Ένας αμετανόητος βιαστής ζήτησε να αποφυλακιστεί με το νόμο Παρασκευόπουλου αλλά δεν τα κατάφερε. Οι απαντήσεις που έδωσε προκάλεσαν σοκ, αφού σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε να έχει καταλάβει τα εγκλήματα που είχε διαπράξει. «Με τις πράξεις μου δεν έκανα κακό στις γυναίκες στις οποίες επιτέθηκα. Αν ήθελα πραγματικά να τους κάνω κακό, θα τις σκότωνα». Πρόκειται για την αφοπλιστική απάντηση που έδωσε στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου στις 27 Μαρτίου 2018 βαρυποινίτης, ο οποίος εκτίει ποινή κάθειρξης 50,5 ετών, με εκτιτέα 25 έτη, για δέκα βιασμούς γυναικών και αιτείται υφ’ όρον απόλυση.
Ο νόμος Παρασκευόπουλου του έδωσε το δικαίωμα να διεκδικήσει τη χρήση των ευεργετικών διατάξεων με «όπλο» του την καλή διαγωγή στη φυλακή, που είναι και το μοναδικό ουσιαστικό κριτήριο για την υφ’ όρον απόλυση. Στην ουσία, ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι ούτε είχε μετανοήσει για τις πράξεις του, αλλά ούτε είχε αντιληφθεί την απαξία αυτών! Η αίτηση του, λοιπόν, εισήχθη ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, το οποίο κλήθηκε να ερευνήσει τη συνδρομή των προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος για τη χορήγησή της.
Στην προκειμένη περίπτωση, του καταδικασθέντα για 10 συνολικά βιασμούς γυναικών, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου κάλεσε σε εξηγήσεις τον βαρυποινίτη και έκανε διασταλτική ερμηνεία του όρου «καλής» διαγωγής. Απέρριψε την αίτηση, με την 76/2018 απόφασή του, η οποία δημοσιεύτηκε στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «Νόμος», παρά το γεγονός ότι ο κατάδικος είχε θετική εισήγηση και της διεύθυνσης των φυλακών και της κοινωνικής λειτουργού, κρίνοντας ότι η πειθήνια συμπεριφορά του βαρυποινίτη στη φυλακή είχε προφανή στόχο την αποφυλάκισή του και τη χρήση των ευεργετικών διατάξεων, και ήταν καλή κατ’ επίφαση.
Οι απαντήσεις του βιαστή και η απόφαση
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου, ο βαρυποινίτης αποδείχτηκε ότι δεν είχε θετική βελτίωση, ούτε ειλικρινή μεταμέλεια, και θα αποτελούσε ενδεχόμενο κίνδυνο για την κοινωνία ως προς την τέλεση νέων αξιόποινων κακουργηματικών πράξεων.
Εξάλλου, παρέχοντας εξηγήσεις στο δικαστικό συμβούλιο για τα αίτια που τον ώθησαν στην τέλεση των πράξεων για τις οποίες καταδικάστηκε -και μάλιστα κάποιες εξ αυτών επανειλημμένα- ο βαρυποινίτης δεν ήταν ούτε σε θέση να απαντήσει. Αρκέστηκε μάλιστα στην εξίσου αφοπλιστική δήλωση ότι «την πρώτη φορά που επιτέθηκα σε θύμα – γυναίκα γλυκάθηκα και γι’ αυτό το ξαναέκανα», χωρίς μάλιστα να μπορεί να απαντήσει τι θα συμβεί αν νιώσει το ίδιο συναίσθημα μετά την τυχόν υφ’ όρον απόλυσή του.
Περαιτέρω, το Συμβούλιο επισημαίνει ότι υπήρξε διαρκής και σταθερή η πεποίθησή του ότι με την τέλεση των παράνομων πράξεων για τις οποίες κρατείται έκανε κακό στον εαυτό του, διότι πλέον, κατά τους ισχυρισμούς του, μετά την καταδίκη του για τις πράξεις αυτές, απολυόμενος υφ’ όρον, θα δυσκολευτεί να βρει εργασία, καθώς τόσο ο παλιός του εργοδότης, όσο και ο εργοδότης του αδελφού του του διεμήνυσαν ότι δεν πρόκειται να τον απασχολήσουν, λόγω ακριβώς της ηθικής απαξίας των πράξεων που τέλεσε.
Το Συμβούλιο έκρινε ότι σαφώς και άνευ ουδεμίας αμφιβολίας καταδεικνύεται περίτρανα ότι ο κατάδικος, αφενός μεν δεν αντιλαμβάνεται την απαξία των εγκλημάτων τα οποία τέλεσε, αφετέρου δε, ουδόλως προκύπτει ειλικρινής μεταμέλεια τούτου γι’ αυτά.
Ο κρατούμενος, σύμφωνα με την αίτηση, επέδειξε καλή διαγωγή καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησής του, χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί πειθαρχικά. Ωστόσο, πέραν της απλής αναφοράς που γινόταν σε υπηρεσιακό σημείωμα σχετικά με την προθυμία του να εργαστεί και την υπακοή του στους κανονισμούς της φυλακής, το Συμβούλιο έκρινε ότι από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει, αλλά ούτε και διευκρινίζεται, σε τι ειδικότερα συνίσταται η καλή αυτή διαγωγή. Επίσης, το Συμβούλιο έκρινε ότι από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει η ηθική βελτίωση του εν λόγω κρατουμένου ή η μεταμέλεια αυτού. Διετάχθη, λοιπόν η εμφάνιση του κρατουμένου ενώπιον του Συμβουλίου για την παροχή εξηγήσεων.
