Από τους εκπαιδευτικούς, Γιώργο Γκαλανάκη, μαθηματικό,και Παναγιώτη Λάμπρου, φιλόλογο, πήραμε την επιστολή που ακολουθεί και αποτελεί απάντηση σε ψήφισμα της ΕΛΜΕ Ηρακλείου ενάντια στη φαρμακευτική κάνναβη. (δείτε το ψήφισμα ΕΔΩ)
Η απάντηση των δυο εκπαιδευτικών
Έκπληξη και αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το πρόσφατο ψήφισμα του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Ηρακλείου με αφορμή το σχέδιο νόμου (αποτελεί πλέον νόμο του κράτους) για την καλλιέργεια και χορήγηση κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς. Στο ψήφισμα καταγγέλλεται το σχέδιο νόμου επειδή ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας, επεξεργασίας και διακίνησης της κάνναβης «βάζοντας στη λογική της ναρκωκουλτούρας το λαό και τη νεολαία» και θέτοντας έτσι εμπόδια «στην οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου-κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ που καταστρέφει τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας». Στο κείμενο ακόμη υπογραμμίζεται ότι η καλλιέργεια της κάνναβης θα ελεγχθεί από πολυεθνικούς ομίλους οι οποίοι ήδη έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για την αγορά των, μελλοντικά, καλλιεργούμενων εκτάσεων στη χώρα μας. Το ψήφισμα εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία αφού υπερψηφίστηκε από τις παρατάξεις του ΚΚΕ, του ΜΛ-ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από κοινού με την ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τη νεότευκτη παράταξη «Εκπαιδευτικοί μπροστά».
Οι συντάκτες του κειμένου, δέσμιοι ιδεοληψιών του παρελθόντος που δαιμονοποιούν συλλήβδην τη χρήση ουσιών, συγχέουν –ή μήπως όχι- τη διαφορά μεταξύ φαρμακευτικής και «ψυχαγωγικής» χρήσης και παραβλέπουν το γεγονός ότι ο νόμος αφορά αποκλειστικά και μόνο τη χρήση της κάνναβης για ιατρικούς /φαρμακευτικούς σκοπούς. Σπέρνουν τον ηθικό πανικό στην ελληνική κοινωνία, παραπέμποντας σε άλλες αλήστου μνήμης εποχές, και με περισσή προκατάληψη υπακούουν στην αμφισβητούμενη θεωρία της κλιμάκωσης (από τα μαλακά στα σκληρά). Δράττονται μάλιστα της ευκαιρίας, προκειμένου να τρομοκρατήσουν ενήλικες και παιδιά, και παραθέτουν μια σειρά από στερεοτυπικές αντιλήψεις από τη δήθεν εμπειρία άλλων χωρών, αγνοώντας επιστημονικές έρευνες οργανισμών πέραν πάσης υποψίας (EMCDDA)οι οποίες εδώ και χρόνια διαρκώς καταρρίπτουν την επιμονή στη διαιώνιση μιας απαγορευτικής ναρκωπολιτικής η οποία έχει αποδειχθεί αδιέξοδη αφού έχει διογκώσει τους αριθμούς των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, έχει πολλαπλασιάσει τους θανάτους νέων κυρίως ατόμων, έχει στερήσει ασθενείς από θεραπευτικές αγωγές προς δόξαν των κυρίαρχων φαρμακευτικών εταιρειών και έχει καταστήσει το εμπόριο των ναρκωτικών ουσιών την πλέον κερδοφόρα δραστηριότητα μιας διεθνούς μαφίας με ποικίλες διασυνδέσεις.
Όμως εκείνο που καθιστά το κείμενο απαράδεκτο, είναι η επιδοκιμασία του από παρατάξεις που προέρχονται από το χώρο της αριστεράς. Και ενώ μπορεί να είναι κατανοητή η άγνοια της ιστορίας των ναρκωτικών ουσιών και των απαγορεύσεων τους δεν είναι συγγνωστό το προφανές έλλειμμα ευαισθησίας τους έναντι συμπολιτών μας που πάσχουν από ασθένειες,, των οποίων η κάνναβη, όπως βεβαιώνουν επιστήμονες από διαφορετικά επιστημονικά πεδία σε όλον τον κόσμο, αποτελεί βασικό συστατικό της φαρμακευτικής τους αγωγής. Αγνοείται έτσι, ελαφρά τη καρδία, από τους συντάκτες του κειμένου το γεγονός ότι υπάρχουν συμπολίτες μας ασθενείς οι οποίοι προμηθεύονται την αγωγή τους αυτή μέσω παράνομων διαδρομών διακινδυνεύοντας έτσι, σε καθεστώς πλήρους απαγόρευσης, την πολύτιμη ελευθερία τους.
Αυτό όμως που ιδιαίτερα ενοχλεί δεν είναι η σύμπλευση παρατάξεων της αριστεράς με εκπροσώπους της κατεξοχήν συντήρησης και του σκοταδισμού αφού η σύγχρονη ρευστοποίηση των πολιτικών ταυτοτήτων δεν εξαντλείται στα όρια της σοσιαλδημοκρατίας αλλά εκτείνεται και στον ευρύτερο αριστερό χώρο. Αυτό που πραγματικά ενοχλεί και απογοητεύει είναι η αδυναμία της αριστεράς να αρθρώσει λόγο έναντι της, καταφανώς προσχηματικής και διασπαστικής του ευρύτερου κοινωνικού κινήματος, πολιτικής προώθησης δικαιωμάτων ποικίλων ομάδων που προωθείται από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Μια αληθινή αριστερά δεν μπορεί να ενισχύει τη διάσπαση των κινημάτων και να στοχοποιεί ευάλωτες κοινωνικές ομάδες τα μέλη των οποίων δυνητικά αποτελούν ψηφοφόρους της. Μια αληθινή αριστερά είναι εκείνη που με το λόγο και τις πρακτικές της ενώνει σ’ ένα κοινό χειραφετητικό όραμα όλους αυτούς που συγκροτούν της Γης τους κολασμένους των σύγχρονων κοινωνιών μας.
Γκαλανάκης Γιώργος, μαθηματικός
Λάμπρου Παναγιώτης, φιλόλογος
