Παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο Αρχανών – Αστερουσίων πραγματοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα ο Μανώλης Συντυχάκης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ, σε συζήτηση που προκάλεσε ο Αγροτικός Σύλλογος Αστερουσίων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι του Δήμου, όπου πρόβαλλαν και τα αντίστοιχα αιτήματα.
Μεταξύ των άλλων, ο Μανώλης Συντυχάκης ανάφερε στην παρέμβασή του:
«Η αντιλαϊκή – αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων, η ΚΑΠ της ΕΕ, έχει σημαντικές συνέπειες στους μικρομεσαίους παραγωγούς, εξευτελιστικές τιμές πώλησης, υψηλό κόστος παραγωγής, υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, χαράτσια, κλπ. Στόχος της ΚΑΠ είναι η συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγα χέρια, η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας. (…)
Ένα τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αγροτοκτηνοτρόφος είναι το ζήτημα της άρδευσης με την ανομβρία και την έλλειψη εγγειοβελτικών έργων να οξύνουν χρονιά τη χρονιά (…)
Εγγειοβελτιωτικά έργα, όπως το φράγμα της Πλακιώτισσας, είναι ζωτικής σημασίας για την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή στην περιοχή. Ενώ η κατασκευή του συγκεκριμένου έργου έχει ολοκληρωθεί, μόλις πρόσφατα υπογράφηκε σύμβαση μελέτης των δικτύων, με τη χρηματοδότηση της μελέτης, το χρονοδιάγραμμα κατασκευής και της παράδοσης στους παραγωγούς προς χρήση, να είναι στον αέρα.
Επειδή η ποσότητα νερού του φράγματος δεν επαρκεί για τις αρδευτικές ανάγκες της περιοχής, πρέπει άμεσα η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την επίσπευση όλων των νομικών, μελετητικών και κατασκευαστικών διαδικασιών για να παραδοθεί το έργο στους αγροτοκτηνοτρόφους, ενώ είναι αναγκαίο να κατασκευαστούν και άλλα αρδευτικά έργα –λιμνοδεξαμενές– στους ορεινούς όγκους του Δήμου (…)
Σε αντίθεση με τις λαϊκές ανάγκες, ο πακτωλός των δισεκατομμυρίων στην Κρήτη από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα Κοινοτικά Πακέτα Στήριξης, έως και τα ΕΣΠΑ, στο όνομα της ανάπτυξης, διοχετεύτηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ΕΕ δε χρηματοδοτεί έργα ύδρευσης – άρδευσης, αγροτικούς δρόμους, κ.ά., με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Η επιλεξιμότητα έργων από την ΕΕ, το πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης 2014 – 2020, έχει ως στόχο την ενίσχυση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγροτών –τους μικρομεσαίους– με το 20% των ενισχύσεων και τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις με το 80%.
Εφαρμόζοντας σχετικούς στόχους της ΚΑΠ της ΕΕ, προγραμματίζεται η εγκατάσταση μετρητών σε όλες τις γεωτρήσεις εντός πενταετίας, για την τιμολόγηση του νερού. Για το κομμάτι των εγγειοβελτιωτικών έργων και την ένταξή τους στα νέα ευρωενωσιακά προγράμματα, υπάρχουν δύο αιρεσιμότητες από πλευράς Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης και ΚΑΠ, σύμφωνα με την οποία δε θα προκηρυχθεί κανένα από αυτά τα έργα εάν πρώτα δεν υπάρξουν σε όλες τις λεκάνες απορροής σχετικές μελέτες που να προσδιορίζουν το πώς θα γίνει η διαχείριση και τιμολόγηση του νερού.
(…) Παρά και τις ανακοινώσεις της Περιφέρειας Κρήτης, σχετικά με τη σύμβαση που υπέγραψε για τη μελέτη δικτύων, ως κυρίαρχο ζήτημα παραμένουν οι παραπάνω αιρεσιμότητες που καθιστούν τα έργα και την χορήγηση νερών πανάκριβο εμπορεύσιμο αγαθό, όπου η συντριπτική πλειοψηφία δε θα είναι σε θέση να πληρώνει.
Συνολικά, η κατασκευή έργων άρδευσης, η διαχείριση υδάτινων πόρων και οι υπηρεσίες άρδευσης δεν πρέπει να επιβαρύνουν τον παραγωγό στη βάση της ανταποδοτικότητας, κάτι που διαπερνά την κοινοτική οδηγία – πλαίσιο 2000/60 της ΕΕ, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία το 2003. Πρέπει να μειωθεί η τιμή ανά κυβικό μέτρο του νερού, και επειδή το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, πρέπει να παρέχεται δωρεάν ύδρευσης για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Απαιτείται το νερό να είναι φθηνό και ποιοτικό, πόσιμο και άρδευσης, με ενιαίος κρατικό φορέα να έχει αποκλειστική ευθύνη για χρηματοδότηση – μελέτη – κατασκευή και διαχείριση/λειτουργία εγγειοβελτιωτικών/αντιπλημμυρικών έργων τους, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Επιπλέον, βασικό ζήτημα παραμένει η δακοκτονία καθώς, την τελευταία οκταετία οι δαπάνες έχουν υποτριπλασιαστεί, κάτι που, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις, θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητά του προγράμματος δακοκτονίας, με σοβαρές συνέπειες στην ποιότητα του προϊόντος και το εισόδημα των παραγωγών.
Στην Κρήτη με 33.000.000 ελαιόδεντρα και μέση ετήσια παράγωγή 120.000 τόνους, λόγω της αναποτελεσματικότητας της δακοκτονίας και της καθυστέρησης, στην εφαρμογή της, και λόγω άλλων παραγόντων, οι ετήσιες απώλειες συνολικά φτάνουν μέχρι και τα 24.000.000 ευρώ.
Υπάρχει σοβαρή καθυστέρηση στο πρόγραμμα δακοκτονίας, όπως το 2017, που ξεκίνησε τον Αύγουστο, και το οποίο θα επαναληφθεί φέτος, αν δεν παρθούν μέτρα. Παίρνοντας υπ’ όψιν τη διαδικασία για την εκκίνηση του προγράμματος, υπάρχει κίνδυνος να ξεκινήσει τέλη Ιούλη ίσως και Αύγουστο. Ολόκληρο το σύστημα δακοκτονίας πρέπει να είναι έτοιμο τον Μάη, να αποφευχθεί η καθυστέρηση στους διαγωνισμούς, να εξασφαλιστεί το αναγκαίο προσωπικό.
(…) Στην πλειοψηφία τους οι ελαιοπαραγωγοί είναι μικρομεσαίοι, κάτι που ΕΕ και κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται ως διαρθρωτικό πρόβλημα. Θέλουν λίγους μεγαλοεπιχειρηματίες που θα κάνουν μόνοι τους τη δακοκτονία, με επιπτώσεις στο περιβάλλον, με επιπτώσεις στην ποιότητα του προϊόντος.
Η παρακράτηση του 2% του ελαιολάδου για τη δακοκτονία, σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα του προγράμματος με βάσει τη συγκεκριμένη διαχείριση, είναι ακόμα ένας παράγοντας που ωθεί τον μικρομεσαίο παραγωγό σε ατομική αντιμετώπιση. Όμως, η δακοκτονία δε μπορεί να είναι ατομική ευθύνη του παραγωγού. Το υψηλό κόστος την καθίσταται αναποτελεσματική, ενώ η σημασία της έγκαιρης και σχεδιασμένης υλοποίησής της, με γνώμονα και την ελαχιστοποίησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, την καθιστά από κάθε άποψη έργο που πρέπει να πραγματοποιείται με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, με συγκεκριμένα επιστημονικά κριτήρια, ενιαία, σε κάθε περιοχή.
Η συνειδητή καθυστέρηση και οι περικοπές κονδυλίων, έχουν ως στόχο την απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της οργανωμένης δακοκτονίας, της μετακύλησης στον παραγωγό, κάτι που θα επιταχύνει τη διαδικασία συγκέντρωσης γης και παραγωγής ελαιολάδου, με κινδύνους και στην ποιότητα του προϊόντος.
Οι αγρότες του μόχθου πρέπει να δουν την προοπτική ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης για την επιβίωσή τους, αλλά και τη διεκδίκηση της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών τους. Απαιτείται συμπαράταξη με το ΚΚΕ, η Κοινωνική Συμμαχία εργατών – μικρομεσαίων αγροτών – αυτοαπασχολούμενων σε αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, με αιτήματα και στόχους, όχι απλά για την ενότητα, αλλά που να χτυπά την καρδιά της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, την ΚΑΠ, να ανοίξει ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής του βάρβαρου αυτού συστήματος.»
