Παγκόσμια προσφυγική κρίση. Τα χρόνια που διανύουμε είναι πραγματικά μια από τις χειρότερες περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Κάθε λεπτό που περνά 24 άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Αυτό σημαίνει πως σχεδόν 35.000 συνάνθρωποί μας κάθε μέρα αφήνουν τα πάντα πίσω τους για να βρουν ασφάλεια και ένα καλύτερο αύριο.
Σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, πάνω από 65 εκατομμύρια παγκόσμια έχουν εξαναγκαστεί να φύγουν μακριά από τους τόπους που γνώριζαν ως σπίτι τους.
Ξεριζωμένοι βίαια τις περισσότερες φορές από εμπόλεμες περιοχές, μέσα από εστίες χαλάσματα από βομβαρδισμούς και εμπρησμούς.
Πολύ περισσότεροι οι κυνηγημένοι και σπρωγμένοι στους δρόμους με ολόκληρη την οικογένειά τους από την πείνα και τη δίψα και αμέτρητοι οι εκτοπισμένοι από την τρομοκρατία και τον ψυχολογικό εξαναγκασμό.
Πρόσφυγας λοιπόν είναι εκείνος που διασχίζει τα διεθνή σύνορα της χώρας του με βάσιμο τον φόβο δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Βία, πόλεμος, διώξεις.
Η μαζική τις περισσότερες φορές μετακίνηση είναι πραγματικότητα και δυστυχώς ο εξαναγκασμός προς εκτοπισμό είναι εγκληματικό έργο ανθρώπου προς άνθρωπο.
Ανώνυμοι κυνηγημένοι, που οι στατιστικολόγοι των οργανισμών συλλέγουν τα δεδομένα τους, τοποθετούν σε κουτάκια τους αριθμούς τους, φτιάχνουν στατιστικά μεγέθη και προβλέπουν μαζικές επιχειρήσεις αποκατάστασης προϋπολογίζοντας τα οικονομικά μεγέθη και τις δαπάνες.
Προσωπικά δεδομένα και λεπτομερείς ατομικές πληροφορίες που πνίγονται μέσα σε μαθηματικά και πεδία για να βγουν οι παγκόσμιες τάσεις. Ομως το κάθε άτομο είναι μοναδικό, με μια προσωπική βαθιά ιστορία.
Φόβος και ανασφάλεια. Κάθε ένας ξεχωριστά ζει την οδύσσειά του που νιώθει την ανάγκη να την αφηγηθεί για να την ταξιδέψει στον κόσμο, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να προβληματίσει, να βρει συμπαραστάτες στον αγώνα να διασωθούν όλα αυτά που αγαπά και άφησε πίσω.
Αυτή την περίοδο μια υπέροχη βιντεοεγκατάσταση έρχεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης (MFA) για να φέρει εκμυστηρεύσεις σε πρώτο πρόσωπο ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από τις χώρες τους και εξιστορούν τις εμπειρίες τους μπροστά στην κάμερα.
Ενα «Love Story» (Ιστορία Αγάπης) που έστησε η Νοτιοαφρικανή καλλιτέχνις Candice Breitz, γεννημένη το 1972, αποκαλύπτει συναρπαστικές ιστορίες εκτοπισμένων αλλά με αναπαράσταση των αφηγήσεών τους από δύο μεγάλα αστέρια του Χόλιγουντ.
Την Τζούλιαν Μουρ και τον Αλεκ Μπάλντουιν.
Και ενώ οι ιστορίες που αφηγούνται τα έξι «ανώνυμα» άτομα παραμένουν χωρίς την προσοχή των media, έρχεται η στιγμή που οι προσωπικές τους ιστορίες από τα στόματα των σπουδαίων σταρ κατακλύζουν τα μέσα.
Η διασημότητα των προσώπων φέρνει στο φως και κάνει προσιτό στους θεατές το προσωπικό δράμα του καθένα ξεχωριστά.
Για να δημιουργήσει το έργο της, η Breitz πήρε συνεντεύξεις από έξι άτομα που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για διαφορετικούς λόγους το καθένα κάτω από καταπιεστικά αντίξοες συνθήκες: από τη Sarah Ezzat Mardini, πρωταθλήτρια της κολύμβησης από τη κατεστραμμένη από τον πόλεμο Συρία, τον José Maria João, πρώην παιδί-στρατιώτης από την Αγκόλα, τη Mamy Maloba Langa, μια επιζώσα από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Shabeena Francis Saveri, ακτιβίστρια από την Ινδία, τον Luis Ernesto Nava Molero, έναν πολιτικό αντιφρονούντα από τη Βενεζουέλα, και τον Farah Abdi Mohamed, έναν άθεο από τη Σομαλία.
Οι συνεντεύξεις εμφανίζονται σε έξι οθόνες με καθέναν από τους πρόσφυγες να μιλάει για τις εμπειρίες του.
Στην πρώτη αίθουσα όμως της εγκατάστασης, αυτές οι ιστορίες αναγκαστικής μετανάστευσης περνούν στη μεγάλη κινηματογραφική οθόνη με τον Αλεκ Μπάλντουιν και την Τζούλιαν Μουρ σε ένα πραγματικό ρεσιτάλ να γίνονται τα έξι πρόσωπα-χαρακτήρες που αφηγούνται τη «ζωή τους».
Με αυτό το έργο, η δημιουργός αμφισβητεί τη μηχανική της ταυτότητας και τις συνθήκες υπό τις οποίες παράγεται η ενσυναίσθηση.
Η εγκατάσταση επτά καναλιών διερευνά ποιες είναι ακριβώς οι ιστορίες που είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε και ποιες είναι αυτές που μας κινητοποιούν.
Ισως τελικά όταν υποκύπτουμε στη γοητεία της διασημότητας, της ποπ κουλτούρας και της ταυτότητας που ο σταρ εκπροσωπεί, βάζοντας το πόδι μας λίγο και στη δημοφιλή «ψυχαγωγική σφαίρα», να γινόμαστε περισσότερο δεκτικοί για να προβληματιστούμε και να αγωνιστούμε για τα ουσιώδη προβλήματα που ταλανίζουν τον κόσμο μας και δημιουργούν «πραγματικούς» ανθρώπους που ανεβαίνουν τον Γολγοθά της καθημερινότητας για επιβίωση με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Κάτι που αξίζει σε όλους μας.
