Στην έβδομη δεκαετία από την ίδρυση του, περνά φέτος το ξακουστό αυστριακό Φεστιβάλ στο Μέρμπις, το αποκαλούμενο “Η Μέκκα της οπερέτας” -του οποίου οι υπερπαραγωγές φιλοξενούνται\ συχνά στην Τηλεόραση της Βουλής των Ελλήνων- ξεκινώντας αύριο τις φετινές παραστάσεις του που διαρκούν έως τις 25 Αυγούστου, με την πρεμιέρα μιας ιδιαίτερα εύθυμης οπερέτας.
Πρόκειται για το έργο του Ούγγρου μουσουργού Έμεριχ Κάλμαν “Κοντέσσα Μαρίτσα” που πρωτοπαίχθηκε στη Βιέννη τον Φεβρουάριο του 1924 και το οποίο ξεχωρίζει με τις χαριτωμένες μελωδίες του, ενώ η μοναδική πρωτοτυπία της φετινής παραγωγής του στο Μέρμπις είναι το τεράστιο βιολί, το μεγαλύτερο στον κόσμο, που έχει ως σκηνικό του.
Με την αυριανή πρεμιέρα -και με την παρουσία της αυστριακής πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας και προσκεκλημένους από τις γύρω χώρες- ξεκινά τη θητεία του ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, ο Αυστριακός βαρύτονος Πέτερ Έντελμαν, ο οποίος είχε διαπρέψει στο παρελθόν ως τραγουδιστής σε διεθνείς λυρικές σκηνές, μεταξύ άλλων ως μέλος της Γερμανικής Όπερας στο Βερολίνο.
Ο Πέτερ Έντελμαν διατελεί από το 2010 καθηγητής στο Ινστιτούτο Τραγουδιού και Μουσικού θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Μουσικών και Εικαστικών Τεχνών της Βιέννης, έχοντας αναλάβει από το 2014 τη διεύθυνση του Ινστιτούτου.
Ως νέος καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ Μέρμπις, ο Έντελμαν διαδέχεται τη γνωστή Γερμανίδα υψίφωνο Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ η οποία είχε αναλάβει τη διεύθυνση του φεστιβάλ το 2012, διαδεχόμενη τότε τον διάσημο πρώην πρωταγωνιστή της Λαϊκής Όπερας της Βιέννης, Χάραλντ Σεραφίν, που υπήρξε επί 20 χρόνια η ψυχή του φεστιβάλ, προσελκύοντας κάθε χρόνο ρεκόρ επισκεπτών.
Η “Κοντέσσα Μαρίτσα”, η οποία θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία της οπερέτας, είχε την πρεμιέρα της στις 28 Φεβρουαρίου 1924 στο “Τεάτερ αν ντερ Βιν” -το δεύτερο μεγάλο λυρικό θέατρο στην αυστριακή πρωτεύουσα, μετά την Κρατική Όπερα Βιέννης- που διάρκεσε 6,5 ώρες, γιατί έπειτα από κάθε τραγούδι το κοινό καταχειροκροτούσε επί πολύ ώρα τους ερμηνευτές.
Η καινοτομία της φετινής παραγωγής της στο Μέρμπις είναι το σκηνικό που κυριαρχείται από ένα τεράστιο βιολί, το μεγαλύτερο βιολί στον κόσμο, με ένα μήκος 45 μέτρα, ύψος 14 μέτρα, βάρος 90 τόνους και μία σειρά εκπλήξεων.
Με ένα έξυπνο σύστημα μηχανισμών, το εσωτερικό του μετατρέπεται στους τόπους, όπου διαδραματίζεται η υπόθεση του έργου, το οποίο κυριαρχείται από πολλές μελωδίες ουγγαρέζικων βιολιών-συνθέσεις του Έμεριχ Κάλμαν.
Η γραφική κωμόπολη Μέρμπις στις όχθες της λίμνης Νόιζιντλερζε, της μεγαλύτερης στεπώδους λίμνης της Ευρώπης στην επαρχία Μπούργκενλαντ, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Βιέννης στα σύνορα με την Ουγγαρία, θεωρείται διεθνώς “Η Μέκκα της οπερέτας”.
Το πρωτότυπο υπαίθριο Φεστιβάλ του Μέρμπις, “το φεστιβάλ της λίμνης”, συγκεντρώνει, με μια παραγωγή οπερέτας από τα έργα των γνωστότερων μουσουργών, στις έξι εβδομάδες διάρκειάς του -με τέσσερις παραστάσεις την εβδομάδα- πάνω από 120.000 επισκέπτες (με το “ρεκόρ” να βρίσκεται στις 200.000), με τα εισιτήρια να έχουν προπωληθεί φέτος σχεδόν στο σύνολό τους εδώ και καιρό.
Το φεστιβάλ ισχύει ως το πλέον επιτυχημένο θερινό φεστιβάλ θεάτρου στην Ευρώπη, χωρίς αυτό να συνιστά υπερβολή, γιατί το Μέρμπις, με το φεστιβάλ του, που φέτος συμπληρώνει 61 χρόνια ζωής, αποτελεί για την οπερέτα αυτό που είναι για τις όπερες του Μότσαρτ το Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας ή για εκείνες του Ρίχαρντ Βάγκνερ, το Μπάιροϊτ της Γερμανίας.
Και αυτό, μιας και η οπερέτα, το ελαφρύ λυρικό θέατρο με τις βιεννέζικες ρίζες, γνωρίζει στο Μέρμπις μια πραγματική αναγέννηση, προσελκύοντας κάθε χρόνο τους λάτρεις της οπερέτας, όχι μόνον από την Αυστρία αλλά και, κατά χιλιάδες, από τις γειτονικές της χώρες.
Με τα 3.600 τετραγωνικά μέτρα της, η σκηνή του φεστιβάλ δεν είναι μόνον η μεγαλύτερη σκηνή οπερέτας στον κόσμο, αλλά ξεχωρίζει συγχρόνως με την πρωτοτυπία της καθώς επιπλέει πάνω στα νερά της λίμνης Νόϊζιντλερζε, η οποία αποτελεί μέρος του σκηνικού πολλών παραστάσεων, ενώ ο αμφιθεατρικός χώρος των θεατών προσφέρει 6.200 θέσεις που γεμίζουν κάθε βράδυ των παραστάσεων.
Πάντως, τα περί γιγαντιαίου βιολιού, μας θυμίζουν τα διάφορα ρεκόρ Γκίνες που κατέχει η πατρίδα μας, μεταξύ άλλων για το μεγαλύτερο κοκορέτσι, τη μεγαλύτερη λαγάνα, αλλά και το μεγαλύτερο κουλούρι Θεσσαλονίκης.
