Του Κώστα Βαξεβάνη
Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε ο πολιτικός που επιχείρησε να λύσει το Μακεδονικό, μέσα σε ένα σύνθετο περιβάλλον επαναπροσδιορισμού συνόρων και πολεμικής κρίσης. Το έκανε μάλιστα ξεπερνώντας τον ίδιο τον πολιτικό του χώρο ο οποίος έβριθε από εθνικιστικές και λαϊκίστικες κραυγές που καβαλούσαν το κύμα των εξελίξεων όχι με γνώμονα την πολιτική και τη διπλωματία αλλά παρέα με τη γοργόνα την αδελφή του Μεγαλέξανδρου και άλλους μύθους.
Αυτό το κύμα καβάλησε ο Αντώνης Σαμαράς, για να μην πω το δημιούργησε, για να κάνει πολιτική καριέρα ως σήμερα. Μπορεί στις προγραμματικές δηλώσεις του 2012 η κυβέρνηση Σαμαρά να διατύπωσε πως θέση της είναι «σύνθετη ονομασία με erga omnes” , αλλά ο Σαμαράς συνεχίζει να δηλώνει πως φέρει σάρισα και όχι ανεύθυνες και επικίνδυνες θέσεις.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, παρότι μετά την πτώση της κυβέρνησής του κινήθηκε σε ένα ναρκοθετημένο έδαφος από τις «πατριωτικές» θέσεις της Σαμαρά, ήταν σαφής πάντα στο τι εννοούσε ως λύση: «αν δεν δεχθούμε το Σλαβομακεδονία, στο μέλλον θα λέγονται Μακεδονία» . Όταν ο Μητσοτάκης διατύπωσε το περιβόητο «ποιος θα θυμάται σε δέκα χρόνια» δεν διατύπωνε ούτε κυνισμό, ούτε προδοσία. Διατύπωνε ρεαλισμό. Φυσικά δεν είχε υπολογίσει στο γιό του.
Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μετά την πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ στην κυβέρνηση, ο πρόεδρος της ΝΔ και γιός του Μητσοτάκη, απέδωσε στην κυβέρνηση πλείστες κατηγορίες για μειοδοσία και ξεπούλημα. Το απέδωσε σε μια κυβέρνηση η οποία θέρισε στο χωράφι που έσπειρε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, είπε πολλά για τη θέση και την πολιτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το Μακεδονικό και ζήτησε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην παραβλέπει ούτε την Ιστορία ούτε την οικογενειακή του ιστορία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως δεν αναφέρθηκε ούτε για ένα δευτερόλεπτο στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Δεν είχε να πει τίποτα για την πολιτική του και όσα επιχείρησε στο θέμα του Μακεδονικού. Ο Κυριάκος λειτούργησε σαν να υπήρχε ιστορικό κενό, ακόμη χειρότερα, σα να μην υπήρξε Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Επέκτεινε την πολιτική άνοια και στα χρόνια που η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη υπήρξε ΥΠΕΞ και σταθερή συνεχίστρια της πολιτικής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Δεν είχε το σθένος να υποστηρίξει τον πατέρα του για να μην έρθει σε σύγκρουση με αυτόν που τον πρόδωσε, τον Αντώνη Σαμαρά. Ο ηγέτης της παράταξης επιδόθηκε σε φληναφήματα και λογοπαίγνια, θύμισε πόσο πατριώτης είναι, αλλά δεν είχε μια λέξη για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο γιος του πατέρα του, ακολούθησε τη γραμμή Σαμαρά ο οποίος είχε μιλήσει πριν από λίγο και θύμισε πόσο πατριώτης είναι και αυτός και η παράταξή του, με όλους όσοι χειρίστηκαν το Μακεδονικό πλην Μητσοτάκη. Την ημέρα που ίσως ο Μητσοτάκης επιβεβαιωνόταν ιστορικά και πολιτικά στη Βουλή, για το γιο του και το κόμμα του δεν υπήρχε.
Ευτυχώς υπήρξε η Ντόρα Μπακογιάννη για να θυμίσει πως ο πατέρας της υπήρξε και επιχείρησε να λύσει το εθνικό πρόβλημα που ταλάνισε τη χώρα επί τρεις δεκαετίες.
Ίσως ένας ψυχολόγος να μπορούσε να δώσει επιστημονικότερες εξηγήσεις για την πατροκτονία που τέλεσε δημόσια ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για τα μύχια και μικρά που ταλανίζουν τον πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος δεν είχε την μεγαλοψυχία ούτε ένοιωσε την ανάγκη να τιμήσει τον πατέρα του την ώρα μάλιστα που τον τιμούν οι αντίπαλοί του.
Μέχρι να βρεθεί τέτοιος επιστήμονας το πασιφανές είναι πως ο ο Κυριάκος θυσίασε ακόμη και τον πατέρα του για να ικανοποιήσει αυτόν που τον πρόδωσε και έριξε την κυβέρνησή του. Πως τον πέταξε στο πηγάδι της λήθης προκειμένου να μην αναγκαστεί να αναγνωρίσει πως όσα γίνονται σήμερα είναι συνέχεια της δικής του σύλληψης και πολιτικής που διαμόρφωσαν μια εθνική θέση, γιατί έτσι δεν θα είχε το δικαίωμα να αντιπολιτευτεί με βαριές κουβέντες που θεωρεί πως είναι σκαλοπάτια για την εξουσία.
Είτε ο Κυριάκος πολιτεύεται όντας σε πολιτικό εκβιασμό από Σαμαραδώνηδες, είτε συμπορεύεται μαζί τους από πολιτικό αμοραλισμό το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Δεν έχει το θάρρος ούτε να αναγνωρίσει τα καλά του πατέρα του, θα αναγνωρίσει των αντιπάλων του για να πορευτεί με υπευθυνότητα;
