Με ομόφωνη απόφαση του Β’ Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών αθωώνεται φορέας του ιού HIV που είχε κατηγορηθεί από τη σύντροφό του ότι αποπειράθηκε να της μεταδώσει τον ιό μέσω απροφύλακτης σεξουαλικής επαφής.
Συγκεκριμένα, ο ασθενής είχε μηνυθεί από την σύντροφό του, τον Αύγουστο του 2012, με την οποία διατηρούσε περιστασιακή, σεξουαλικής φύσεως, σχέση ότι αποπειράθηκε να της μεταδώσει τον ιό του HIV μέσω δήθεν απροφύλακτης σεξουαλικής επαφής. Επίσης, κατηγορούνταν ότι δεν της είχε αποκαλύψει την οροθετικότητα του.
Το Β’ Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών εν τέλει αθώωσε στις 10 Νοεμβρίου του 2017 τον άνδρα καθώς δέχθηκε ότι λάμβανε τις απαραίτητες προφυλάξεις και τη θεραπεία του, με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύει τρίτο άτομο από σεξουαλική επαφή μαζί του.
Ο κατηγορούμενος λάμβανε σταθερά θεραπεία και κατά τον ενδεικτικό χρόνο το ιικό του φορτίο ήταν σταθερά κάτω από το ανιχνεύσιμο όριο (<20 copies/ml), ενώ σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, όταν ο άνθρωπος που ζει με HIV λαμβάνει θεραπεία, η μετάδοση του ιού μειώνεται σε ποσοστό 96%, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν πληρούται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της απόπειρας βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης κατ’ εξακολούθηση, αλλά ούτε βαριάς σωματικής βλάβης κατ’ εξακολούθηση με ενδεχόμενο δόλο.
Σύμφωνα με το «Κέντρο Ζωής» που είχε αναλάβει την δωρεάν νομική συνδρομή του άνδρα, πρόκειται για «την πρώτη δικαστική αναγνώριση στη χώρα μας του μηνύματος των επιστημονικών ερευνών ότι το μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο καθιστά μη πιθανή την μετάδοση του ιού».
Και συμπληρώνει ότι, η νομική περιπέτεια του οροθετικού άνδρα, που ξεκίνησε το 2012 ήταν απόρροια της απόπειρας ποινικοποίησης της λοίμωξης από τον ιό HIV από την τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, με τη δημόσια διαπόμπευση εκδιδομένων γυναικών και άλλων ατόμων, όπως χρήστες ψυχοδραστικών ουσιών και διεμφυλικά άτομα, που όλοι όμως αθωώθηκαν στη συνέχεια.
Τέλος, το «Κέντρο Ζωής» υπενθυμίζει «τη μη λειτουργία των αντιδραστηρίων για διάστημα πλέον του 1,5 έτους, γεγονός που, εκτός των λοιπών σοβαρότατων προβλημάτων που τούτο μπορεί να συνεπάγεται σε θέματα υγείας, οδηγεί σε απώλεια του πλέον σημαντικού αποδεικτικού μέσου σε ποινικές δίκες κατά ανθρώπων θετικών στον ιό του HIV και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης κρουσμάτων εκβιασμών με θύματα τους ίδιους τους ασθενείς».
