Η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι ορισμένα δέντρα έχουν τη δυνατότητα να παραμένουν «ζωντανά» ακόμα όταν αντιμετωπίζουν ακραίες αλλαγές κλίματος. Αυτό το πεύκο στην Ιταλία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα που έχει βιώσει τόσο περιόδους πολύ έντονου κρύου κατά το μεσαίωνα αλλά και περιόδους έντονης ζέστης και ξηρασίας.
Αν οι επιστήμονες καταφέρουν και εξηγήσουν το τρόπο ανάπτυξής του όλα αυτά τα χρόνια στις διάφορες μεταβαλλόμενες συνθήκες, είναι αισιόδοξοι ότι θα μπορέσουν να βοηθήσουν τα δάση να επιβιώσουν στις σύγχρονες κλιματικές αλλαγές.
«Η μελέτη τόσο μεγάλων σε ηλικία δέντρων είναι πολύτιμη για να προβλέψουμε καλύτερα τις μελλοντικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στα δασικά οικοσυστήματα», λέει ο Maxime Cailleret από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Δασών που μελετά τη θνησιμότητα των δένδρων.
Το δέντρο έχει εντοπιστεί σε μια απότομη, βραχώδη πλαγιά, ψηλά στα βουνά του Εθνικού Πάρκου Pollino. Για να καταλήξουν στην πραγματική ηλικία του δέντρου οι επιστήμονες δυσκολεύτηκαν αρκετά. Η χρονολόγησή του με βάση τη μέτρηση των δακτυλίων του πεύκου δεν ήταν δυνατή αφού, το κεντρικό τμήμα του δέντρου, το οποίο θα περιείχε τους αρχαιότερους δακτυλίους, έλειπε. «Το εσωτερικό του ξύλου ήταν σαν σκόνη – δεν το είδαμε ποτέ. Έλειπαν τουλάχιστον 20 εκατοστά ξύλου, πράγμα που αντιπροσωπεύει πολλά χρόνια», δηλώνει ο Alfredo Di Filippo, μέλος της ερευνητικές ομάδας. Οι ρίζες του δέντρου ήταν σε καλύτερη κατάσταση και μαζί με άλλους παράγοντες βοήθησαν στην αποκάλυψη της ηλικίας του.
Η ευνοϊκή του ανάπτυξη οφείλεται πιθανότατα στο ιδιαίτερο κλίμα που επικρατεί στα βουνά, τα οποία παραμένουν δροσερά όλο το χρόνο αλλά και στις προσπάθειες που γίνονται τελευταία στη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Μέχρι πρότινος το μεγαλύτερο ηλιακά δέντρο στην Ευρώπη ήταν ένα πεύκο 1.075 ετών στη Βόρεια Ελλάδα.
perierga.gr
