Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, σημερινός υπόδικος για πολύ σοβαρά αδικήματα, ανάμεσα στα οποία είναι κατηγορίες για χρηματοδότηση και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών, εγκληματική οργάνωση για τη μεταφορά, διακίνηση και πώληση ναρκωτικών ουσιών, μόλις πριν δυο χρόνια ανακηρύχτηκε… ευεργέτης της Κρήτης και του Νίκου Καζαντζάκη, πρωτοστατούντων των παραγόντων της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ! Μάλιστα σχεδόν μόνιμος συνοδός του ήταν ο βουλευτής της ΝΔ, Λευτέρης Αυγενάκης.
Ο Β. Μαρινάκης, που μέσω της ανασχόλησής του με το ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό επιχειρεί να έχει την “ασπίδα προστασίας” και τη δύναμη των οπαδών, είναι βέβαια παράλληλα μιντιάρχης, με στενές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη και το κόμμα της ΝΔ, και ελέγχεται ακόμα και για την καθαρότητα της συμμετοχής του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα.
Προφανώς ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ο κ. Μαρινάκης είναι ένοχος για όσα τον κατηγορούν. Ποιος όμως μπορεί να γνωρίζει ότι όλα είναι σκευωρία και πρέπει να υποστηριχτεί από τους Κρήτες, όπως ισχυρίζονται οι εκπρόσωποι 3 συλλόγων από τότε που ασκήθηκαν οι πρώτες διώξεις εναντίον του, το 2016;
Τί είχε συμβεί; Περίπου την ίδια περίοδο που ο κ. Μαρινάκης βρέθηκε κατηγορούμενος για τις υποθέσεις του ποδοσφαίρου, αναζήτησε προστασία – εκτός από το ποδόσφαιρο- στην ίδια της κοινωνία της Κρήτης, εμφανιζόμενος ως “ευεργέτης” του μουσείου Καζαντζάκη, στη Μυρτιά! Ήταν, έλεγαν οι ανακοινώσεις το καλοκαίρι του 2006, ο μόνος επιχειρηματίας που ανταποκρίθηκε στην έκκληση της τότε διοίκησης του μουσείου (πρόεδρος ήταν ο πρώην βουλευτής Ηρακλείου τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, Στέλιος Ματζαπετάκης).
Ο Β. Μαρινάκης “αποθεώθηκε” ως “ευεργέτης” του πολιτισμού και του έργου του Νίκου Καζαντζάκη και του μουσείου, βραβεύτηκε και δόθηκε στο ίδιο το μουσείο μια αίθουσα με το όνομα του πατέρα του “ευεργέτη”!
Τότε περίπου παγωμένη παρακολουθούσε η τοπική κοινωνία τα πανηγύρια και μόνο ένας αληθινός άνθρωπος του πολιτισμού, ο Ρος Ντέιλι, τόλμησε να αντιταχτεί (με όποιο ενδεχόμενοι τίμημα ¨οπαδών”) γράφοντας στο facebook:
“Εάν ο μόνος τρόπος που μπορεί να σωθεί το Μουσείο Καζαντζάκη στην ίδια τη γενέτειρα του είναι με την αρωγή της ποδοσφαιρικής (και όχι μόνο) μαφίας και όχι με τη συλλογική προσπάθεια του συνόλου του κρητικού λαού (και φτωχοί και πλούσιοι, ό,τι μπορεί ο καθένας), τότε δεν μας αξίζει ένας Νίκος Καζαντζάκης και ούτε ένα μουσείο αντίστοιχο. Αυτή η είδηση είναι πολύ μεγάλη ντροπή!”.
Λίγο μετά, φορείς που εμφανίζονται να εκπροσωπούν τους Κρητικούς, στάθηκαν όχι απλά δίπλα, αλλά οι καλύτεροι υπερασπιστές του Μαρινάκη, καθώς περίπου διακήρυξαν ότι θα πρέπει να είναι το νέο ίνδαλμα των απανταχού Κρητών! Πολύ περισσότερο που, όπως ανέφεραν, έγινε και χρηματοδότης του μουσείου Καζαντζάκη!
Την ανακοίνωση, τον Σεπτέμβριο του 2016, υπέγραφαν οι Μανώλης Πατεράκης, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Κρητικών Σωματείων, Θεόδωρος Τσόντος, Πρόεδρος της Αδελφότητας Κρητών Πειραιά «Η ΟΜΟΝΟΙΑ” και Κώστας Ξυλούρης, Επίτιμος Πρόεδρος Παγκρητίου Ενώσεως. Στη φωτο οι τρεις πρόεδροι.
Πιο γνωστός από τους τρεις ο Κώστας Ξυλούρης (Καντρόκωστας), γνωστός τουριστικός επιχειρηματίας και γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε υποψήφιος βουλευτής και νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ στις εκλογές του Γενάρη του 2015 υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του ΚΙΔΗΣΟ στο νομό Ηρακλείου.
Σ’ εκείνη την κοινή ανακοίνωσή τους ανέφεραν:
“«Το δένδρο που ‘χει τον καρπό όλο πετροβολιέται» λέει ο σοφός λαός. Ένα ρητό που επιβεβαιώνεται πλήρως στην περίπτωση ενός εκλεκτού μέλους της κρητικής οικογένειας με μεγάλη παράδοση και προσφορά στον τόπο μας, του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ενορχηστρωμένης σκευωρίας από κέντρα και ανθρώπους, οι οποίοι μάταια προσπαθούν να συμψηφίσουν τις δικές τους αμαρτίες με τη λάσπη που πετούν. Όμως τις παρανομίες τις οποίες καταγγέλλουν, στην πραγματικότητα τις βρίσκουν μόνο στο προσωπικό τους καθρέφτη, αφού με τέτοιες πρακτικές έχουν μάθει να πορεύονται στη ζωή τους. Η προσπάθειά τους να κάνουν το άσπρο μαύρο, το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι να εκτίθενται και να εμφανίζονται στα μάτια της κοινωνίας ως γραφικοί και εμπαθείς.
Οι ρίζες της οικογένειας Μαρινάκης στον πολιτισμό και την παράδοση της Κρήτης είναι βαθιές σαν τις αθάνατες ελιές της ιερής γης μας. Ο πατέρας του, ο αείμνηστος Μιλτιάδης Μαρινάκης, γόνος εύπορης οικογένειας που διατηρούσε χυτήρια και έφτιαχνε καμπάνες για τις εκκλησίες, καταστράφηκε οικονομικά την περίοδο της κατοχής. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ, σπούδασε στη Σχολή Εμπορικού Ναυτικού και αφού για κάποιο χρονικό διάστημα εργάστηκε στο μηχανουργείο του αδελφού του, άρχισε και πάλι το στήσιμο μιας οικονομικής αυτοκρατορίας. Δεν λησμόνησε όμως τους Κρήτες αδελφούς του. Οι εκκλησίες, τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και χιλιάδες σπίτια στην Κρήτη γνωρίζουν την ανιδιοτελή προσφορά του Μιλτιάδη Μαρινάκη.
Τη σκυτάλη της αλληλεγγύης πήρε ο άξιος συνεχιστής του ονόματος Μαρινάκη, ο γιος του Βαγγέλης. Ο ίδιος δεν διαφήμισε ποτέ την απλόχερη προσφορά του, διότι σκοπός του δεν ήταν να διαφημιστεί, αλλά να βοηθήσει. Άλλοι αποζητούν τη διαφήμιση σπιλώνοντας το όνομά του. Μαζί όμως με το δικό του, πιάνουν στο στόμα τους και την Κρήτη. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ο άνθρωπος που έχει ανακουφίσει τις πληγές πολλών Κρητικών, καλύπτοντας το κενό της πολιτείας. Δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε το «Μουσείο Καζαντζάκης», που είναι η σφραγίδα της Κρήτης, αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν είχε βοηθήσει οικονομικά. Μάλιστα ο ίδιος ο Νίκος Καζαντζάκης, ο γόνος του Ψηλορείτη, στο βιβλίο του «Αλέξης Ζορμπάς», αναφέρεται στην προσφορά και στο έργο του Μιλτιάδη Μαρινάκη.
Ως Κρητικoί δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές όταν βλέπουμε να σπιλώνουν τους συμπατριώτες μας και μάλιστα με τον πιο άθλιο τρόπο.
Και θα κριθούν ανεπιθύμητοι από το κρητικό αίσθημα. Τον Βαγγέλη Μαρινάκη τον στηρίζει η Κρήτη. Όχι διότι το έχει ανάγκη ο ίδιος, ούτε γνωρίζει τις πρωτοβουλίες που παίρνουμε. Προκαλούμε να βρεθεί ένας τον οποίο ο Βαγγέλης Μαρινάκης βοήθησε και του ζήτησε να το ανακοινώσει. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, της ανθρωπιάς και του φιλότιμου. Και θεωρούμε ότι είναι χρέος μας να στηρίξουμε απέναντι σε κακόβουλες πράξεις, έναν άνθρωπο που έχει βοηθήσει αδύνατες κοινωνικές ομάδες χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα να έχει αποδειχθεί ο,τιδήποτε από όσα του καταλογίζουν ορισμένα κέντρα”.
Ένα ακόμα μπράβο στον μεγάλο Ross, που όχι μόνο προσφέρει καλλιτεχνικά στον τόπο, αλλά σέβεται την Τέχνη, την Κρήτη και τον Πολιτισμό της Μεσογείου χωρίς δημοσιοσχεσίτικα τερτίπια,γλείψιμο “ισχυρών” και ιδιοτέλεια.