Του Φίλιππου Βαμβουκάκη
Στην ελληνική πολιτική σκηνή, περισσεύουν οι λάτρεις της επίδοσης και των «αποτελεσμάτων»: φυσικά μόνο όταν πρόκειται για τους άλλους… Όταν πρόκειται για τους ίδιους παθαίνουν αλλεργία και μόνο στο άκουσμα των λέξεων καταγραφή, απόδειξη, έλεγχος και δίκαιη αξιολόγηση.
Αφού πρώτα -είτε ασκώντας εξουσία, είτε ηγεμονεύοντας και καθοδηγώντας τους μηχανισμούς ιδεολογικής προπαγάνδας- απαξιώσουν και συκοφαντήσουν ως δομές και ως έννοιες τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, τη συλλογικότητα ως αντίληψη και τον κόσμο των κοινών στις συνειδήσεις των ανθρώπων, απαιτούν μετά, πάραυτα να αξιολογηθούν, «για να μειωθεί το κόστος» και να ανοίξουν «δουλειές» στον ιδιωτικό τομέα! Δουλειές κακοπληρωμένες, μη παραγωγικές, με εξασφαλισμένη πελατεία και σχεδόν μηδενικό επιχειρηματικό ρίσκο για τους φίλους χορηγούς…
Τα παλιό πολιτικό κατεστημένο εμφανίζεται διαχρονικά ως θαυμαστής και υπηρέτης των ειδώλων του: των εκπροσώπων μιας «άριστης» διακυβέρνησης μιας ανεξέλεγκτης, υπεράνω θεσμών «αφρόκρεμας», που «δικαιούται δια να ομιλεί» και… δια να πλουτίζει βεβαίως. Οι υπόλοιποι κατατάσσονται στους «παρακατιανούς», που είναι γεννημένοι να υπακούουν, να πληρώνουν, να υπομένουν και να μην ασχολούνται. Αυτή άλλωστε δεν είναι η κατά Κυριάκον «φυσική ροή» της ζωής του ανθρώπου;
Όπως δείχνουν όμως τα στοιχεία και τα αποτελέσματα, τα πραγματικά δεδομένα της άσκησης της εξουσίας από τους «Αρίστους», Πατριώτες, Ευεργέτες του Έθνους των Ελλήνων, έφερε καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα και το λαό σε όλα τα επίπεδα. Γιατί άραγε;
Μήπως διαχρονικά οι «πατριώτες» αυτοί δεν ήταν και τόσο προσηλωμένοι στο συμφέρον της πατρίδας, αλλά αγωνίζονταν μόνον «περί πάρτης»;
Η μπόχα των υπαρκτών σκανδάλων, με κόστος δισεκατομμύρια για τον ελληνικό λαό, καθώς και διεθνούς ανυποληψίας και αυστηρής επιτροπείας για τη χώρα δεν μπορεί πια να κρυφτεί…
Αδιάσειστα στοιχεία καταφθάνουν τόσο από εξωτικούς προορισμούς, όσο και από τον πάλαι ποτέ ισχυρότατο υπερατλαντικό σύμμαχο του συστήματος, τις ΗΠΑ… Τόση «συνομωσία» και «σκευωρία» δε μπορεί πλέον να καταναλώσει ούτε ο πιο νοσηρός εγκέφαλος… Τα αδικαιολόγητα δε μπορούν να δικαιολογηθούν με λεκτικές ακροβασίες και νομικίστικα τερτίπια, ούτε γίνεται να κρυφτούν από τους συνοδοιπόρους, καλοταϊσμένους κονδυλοφόρους των ΜΜΕ.
Ότι και να γίνει, όσο και να καταβάλλονται αγωνιώδεις προσπάθειες να μην αποκαλυφθούν οι ένοχοι και το μέγεθος της διασπάθισης δημόσιου χρήματος, της σπατάλης και του παράνομου πλουτισμού, πάνω στην «καμπούρα» του ελληνικού λαού, το πράγμα δεν μπορεί πια να μείνει κρυφό… Η χύτρα έχει πλέον αρχίσει όχι μόνο να βγάζει ατμούς, αλλά και να σφυρίζει!
Σαν το μίτο της Αριάδνης στον σύγχρονο πολυδαίδαλο λαβύρινθο της διαπλοκής, ξετυλίγεται το κουβάρι των σκανδάλων, που σηματοδοτεί την καταστροφή της χώρας: Κοσκωτάς, χρηματιστήριο, ολυμπιακοί αγώνες, δομημένα ομόλογα, εξοπλιστικά, Siemens, εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, βιομηχανία διορισμών, ιδιωτικοποίηση δημόσιου χρήματος-κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, panama papers, paradise papers, ΚΕΕΛΠΝΟ, φαρμακοβιομηχανία μιζών…
Η χώρα είναι γεμάτη από υποκριτές υπερπατριώτες και εθνολάτρες του ιδιωτικού και φατριακού συμφέροντος, που προσιδιάζει σε μαφία. Το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Μένει η δικαιοσύνη να αποφανθεί και για τις ποινικές.
Το κατάντημα μιας χρεοκοπημένης στην ουσία χώρας, απαξιωμένης και λεηλατημένης αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα των «ανοσιουργημάτων» του παλιού πολιτικού προσωπικού και όσων το ανέχτηκαν. Τελεία! Η συζήτηση πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει εκεί και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Το ελάχιστο που περιμένει ο ελληνικός λαός, είναι σεβασμός, συστολή, αυτοκριτική και συγνώμη! Όποιες και να είναι οι νομικές διαστάσεις και τα αποτελέσματά τους, δε μπορεί να διαγραφεί η πορεία που έφερε τη χώρα ως εδώ. Ότι και να σκαρφιστεί το πολυδαίδαλο πολιτικοοικονομικό και μιντιακό σύμπλεγμα συμφερόντων, οι μάσκες του βασιλιά καρνάβαλου έχουν πέσει και το θέαμα είναι οικτρό…
Τώρα έχει η δικαιοσύνη και ο λαός το λόγο. Η δικαιοσύνη, που βρίσκει μια μοναδική ευκαιρία να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον και τον εαυτό της από τον εναγκαλισμό του «συστήματος», τιμωρώντας αυστηρά τους επίορκους, και ο λαός, ο οποίος μετά από οχτώ χρόνια αιματηρών περικοπών και προσβολής της αξιοπρέπειάς του, μπορεί να πάρει πραγματικά την υπόθεση στα χέρια του και να μην αφήσει να τον χειραγωγήσει ο συρφετός των ψιθύρων, της παραπολιτικής και του κουτσομπολιού. Να μην ξεγελαστεί από τις πολλαπλές μεταμφιέσεις και τις αποπροσανατολιστικές κραυγές των υπευθύνων γι’ αυτήν την κατάντια.
Να γίνει συνείδηση, ότι ο πατριωτισμός δεν εξαντλείται στις ανώδυνες «Μακεδονομαχίες», αλλά, ότι στη σύγχρονη εποχή κατακτάται μέσα από την απαίτηση για δικαιοκρατία, δημοκρατία, ισονομία και σεβασμό στους θεσμούς της πολιτείας.
Να βγουν μπροστά οι συλλογικοί φορείς εκπροσώπησης των εργαζομένων, τα πολιτικά κόμματα, οι επαγγελματικές ενώσεις, τα επιμελητήρια, οι κάθε είδους πολιτιστικοί φορείς, τα κινήματα των ενεργών πολιτών, η εκκλησία και να απαιτήσουν απονομή ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και απόδοση στον ελληνικό λαό της κλεμμένης περιουσίας του.
Να υποχρεωθούν εταιρείες τύπου NOVARTIS να επωμιστούν άμεσα το κόστος του κοινωνικού κράτους που βοήθησαν να συρρικνωθεί. Να επωμιστούν για πολλά χρόνια τη λειτουργία νοσοκομείων, σχολείων, δομών κοινωνικής φροντίδας, πρόνοιας κτλ.
Όχι η μείωση των φόρων, αλλά η είσπραξή τους και η δίκαιη κατανομή τους πρέπει να αποτελεί σήμερα την απαίτηση του λαού και των συνδικαλιστικών, πολιτικών και επαγγελματικών οργανώσεών του.
Δεν μπορεί να πληρώνουν τα σπασμένα πάντα οι ίδιοι! Το μαζί τα φάγαμε έχει καταρρεύσει με πάταγο! Η έξοδος από τα μνημόνια και την ασφυκτική επιτροπεία είναι ανάγκη να σηματοδοτήσει μια συνολική αλλαγή σελίδας στα «ήθη» και τα «έθιμα» ενός συστήματος άσκησης και νομής εξουσίας, που έθετε τις ενεργές, παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις και τους συνειδητοποιημένους πολίτες στο περιθώριο. Εκεί θα κριθούν προθέσεις, θέσεις, κυβερνήσεις, πολιτικές καριέρες και η αριστερά του σήμερα.
