Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν την αντιπαράθεση με τον Βαγγέλη Μαρινάκη ευκαιρία την οποία ο εφοπλιστής και κατηγορούμενος για τα γνωστά κακουργήματα έδωσε με τη στάση του στην κυβέρνηση.
Ευκαιρία, πρώτον, να δείξουν προς κάθε κατεύθυνση ότι εννοούν όσα λένε για κόψιμο του ομφάλιου λώρου μεταξύ πολιτικής και ύποπτης επιχειρηματικότητας. Δεύτερον, να κάνουν σαφές ότι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η Δικαιοσύνη θα στηριχτεί να κάνει τη δουλειά της, όση δύναμη κι αν διαθέτουν τα πρόσωπα που διερευνά. Και, τρίτον, να αξιοποιήσουν στο έπακρο την πρωτοφανή, σκανδαλώδη και εντελώς χαρακτηριστική για το πολιτικό ποιόν του Κυριάκου Μητσοτάκη ταύτιση αρχηγού της ΝΔ με τον Βαγγ. Μαρινάκη.
Η κοινή γνώμη
Στη βάση της τακτικής του Μαξίμου βρίσκεται ένα απλό γεγονός. Οτι ο Μαρινάκης, όσα ΜΜΕ κι αν διαθέτει, όσο κι αν αξιοποιεί ακόμη και τον Ολυμπιακό στις πρωτοφανείς επιθέσεις του κατά της κυβέρνησης, όσες κουμπαριές κι αν έχει με το Μητσοτακέικο, κατατρύχεται από ένα μεγάλο μειονέκτημα: πεποίθηση της κοινής γνώμης είναι πως βρίσκεται από καιρό μπλεγμένος σε «παλιοδουλειές», είτε αυτές αφορούν το ποδόσφαιρο είτε τους παραδείσους των offshore είτε την κόλαση του «Noor 1». Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης σχολιάζει αρνητικά πρακτικές όπως τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα από άγνωστα κινητά προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο καθώς και άλλες κινήσεις που δεν είναι συμβατές με τα πολιτικά ήθη.
«Αν εξαιρέσετε όσους σιτίζονται στα πρυτανεία του Μαρινάκη, όλοι οι άλλοι θα σας πουν ότι έχει τη φωλιά του λερωμένη» υπογραμμίζει στέλεχος κοντά στον πρωθυπουργό. «Αυτή την αρνητική εικόνα δεν τη δημιουργήσαμε εμείς, αλλά ο ίδιος με τη στάση του, η ανοησία των μισθοφόρων που χρησιμοποιεί και βεβαίως όσα κατά καιρούς του έχουν καταλογίσει όχι μόνο δικαστές και εισαγγελείς αλλά και φίλοι του, όπως ο Γιάννης Αλαφούζος».
Η εικόνα αυτή, που έχει πάρει χαρακτήρα αρνητικού στερεοτύπου, από τη μια ενισχύεται με την ξέφρενη επίθεση που διεξάγουν τα ΜΜΕ του επιχειρηματία στην κυβέρνηση και σε δικαστικούς λειτουργούς. «Φωνάζει ο κλέφτης…» είναι η κοινή πεποίθηση που στοιχειώνει τον Μαρινάκη. Από την άλλη εξασθενίζει σοβαρά την εμβέλεια των επιθέσεων κατά της κυβέρνησης, καθώς η κοινή γνώμη διαισθάνεται ότι οι επιθέσεις αυτές έχουν να κάνουν με τα μπλεξίματα του Μαρινάκη με τη Δικαιοσύνη και όχι φυσικά με την «εξυγίανση» της δημοκρατίας.
Με αυτά τα δεδομένα πρέπει να θεωρεί κανείς βέβαιο ότι οι τόνοι θα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους αλλά η σύγκρουση δεν πρόκειται να σταματήσει. «Το θέμα είναι από τη μία η Δικαιοσύνη να αφεθεί να κάνει τη δουλειά της και από την άλλη το κόμμα των δύο Μ, Μαρινάκη και Μητσοτάκη, να πληρώσει το πολιτικό κόστος του παραληρήματος με το οποίο έχει αντικαταστήσει την πολιτική» μας λέει υπουργός κοντά στον Αλέξη Τσίπρα. «Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να μην επιτρέψει στους νταβατζήδες, πολιτικούς και επιχειρηματίες, που μας έφεραν ως εδώ να εξακολουθήσουν να ασχημονούν σε βάρος της δημοκρατίας και της χώρας» καταλήγει.
Οι βασικοί στόχοι
Και ποιοι, κατά το Μαξίμου, είναι οι στόχοι των δύο Μ; Από τακτική άποψη το πρώτο είναι να βγει λάδι ο Μαρινάκης στις δικαστικές του περιπέτειες. Από στρατηγική άποψη, όμως, έχει ενδιαφέρον η άποψη που διαμορφώνεται στο περιβάλλον του πρωθυπουργού Τσίπρα ότι η ανατροπή της κυβέρνησης είναι μόνο η αρχή του φιλόδοξου σχεδίου του Μαρινάκη, το οποίο υπηρετεί συνειδητά ή λόγω μειωμένης αντίληψης ο Κυρ. Μητσοτάκης. «Ο Μαρινάκης έχει τη φιλοδοξία αυτό που κατάφερε με τον δήμο του Πειραιά να το πετύχει και με τη χώρα. Το γεγονός ότι ελέγχει σήμερα την ηγεσία της ΝΔ είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Το αν αύριο δημιουργήσει μια δική του Φόρτσα Ελλάδα ή αλώσει ολοκληρωτικά τη ΝΔ, θα κριθεί από τους συσχετισμούς και τις αντιστάσεις που θα βρει. Ολα αυτά πάντως δεν προμηνύουν τίποτε καλό ούτε για τη δημοκρατία ούτε για τη Νέα Δημοκρατία» εξομολογείται άλλος συνεργάτης του Τσίπρα. «Κι από την άποψη αυτή» συνεχίζει «έχει προτεραιότητα για το Μέγαρο Μαξίμου να αξιοποιήσει σήμερα την ευκαιρία που του δίνουν η υπεροψία της δύναμης του εφοπλιστή, η τοξικότητα των επιθέσεών του και η φθορά των μισθοφόρων του για να επαναφέρει τη δημοκρατική ισορροπία στο σημείο εκείνο στο οποίο οι εκλεγμένοι από τον λαό κυβερνούν και η Δικαιοσύνη μπορεί να ελέγχει αποτελεσματικά όποιον παρανομεί».
Στόχοι που καθιστούν βέβαιο ότι, εφόσον ο εφοπλιστής συνεχίσει την τακτική του «ντου» κατά της κυβέρνησης και των θεσμών (και όλα δείχνουν ότι αυτό ακριβώς θα κάνει), η σύγκρουση μαζί του και με τα πολιτικά του στηρίγματα θα είναι ένα από τα κύρια μέτωπα της πολιτικής αντιπαράθεσης μέχρι τις εκλογές. Πιθανότατα και στις εκλογές.
