχουν υποβαθμιστεί και αποδεκατιστεί τελείως. Οι εργαζόμενοι μάλιστα καλούνται λόγω έλλειψης προσωπικού να κρατήσουν με φιλότιμη προσπάθεια ζωντανή τη λειτουργία τους, σε συνθήκες βαριές και ανθυγιεινές με έλλειψη σε εμβολιασμούς, αφού δεν υπάρχει γιατρός εργασίας και τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος να καραδοκεί. Ενώ επεσήμανε πως εργάζονται μέσα σε λάκκους λυμάτων ή νερού με πρόχειρα μέτρα ασφαλείας, χωρίς υποστυλώματα, με μέσα φθαρμένα ή και ανύπαρκτα βάζοντας καθημερινά τη ζωή τους σε κίνδυνο». Τέλος σημείωσε πως «ως εργαζόμενοι θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας και θα συνεχίσουμε ταυτόχρονα τον αγώνα μας για επαναφορά των εργασιακών τους δικαιωμάτων και των μισθολογικών απωλειών».
Στην συνέχεια ο Λιναρίτης Γιάννης στηλίτευσε «την πρόθεση της δημοτικής αρχής Ηρακλείου να παραδοθούν σε εργολάβους ακόμα περισσότερες υπηρεσίες που ως τώρα ήταν στην ευθύνη της ΔΕΥΑΗ, κάτι που στο μέλλον θα οδηγήσει σε πλήρες ξεπούλημα των υπηρεσιών διαχείρισης του νερού.» Επισήμανε «τη διαχρονική ευθύνη των δημοτικών αρχών να αφήνουν χωρίς μόνιμο και επαρκώς ειδικευμένο προσωπικό την υπηρεσία, την στιγμή που ήδη λειτουργεί με το μισό προσωπικό με βάση τις ανάγκες, αρκετοί εκ των οποίων είναι πάνω από 60 χρονών». Κατέληξε λέγοντας «πως θα πρέπει το σύνολο του λαού, μαζί με τους εργαζόμενους στις ΔΕΥΑ, να διεκδικήσει την διαχείριση του νερού προς όφελος των λαϊκών αναγκών για να έχει αποτελεσματικότητα ο αγώνας.»
Τέλος, ο Δημήτρης Βρύσαλης τόνισε πως «η πρόσβαση σε ασφαλές νερό αποτελεί αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και κορυφαία υποχρέωση κάθε κράτους που οφείλει να προστατεύει από την ρύπανση τις πηγές και το δίκτυο ύδρευσης μέχρι το τελικό στάδιο της κατανάλωσης. Η μη εφαρμογής μέτρων εξυγίανσης του νερού εκθέτει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε κίνδυνο υδατογενών λοιμώξεων. Η ποιότητα του πόσιμου νερού είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για τη συνολική ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Και κατέληξε πως: «το σύνολο του λαού χρειάζεται να βγει μπροστά και να διεκδικήσει το νερό να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.»
